[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W drugiej po³owie Xii stulecia herezja katarów wystêpowa³a w pó³nocnych iœrodkowych W³oszech, w pó³nocnej Francji, Flandrii i Nadrenii, przede wszystkimw wielkich centrach ¿ycia miejskiego.Jednak najliczniejsze ich skupiskaznajdowa³y siê w po³udniowej Francji."Kaznodzieje heretyccy - relacjonujeWilhelm z Lagrasse - wyg³aszali publicznie swoje kazania, a prawie wszyscyludzie w hrabstwie Tuluzy przychodzili ich s³uchaæ".We Francji i W³oszechutworzyli katarzy prawdziwy antykoœció³, maj¹cy nie tylko odrêbne odchrzeœcijañstwa zachodniego doktrynê i system etyczny, ale równie¿ w³asneobrzêdy kultowe i organizacjê koœcieln¹.Rozwój tego ruchu heterodoksyjnego zahamowa³y przeœladowania, krucjataalbigenska (1209-1229R) i dzia³alnoœæ inkwizycji papieskiej wspó³pracuj¹cej zw³adzami œwieckimi.Powa¿nie uszczupli³ tak¿e wp³ywy katarów rozwój ruchufranciszkañskiego, popierany przez koœció³.W rezultacie tej kontrakcji w³adzkoœcielnych ruch katarów zosta³ oko³o po³owy Xiii wieku st³umiony.Ponadtoprocesy laicyzacji spo³eczeñstwa podciê³y bazê spo³eczn¹ katarów.Resztki ichprzetrwa³y w po³udniowej Francji i we W³oszech do pocz¹tków Xiv wieku.Herezja katarów by³a najpe³niejszym, a równoczeœnie ostatnim przejawem nurtudualistycznego w ruchach heterodoksyjnych zachodniego chrzeœcijañstwa.Wdziejach œredniowiecznego koœcio³a rzymskiego nurt ten by³ krótkotrwa³ym, choæwa¿nym epizodem.Wiek Xiii i stulecia nastêpne by³y ju¿ okresem dalszegorozwoju radykalnego "ruchu ubogich" i innych form heterodoksji rodzimej.Nowymimpulsem dla naj¿ywotniejszego w œredniowieczu nurtu"ewangeliczno-apostolskiego" sta³ siê ruch franciszkañski.Zainicjonowany przezFranciszka z Asy¿u (zm.1226R), zbli¿ony by³ w pocz¹tkowym stadium do ruchuwaldensów i tylko dziêki zrêcznym manewrom papie¿a Innocentego Iii oraz jegonastêpców nie przekszta³ci³ siê w herezjê, ale ujêty zosta³ w ramyortodoksyjnej organizacji zakonnej.Istnia³a jednak w ³onie zakonu franciszkañskiego grupa radyka³Ã³w, zwanychspirytua³ami, którzy chcieli realizowaæ wskazania i testament swegoza³o¿yciela, Franciszka z Asy¿u.Zachowywali oni pe³ne i absolutne ubóstwoodrzucaj¹c wszelk¹ w³asnoœæ, w tym tak¿e posiadanie przez zgromadzenie zakonneklasztorów i koœcio³Ã³w.Spory o rozumienie zasady ubóstwa ci¹gnê³y siê wœródfranciszkanów przez ca³y wiek Xiii.Nie uspokoi³y ich rozstrzygniêciapapieskie, takie jak decyzja Innocentego Iv z 1245 roku, który uzna³ dobrazakonne za w³asnoœæ koœcio³a, zaœ Braci Mniejszych tylko za u¿ytkowników tejw³asnoœci.Nie zakoñczy³a waœni wewnêtrznych tak¿e dzia³alnoœæ Bonawentury.Jako genera³ zakonu (1257-74R) poleci³ on uwiêziæ wszystkich spirytua³Ã³w;doprowadzi³ do ustalenia ostatecznej wersji statutów zakonnych (1260R), awreszcie napisa³ oficjalny ¿ywot œw.Franciszka zmieniaj¹c w nim pierwotn¹tradycjê franciszkañsk¹ zgodnie z tendencjami kurii papieskiej.Wœród spirytua³Ã³w franciszkañskich du¿¹ popularnoœci¹ cieszy³y siê koncepcjeopata Joachima z Fiore (zm.1202R), który w swoich traktatachegzegetyczno-profetycznych przedstawia³ dzieje ludzkoœci w trzech nastêpuj¹cychpo sobie epokach (Ojca, Syna i Ducha œwiêtego), przepowiada³ rych³y koniecobecnej epoki Syna - zeœwiecczonego, feudalnego koœcio³a i zapowiada³ rych³eprzyjœcie nowej epoki Ducha œwiêtego - odrodzonego koœcio³a, okresusprawiedliwoœci i mi³oœci bliŸniego, pe³nej swobody ducha i panowania mnichów(ordo iustorum) kieruj¹cych siê wskazaniami "ewangelii wieczystej".Spirytua³owie znaleŸli w koncepcjach Joachima z Fiore zachêtê do walki zkoœcio³em i bogatym duchowieñstwem; uwa¿ali te¿, ¿e oni bêd¹ tworzyæ ów "zakonsprawiedliwych" (ordo iustorum) w nadchodz¹cej epoce Ducha œwiêtego.Jednym z pierwszych franciszkañskich propagatorów joachimizmu by³ brat Gerard zBorgo San Donnino, który w roku 1254 opublikowa³ w Pary¿u pismaJoachima z Fiore do³¹czaj¹c do nich w³asny komentarz.Koncepcje joachimizmuprzyjmowa³ równie¿ Piotr Jan Olivi, przywódca spirytua³Ã³w prowansalskich wdrugiej po³owie Xiii wieku.Uwa¿a³ on, ¿e rygorystyczne przestrzeganie nakazuubóstwa obowi¹zuje nie tylko franciszkanów, ale równie¿ ca³e duchowieñstwo.Gwa³towne ataki na bogactwo i zeœwiecczenie kurii rzymskiej wysz³y spod piórainnego spirytua³a franciszkañskiego, znanego poety w³oskiego Jacopone da Todi.Koncepcje Joachima z Fiore - przede wszystkim zapowiedziane przez niegoprzyjœcie nowej epoki Ducha œwiêtego czy nawet koñca œwiata - inspirowa³ymasowy ruch biczowników z 1260/61 roku
[ Pobierz całość w formacie PDF ]