Terry Pratchett Straz! Straz! (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wonse zamruga�, zachwia� si� i zrobi� krok do ty�u.By� to najd�u�szy krok w jego karierze.Przede wszystkim trwa� przez reszt�jego �ycia.Po kilku sekundach us�yszeli, jak uderzy� o posadzk� pi�� pi�ter ni�ej.Po nast�pnych kilku sekundach ich twarze wysun�y si� znad nierównego brzegupod�ogi.- Kawa� drogi � oceni� sier�ant Colon.- To fakt � zgodzi� si� Nobby i si�gn�� za ucho po niedopa�ek.- Zabity przez jak jej tam.przez metafor�.- No, nie wiem.Moim zdaniem wygl�da to na posadzk�.Ma pan ogie�, sier�ancie?- Dobrze zrobi�em, prawda? - dopytywa� si� Marchewa.- Sam pan powiedzia�.- Tak, tak - potwierdzi� Vimes.- Nie przejmuj si�.Dr��c� r�k� podniós� sakw�, któr� upu�ci� Wonse.Wysypa� z niej stosik kamieni.Ka�dy mia� otwór.Po co?Jego uwag� zwróci� metaliczny brz�k za plecami.Patrycjusz trzyma� resztk�królewskiego miecza.Kiedy kapitan si� obejrza�, wy�rwa� w�a�nie ze �cianydrug� po�ow� klingi.P�kni�cie by�o równe i g�adkie.- Kapitanie Vimes.- Tak, sir?- Pa�ski miecz, je�li wolno.Vimes odda� bro�.W tej chwili nic innego nie przychodzi�o mu jako� do g�owy.Pewnie ju� nied�ugo trafi do swojej w�asnej, oso�bistej jamy ze skorpionami.Lord Vetinari uwa�nie obejrza� nieco zardzewia�y miecz.-Jak dawno pan go ma, kapitanie? - spyta�.- Nie jest mój, sir.Nale�y do m�odszego funkcjonariusza Mar-chewy.- M�odszego.?- To ja, sir, wasza wysoko��.- Marchewa zasalutowa�.Patrycjusz bardzo powoli obraca� w r�kach kling� i wpatrywa� si� w ni� jakzafascynowany.Vimes poczu�, �e powietrze g�stnieje, jakby historia gromadzi�asi� w tym w�a�nie punkcie, chocia� zupe��nie nie mia� poj�cia dlaczego.By�a tojedna z tych chwil, w których Spodnie Czasu rozdwajaj� si� i je�li cz�owiek nieuwa�a, mo�e trafi� do niew�a�ciwej nogawki.***Wonse wsta� w �wiecie cieni; lodowata dezorientacja spowija�a mu umys�.Jednakw tej chwili potrafi� my�le� tylko o jednym: o stoj�cej obok wysokiej,zakapturzonej postaci.- My�la�em, �e wszyscy zgin�li�cie - wymamrota�.By�o tu dziw�nie cicho, akolory dooko�a zdawa�y si� sprane, przy�mione.Co� zupe�nie si� nie zgadza�o.-Czy to ty, bracie Od�wierny? - upewni� si� nerwowo.Posta� wyci�gn�a r�k�.METAFORYCZNIE, odpowiedzia�a.***.i Patrycjusz odda� miecz Marchewie.- Dobra robota, m�ody cz�owieku - pochwali�.- Kapitanie, sugeruj�, �eby da�pan swoim ludziom wolne do jutra.- Dzi�kuj�, sir.No dobrze, ch�opcy.S�yszeli�cie Jego Lordowsk� Mo��.- Ale nie pan, kapitanie.Musimy jeszcze chwil� porozmawia�.- Oczywi�cie, sir - odpar� niewinnie Vimes.Trzej jego podw�adni wyszli,rzucaj�c swemu dowódcy spojrze�nia pe�ne wspó�czucia i �alu.Patrycjusz podszed� do kraw�dzi pod�ogi i popatrzy� w dó�.- Biedny Wonse - westchn��.- Tak, sir.- Vimes wpatrywa� si� w �cian�.- Wiesz, wola�bym go �ywego.-Sir?- Pob��dzi�, owszem, ale by� bardzo u�yteczny.Jego g�owa jesz�cze by mi si�przyda�a.- Tak, sir.- Reszt�, oczywi�cie, mogliby�my wyrzuci�.- Tak, sir.- To by� �art, Vimes.- Tak, sir.- Ch�opak nigdy tak naprawd� nie poj��, o co chodzi w ukry�tych przej�ciach.- Nie, sir.- Ten m�ody cz�owiek.Marchewa, mówi�e� chyba?- Tak, sir.- Bystry ch�opak.Podoba mu si� w Stra�y?- Tak, sir.Czuje si� jak w domu, sir.- Ocali�e� mi �ycie.-Sir?- Przejd�my si�.Ruszy� przez zburzony pa�ac.Vimes pod��a� za nim.Wreszcie dotarli doPod�u�nego Gabinetu.Panowa� tu porz�dek; Gabinet unikn�� w�a�ciwie zniszcze�,wszystko pokry�a jedynie warstwa ku�rzu.Patrycjusz usiad� i nagle wyda�o si�,�e siedzi tu ca�y czas.Vimes sam nie by� pewien, czy w ogóle wychodzi�.Patrycjusz si�gn�� po plik dokumentów i zdmuchn�� z nich kurz.- To smutne - stwierdzi�.- Lupine by� takim systematycznym cz�owiekiem.