Jrr Tolkien Powrot Krola

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Spyta�a jednak tylko:- Wi�c jedziesz, Aragornie?- Jad�, ksi�niczko.- I nie pozwolisz mi jecha� w swojej �wicie, jakem ci� prosi�a?- Nie, ksi�niczko.Nie mog� ci na to pozwoli� bez wiedzy twego ojca i brata,którzy nie zjawi� si� tutaj wcze�niej ni� jutro wieczorem.Ja za� nie mam terazani godziny, ani chwili do stracenia.B�d� zdrowa!Wtedy pad�a na kolana mówi�c:- B�agam ci�, Aragornie!- Nie, ksi�niczko! � odpar� i uj�wszy Eowin� za r�ce podniós� j�, uca�owa� jejd�o�, skoczy� na siod�o i ruszy� nie ogl�daj�c si� ju� za siebie.Tylko ci,którzy najlepiej go znali i byli najbli�ej, rozumieli, jak bardzo cierpia�.Lecz Eowina sta�a niby pos�g kamienny, opu�ciwszy ramiona, i zaciskaj�c pi�cipatrzy�a za odje�d�aj�cymi, póki nie skryli si� w cieniu pod czarn� �cian�Dwimorbergu, Nawiedzanej Góry, w której otwiera�a si� Brama Umar�ych.Kiedyznikli jej z oczu, zawróci�a i potykaj�c si� jak �lepiec posz�a ku domowi.Niktjednak z jej ludu niw widzia� tego po�egnania, bo wszyscy pochowali si�wystraszeni i nie chcieli wyj�� ze swych k�tów, póki dzie� nie rozja�ni si� nadobre i nie opuszcz� Dunharrow obcy, nieul�kli go�cie.Ten i ów mówi�:- To nasienie elfów.Niech�e jad� tam, gdzie ich miejsce, w jakie� ciemnekrainy, i nigdy do nas nie wracaj�.I bez nich do�� mamy biedy.Jechali w szarym pó�mroku, bo s�o�ce jeszcze nie podnios�o si� nad wysoki czarnygrzbiet Nawiedzanej Góry spi�trzonej przed nimi.Dreszcz ich przeszed�, gdymi�dzy dwoma rz�dami starych g�azów zbli�ali si� do Dimholt.Tu pod czarnymidrzewami, których pos�pny cie� nawet Legolas znosi� z trudem, odszukali jam�otwart� u korzeni góry, a po�rodku �cie�ki ujrzeli samotny olbrzymi g�azstercz�cy gro�nie jak palec ostrzegaj�cy przed zgub�.- Krew marznie mi w �y�ach � powiedzia� Gimli, inni wszak�e milczeli, a g�oskrasnoluda zabrzmia� g�ucho, jakby si� zapad� w wilgotn� �ció�k� �wierkowychigie� pod ich stopami.Konie wzdraga�y si� przej�� obok z�owró�bnego kamienia,wi�c je�d�cy zsiedli i poprowadzili wierzchowce za uzd�.Tak zeszli w g��b jamyi stan�li przed nag� �cian� skaln�, w której Czarne Wrota zia�y jak paszczanocy.Wyryte na ogromnym �uku sklepienia znaki i cyfry tak si� zatar�y zbiegiemlat, ze by�y ju� nieczytelne, lecz groza je spowija�a niby czarny ob�ok.Dru�yna zatrzyma�a si� i pewnie nie by�o w tej gromadzie ani jednego serca,które by nie zadr�a�o z trwogi, prócz serca Legolasa, bo elfy nie boj� si�ludzkich upiorów.- To straszne Czarne Wrota � powiedzia� Halbarad � czuj�, �e za nimi czai si�moja �mier�.Mimo to wejd� w nie, ale konie wej�� nie zechc�.- Musimy wej��, a wi�c konie musz� pój�� z nami � odpar� Aragorn.� Je�libowiem uda nam si� przebrn�� przez ciemno�ci, b�dziemy mieli jeszcze wiele stajdrogi przed sob�, a ka�da chwila zw�oki przybli�a�aby tryumf Saurona.Za mn�!Wszed� pierwszy, a taka by�a pot�ga jego woli w tej godzinie, �e wszyscyDunedainowie poszli za nim, a ich wierzchowce da�y si� im wprowadzi�.KonieStra�ników tak bowiem kocha�y swoich panów, �e gotowe by�y przezwyci�y� nawetgroz� tych Czarnych Wrót, gdy wyczuwa�y spokój w sercach ludzi.Lecz Arod, ko�z Rohanu, nie chcia� przekroczy� progu ciemno�ci i stan��, zlany potem idygoc�cy z przera�enia tak, �e budzi� lito��.Wówczas Legolas zas�oni� mur�koma oczy i zanuci� kilka s�ów, które �agodnie zad�wi�cza�y w mroku; ko�podda� si� i poszed� z nim razem.Gimli zosta� sam.Kolana ugina�y si� pod nimi z�y by� na siebie.- Nies�ychana rzecz � powiedzia�.� Elf wchodzi do podziemi, a krasnoludwzdraga si� wej��!Z tymi s�owy skoczy� naprzód.Ale zdawa�o mu si�, �e wlecze przez próg nogici�kie jak z o�owiu, i ogarn�y go ciemno�ci tak nieprzeniknione, �e nawet on,Gimli, syn Gloina, który bez trwogi przemierza� najg��bsze lochy �wiata � jakbyo�lep� nagle.Aragorn zaopatrzy� si� w Dunharrow w �uczywa i teraz id�c na czele trzyma�jedno z nich wzniesione nad g�ow�; drugie niós� Elladan, który szed� ostatni zagrup� Stra�ników; Gimli potykaj�c si� usi�owa� go dop�dzi�.Nie widzia� nicprócz dymi�cych p�omieni pochodni, lecz kiedy Dru�yna stan�a na chwil�, mia�wra�enie, �e otacza go ze wszystkich stron szmer nieustannego szeptu, �ciszonygwar s�ów w j�zyku, którego nigdy jeszcze nie s�ysza� w �yciu.Nikt ich nie napastowa�, �adne przeszkody nie hamowa�y marszu, a mimo tostrach rosn�cy z ka�d� chwil� ogarnia� krasnoluda; przede wszystkim wiedzia�,�e nie ma z tej drogi powrotu, bo czu� za swymi plecami t�um niewidzialnejarmii pr�cej w ciemno�ciach naprzód trop w trop za Dru�yn�.Tak szli czas jaki�, a� wreszcie Gimli ujrza� widok, którego nigdy pó�niej niemóg� wspomnie� bez zgrozy.�cie�ka, o ile si� orientowa�, by�a od pocz�tku do��szeroka, lecz w pewnej chwili �ciany z obu stron jakby si� rozst�pi�y i Dru�ynawydosta�a si� niespodzianie na rozleg�� pust� przestrze�.Strach niemalobezw�adni� krasnoluda.Daleko po lewej r�ce co� zal�ni�o w ciemno�ciach w�wietle �uczywa, z którym zbli�a� si� tam w�a�nie Aragorn.Najwidoczniej chcia�zbada� ów l�ni�cy przedmiot.- �e te� on si� nie boi � mrukn�� krasnolud.� W ka�dej innej pieczarze Gimli,syn Gloina, pierwszy pobieg�by za przeb�yskiem z�ota.Ale nie tutaj! Niechbyzosta�o tu w spokoju!Mimo wszystko podsun�� si� bli�ej i zobaczy�, �e Aragorn kl�czy, Elladan za�przy�wieca mu dwiema pochodniami.Przed nimi widnia� szkielet ogromnegom�czyzny, w kolczudze, obok niego za� bro�, nie zniszczona, bo w jaskini by�oniezwykle sucho, a zmar�y mia� zbroj� i or� poz�acan�, pas z�oty wysadzanygranatami i bogato zdobiony z�otem he�m wci�ni�ty na trupi� czaszk�; le�a�twarz� do ziemi.Upad� pod odsuni�t� w g��b �cian�.Wpatruj�c si� Gimlidostrzeg� w tej �cianie zamkni�te kamienne drzwi; palce trupa czepia�y si�zarysowanej w ich szczeliny, a wyszczerbiony miecz, porzucony u jego boku,�wiadczy�, �e rycerz w �miertelnej rozpaczy próbowa� wyr�ba� sobie przej�cie wskale.Aragorn nie dotkn�� szkieletu, ale d�ugo przygl�da� mu si� w milczeniu, potemza� wsta� i westchn�� g��boko.- Temu nieborakowi kwiaty simbeline nie zakwitn� do ko�ca �wiata! � szepn�� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony