[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Konfrontacja, czyli pokazywaniepacjentowi dowodów na istnienie pewnych zjawisk, jest wa¿na przede wszystkim napocz¹tku psychoterapii.G³Ã³wnie ze wzglêdu na to, aby zorientowa³ siê on, naczym psychoanaliza ma polegaæ.Gdy konfrontacja jest poprawna, pacjent zgadzasiê z ni¹ werbalnie i niewerbalnie.Dodaje pewne szczegó³y, uzupe³niaskojarzeniami, wspomnieniami.Nale¿y jednak podkreœliæ, i¿ istotne jest, wjakim czasie psychoterapeuta dokonuje konfrontacji.Konfrontacja mo¿e byæbowiem poprawna treœciowo, ale Ÿle zlokalizowana w czasie.Gdy podana jest wniew³aœciwym momencie, pacjent mo¿e j¹ zignorowaæ.Konfrontacja prowadzi donastêpnego kroku, Jakim jest klaryfikacja.Ad (b) Klaryfikacja polega na oddzieleniu istotnych elementów badanego,analizowanego zjawiska od ubocznych.Psychoterapeuta koncentruje siê nawewnêtrznym, psychicznym zjawisku, które jest poddawane analizie.Przedstawiato zjawisko w ostrym œwietle, izoluje je — oddziela szczegó³y znacz¹ce odnieistotnych.Kiaryfikacja oporu polega na wskazaniu specyficznych emocjiwywo³uj¹cych to zjawisko.Dotyczy tego, co motywuje pacjenta do przejawianiaoporu.Okreœla instynktowe impulsy wzbudzaj¹ce opór pacjenta,W przypadku klaryfikacji przeniesienia psychoterapeuta pobudza pacjenta dowypowiadania swobodnych skojarzeñ na temat odczuæ doznawanych wobec niego.Nawi¹zuje do przesz³ych doœwiadczeñ pacjenta.Celem jest precyzyjne okreœlenienatury instynktowych impulsów, których behawioralne przejawy zosta³y wskazane wkonfrontacji, okreœlenie obszaru i obiektów, jakich dotycz¹.Ad (c) Interpretacja jest zasadnicz¹ technik¹ psychoanalizy, trzecim krokiem wanalizowaniu problemu pacjenta.Oznacza ona czynienie nieœwiadomych dlapacjenta zjawisk œwiadomymi.Doprowadza do uœwiadomienia, ujawnia znaczeniezjawisk psychicznych, ich Ÿród³a, historiê, przyczyny.Stosowanie przez psychoterapeutê interpretacji anga¿uje jego wiedzêteoretyczn¹, intuicjê, empatiê, w³asn¹ nieœwiadomoœæ.Interpretacja jest pewn¹hipotez¹ wymagaj¹c¹ weryfikacji ze strony pacjenta, potwierdzenia przez jegoreakcje.OdpowiedŸ pacjenta na interpretacjê okreœla jej trafnoœæ.Przyjmuj¹cinterpretacjê, pacjent musi wyjœæ poza to, co jest obserwowalne, iskoncentrowaæ siê na znaczeniach, przyczynach psychologicznych zjawisk.Interpretacja oporu dotyczy przesz³ych doœwiadczeñ bêd¹cych przyczyn¹ odczuæ iimpulsów wywo³uj¹cych to zjawisko.Interpretacja przeniesienia odkrywa jegoznaczenie, historiê, pochodzenie, cel.Pacjent mo¿e sam dokonaæ interpretacji.Wówczas nastêpuje rozdzia³ pomiêdzy,Ja" obserwuj¹cym i doœwiadczaj¹cym.Pacjent wskazuje wtedy ukryte, zamaskowaneznaczenia demonstrowanych przez siebie zachowañ, nie znajduj¹cych dotychczasodzwierciedlenia w œwiadomoœci.Okreœla œrodki ekspresji, Ÿród³a, przyczyny,historiê tych zachowañ (por.Eliasz 1974).Celem interpretacji jest zmiana sposobu, w jaki pacjent ujmuje w³asn¹ osobê iotaczaj¹cy go œwiat (Korchin 1976).Uœwiadamia ona zrepresjonowany materia³ imotywy pacjenta.Pokazuje mu, jak ten niespójny, bêd¹cy poza œwiadomoœci¹materia³ jest wyra¿any w dzia³aniach, postawach, komunikatach.Koncentruje jegouwagê na nie znanych dotychczas, ignorowanych czynnikach.£¹czy niespójnymateria³.Wyjaœnia odczucia i dzia³ania pacjenta.W odpowiedzi na interpretacjêpoprawn¹ pacjent generuje dalsze hipotezy o w³asnym zachowaniu.Choæ istniejeniebezpieczeñstwo, ¿e interpretacja mo¿e bardziej pokazywaæ teoretyczn¹ wiedzêpsychoterapeuty, ni¿ organizowaæ doœwiadczenia pacjenta w znacz¹cy dla niegosposób.W psychoanalizie pocz¹tkowo interpretacje dotyczy³y snów, s³u¿y³y zrozumieniu irekonstrukcji ukrytego znaczenia marzeñ sennych — czemu sprzyja³o stosowanietechniki swobodnych skojarzeñ.Rozwój psychoanalizy spowodowa³ poszerzeniezakresu werbalnych interwencji psychoterapeuty.Mia³a ona za zadanie pomagaæego pacjenta w radzeniu sobie ze zrepresjonowanym materia³em.Istniej¹ pewne zasady pos³ugiwania siê t¹ technik¹ pracy psychoterapeutycznej.Stosuj¹c interpretacjê, terapeuta nie powinien wybiegaæ poza treœci, którepacjent ujawni³ (uwzglêdnione w konfrontacji i klaryfikacji).Interpretacjapowinna byæ sformu³owana w jêzyku potocznym, prostym, nie mo¿e zawieraæterminów technicznych.Dyskutowany jest czas, w jakim nale¿y podawaæinterpretacjê.Zwraca siê uwagê, i¿ interpretacja powinna siê liczyæ z poziomemlêku, jaki wywo³a u pacjenta uœwiadomienie sobie zrepresjonowanego materia³u.Niektórzy praktycy sugeruj¹, aby interpretacjê podawaæ, gdy pacjent po raztrzeci dostarczy materia³u do interpretacji — a nie wówczas, kiedyinterpretacja po raz pierwszy przyjdzie do g³owy psychoterapeucie.Interpretacja powinna byæ podawana, gdy terapeuta posiada odpowiedni materia³dowodowy [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • rurakamil.xlx.pl
  •