- Tak, sir.Lord Vetinari splót� palce i spojrza� na Vimesa ponad nimi.- Dam panu pewn� rad�, kapitanie � powiedzia�.- Tak, sir?- By� mo�e, dzi�ki temu �atwiej dostrze�e pan jaki� sens w �wie�cie.-Sir.- Moim zdaniem �ycie sprawia panu tyle problemów, ponie�wa� wierzy pan, �e s�dobrzy ludzie i �li ludzie.Myli si� pan, oczy-wi�cie.Istniej� wy��cznie i niezmiennie jedynie �li ludzie, ale niektó�rzystoj� po przeciwnych stronach.Skin�� szczup�� d�oni� w stron� miasta i podszed� do okna.- Wielkie, faluj�ce morze z�a � powiedzia� niemal z dum�.-Naturalnie, wpewnych miejscach p�ytsze, ale w innych g��bsze, o wiele g��bsze.Ale tacyludzie jak pan buduj� tratwy z zasad i nie-.okre�lonych dobrych zamiarów, imówi�: to jest przeciwie�stwo, to w ko�cu zwyci�y.Zadziwiaj�ce!Przyja�nie klepn�� Vimesa po ramieniu.- Tam, w dole � podj�� yj� ludzie, którzy pójd� za ka�dym smokiem, b�d�czci� ka�dego boga, dopuszcz� do ka�dego wyst�p�ku.A wszystko to ze zwyk�ejmonotonii, codziennego z�a.To nie prawdziwie wybitna, twórcza ohyda wielkichgrzeszników, ale ro�dzaj masowo produkowanego mroku duszy.Grzech, mo�napowie�dzie�, bez krzty oryginalno�ci.Akceptuj� z�o nie dlatego, �e mówi� mu�tak", ale dlatego, �e nie mówi� �nie".Przykro mi, je�li to pana urazi �doda�, klepi�c Vimesa po ramieniu � ale my naprawd� jeste��my wam potrzebni.- Tak, sir? - zapyta� spokojnie Vimes.- Tak.Tylko my wiemy, jak wszystko mo�e dzia�a�.Widzi pan, kapitanie, dobrzyludzie s� dobrzy tylko w obalaniu z�ych ludzi.W tym jeste�cie naprawd� dobrzy,przyznaj�.K�opot polega na tym, �e to jedyna rzecz, w jakiej jeste�cie dobrzy.Jednego dnia bij� dzwo�ny i pada z�y tyran, a nast�pnego wszyscy narzekaj�, �eod upadku ty�rana nikt nie wywozi �mieci.Poniewa� �li ludzie umiej� planowa�.To element charakterystyki, mo�na powiedzie�.Ka�dy z�y tyran ma plan, jakrz�dzi� �wiatem.Dobrzy ludzie jako� sobie z tym nie radz�.- Mo�e.Ale myli si� pan co do reszty! � zaprotestowa� Vimes.� Z powodu tego,�e ludzie s� wystraszeni, samotni i.� Urwa�.Na�wet w jego uszach brzmia�oto ma�o przekonuj�co.Wzruszy� ramionami.- S� tylko lud�mi - doko�czy�.-1 post�puj� jak ludzie.Sir.Lord Vetinariu�miechn�� si� przyja�nie.- Naturalnie, naturalnie.Musi pan w to wierzy�, kapitanie.Ina�czej by panoszala�.Inaczej wydawa�oby si� panu, �e stoi pan na w��skim mo�cie nadotch�ani� Piekie�.Inaczej sama egzystencja sta�a�by si� mroczn� agoni� ijedyn� pana nadziej� by�aby ta, �e nie ist�nieje �ycie po �mierci.Doskonalerozumiem.- Zerkn�� na swoje biurko i westchn��.- A teraz - rzek� - mammnóstwo pracy.Oba�wiam si�, �e biedny Wonse by� dobrym s�ug�, alenieskutecznym w�adc�.Mo�e pan i��.Aha, i niech pan przyprowadzi jutro swoichludzi.Miasto musi okaza� swoj� wdzi�czno��.- Musi co? - nie zrozumia� Vimes.Patrycjusz przegl�da� zwój pergaminu.Jego g�os wróci� znów do roztargnionegotonu cz�owieka, który organizuje, planuje i kon�troluje.- Wdzi�czno�� - powtórzy�.- W ka�dym tryumfalnym zwyci�stwie musz� by�bohaterowie.S� niezb�dni.Dopiero wtedy wszyscy s� przekonani, �e sprawazosta�a za�atwiona jak nale�y.Spojrza� na Vimesa ponad kraw�dzi� zwoju.- Wszystko to jest cz�ci� naturalnego porz�dku rzeczy � do�da�.Po chwili dopisa� o�ówkiem kilka uwag na dokumencie i pod�niós� g�ow�.- Powiedzia�em, �e mo�esz ju� i��.Vimes zatrzyma� si� jeszcze w drzwiach.- Czy pan w to wierzy, sir? � zapyta�.� W to niesko�czone z�o i czyst�ciemno��?- Oczywi�cie, oczywi�cie.�Patrycjusz odwróci� kartk�.�Toje�dyny logicznywniosek.- Ale wstaje pan z �ó�ka co rano, sir?- Hmm? Tak? O co ci chodzi?- Chcia�bym tylko wiedzie� dlaczego, sir.- Och, id� ju� sobie, Vimes.B�d� mi�ym facetem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony