Le Guin Ursula K. Najdalszy brzeg

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Szybkim krokiem, najkrótsz� drog� wiod�c� stromymi, kamiennymi stopniamipomi�dzy zaro�ni�tymi bluszczem �cianami domów, ruszyli w stron� wy�ejpo�o�onej cz�ci miasta.Arren oddycha� g��boko jak morski lew.- Ach! Czy wrócisz tam?- Tak, je�li nie b�d� móg� zdoby� tych informacji z mniej niebezpiecznego�ród�a.On mo�e wci�gn�� nas w zasadzk�.- Czy� nie zdo�asz obroni� si� przed z�odziejami i ra�busiami?- Obroni�? - powiedzia� Krogulec.- Co masz na my�li? Czy s�dzisz, �e chodz�zakutany w czary jak stara kobieta, która boi si� reumatyzmu? Nie mam na toczasu.Ukry�em swoj� twarz, aby ukry� nasze poszukiwania.Umiemy strzec si�nawzajem.Ale jest rzecz� oczywist�, �e nie uchronimy si� w tej podró�y odniebezpiecze�stw.- Oczywi�cie, �e nie - powiedzia� Arren, z�y, ugodzo�ny w swej dumie.- Wcaletego nie oczekiwa�em.- To i dobrze - rzek� Krogulec, sztywno, ale z od�cieniem dobrego humoru, któryugasi� z�o�� Arrena.Sam by� zaskoczony w�asnym gniewem, nigdy nie pomy�la�by,�e mo�e w ten sposób mówi� do Arcymaga.Ale z drugiej strony to by�, a zarazemnie by� Arcymag - ten Krogulec z zadartym nosem i �le ogolonymi policzkami,którego g�os czasami by� g�osem jednego cz�owieka, a czasami in�nego; by� obcy,niepewny.- Czy to, co mówi�, mia�o sens? - zapyta� Arren, gdy� niech�tnie my�la� opowrocie do ciemnego pokoju nad cuchn�c� rzek�.- Te wszystkie bajeczki o byciu �ywym i martwym i o powrocie z odci�t� g�ow�?- Nie wiem, czy to mia�o sens.Chcia�em rozmawia� z czarodziejem, który utraci�swoj� moc.On powiedzia�, �e jej nie utraci�, �e odda� - wymieni� j�.Za co?�ycie za �y�cie, powiedzia�.W�adza za w�adz�.Nie, nie rozumiem te�go, alewarto go pos�ucha�.�elazny rozs�dek Krogulca jeszcze bardziej zawstydzi� Arrena.Wyda�o mu si�, �ejest dra�liwy i nerwowy jak ma�e dziecko.Zaj�c zaintrygowa� go, ale terazfascynacja przerodzi�a si� w t�umione obrzydzenie wywo�uj�ce md�o��ci, jak pozjedzeniu czego� ohydnego.Postanowi�, �e nie odezwie si� dopóki nie zapanujenad sob�.W nast�pnej chwili potkn�� si� na wy�lizganych, g�adkich stopniach iodzyskuj�c równowag� otar� sobie r�ce na kamieniach.- Niech b�dzie przekl�te to ohydne miasto - wyk�rzykn�� w gniewie.- To zbyteczne, jak s�dz� - sucho odpar� mag.Rzeczywi�cie, w ca�ym Mie�cie Hort wyczuwa�o si� co� bardzo z�ego, z�ego wsamej atmosferze, co� co niew�tpli�wie mog�o nasun�� my�l o przekle�stwie.Jednak nie by�a to obecno�� jakiej� cechy, a raczej jej brak, os�abieniewszystkich mo�liwo�ci, jak choroba, która natychmiast atakuje dusz� ka�degoprzyjezdnego.Nawet ciep�o popo��udniowego s�o�ca by�o niezdrowe, zbyt gor�cejak na ma�rzec.Place i ulice by�y pe�ne o�ywionej krz�taniny, ale nie by�o wtym wida� porz�dku, ani dostatku: towary by�y n�dzne, ceny wysokie, atargowiska niebezpieczne, tak dla sprzedawców jak i kupuj�cych, pe�ne bandz�odziei i w�ó�cz�gów.Na ulicach prawie nie widywa�o si� kobiet, a je�li ju� -to najcz�ciej w grupach.W tym mie�cie nie znano ani prawa, ani w�adzy.Rozmawiaj�c z lud�mi Arren i Krogulec dowiedzieli si� niebawem, i� rzeczywi�ciew Mie��cie Hort nie by�o Rady, burmistrza, ani ksi�cia.Niektórzy z rz�dz�cychmiastem zmarli, niektórzy z�o�yli urz�dy, in�nych pomordowano.Ró�ni przywódcypanowali nad ró��nymi cz�ciami miasta, stra�nicy portowi trzymali w gar�ciport i nabijali sobie kabzy.Miasto nie mia�o centralnej w�adzy.Ludzie, pomimoca�ej ich gor�czkowej dzia�alno�ci wydawali si� by� pozbawieni celu.Rzemie�lnicy wygl�dali tak, jakby nie chcia�o im si� dobrze pracowa�, nawetrabu�sie rabowali tylko dlatego, �e nic innego nie umieli robi�.Pozornie by�ytam wszystkie cienie i blaski portowego mia�sta, ale wsz�dzie woko�o siedzielinieruchomi prze�uwacze hazii.Wy�aniaj�ce si� z tego pozornego obrazu rzeczysprawia�y wra�enie niezupe�nie prawdziwych; takie by�y nawet twarze, g�osy,zapachy.Zanika�y czasami podczas tego d�ugiego, ciep�ego popo�udnia, kiedyKrogulec i Ar�ren spacerowali ulicami rozmawiaj�c z tym i owym.Zni�ka�yzupe�nie - pasiaste markizy, zab�ocony bruk, koloro�we �ciany - i ca�a jasno��natury blad�a, przeistaczaj�c to miasto w krain� z marze� sennych, pust� ipos�pn� pod zamglonym s�o�cem.Tylko w górze miasta, dok�d poszli pó�nym popo�ud�niem, aby chwil� odpocz��,chorobliwy nastrój tego snu na jawie rozwia� si� na jaki� czas.- To nie jest szcz�liwe miasto - powiedzia� Krogu�lec kilka godzin wcze�niej,i teraz, po d�ugiej bezcelowej w�drówce i bezowocnych rozmowach z obcymi,wygl�da� na zm�czonego i ponurego.Jego przebranie by�o odrobin� zatarte irozcie�czone; spod dobrodusznej twarzy kupca morskiego przeziera�a nieokre�lonasurowo�� i �niado��.Arren nie by� w stanie otrz�sn�� si� z nastroju tegoporan�ka.Usiedli na grubej darni pokrywaj�cej szczyt wzgórza, pod okapemciemnolistnych pendikowców, usianych g�sto czerwonymi p�czkami; niektóre z nichby�y ju� rozwarte.Nie widzieli st�d nic, prócz p�aszczyzny dachów zbiegaj�cychw dó� do morza [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony