10 (76)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Je�dzili tedy obaj przed szeregami czyni�c rozkosz oczom swym moderunkiem ipostaw�; pan Stanis�aw, czarny jak �uk na podobie�stwo wszystkich Skrzetuskich,z twarz� m�sk�, gro�n� i ozdobion� d�ug� uko�n� blizn� od ci�cia mieczapozosta��, z krucz�, rozwian� na wiatr brod�; pan W�adys�aw, t�ustawy, zd�ugimi jasnymi w�sami, z odwini�t� warg� doln� i oczyma w czerwonychobwódkach, �agodny i poczciwy, mniej przypomina� Marsa, ale niemniej by�a toszczera dusza �o�nierska, jak salamandra w ogniu si� kochaj�ca, rycerz znaj�cywojn� jak swoje dziesi�� palców i odwagi nieporównanej.Obaj przeje�d�aj�cszeregi wyci�gni�te w d�ug� lini� powtarzali co chwila :- A nu�e, mo�ci panowie, kto na ochotnika pod Szweda? Kto rad prochu pow�cha�?Nu�e, mo�ci panowie, na ochotnika!I tak przejechali ju� spory kawa� - bez skutku, bo z szeregów nie wysuwa� si�nikt.Jeden ogl�da� si� na drugiego.Byli tacy, którzy mieli ochot�, i niestrach przed Szwedami, ale nie�mia�o�� wobec swoich ich wstrzymywa�a.Niejeden tr�ca� s�siada �okciem i mówi�: �Pójdziesz ty, to i ja pójd�.�Rotmistrze poczynali si� niecierpliwi�, a� nagle, gdy przyjechali przed powiatgnie�nie�ski, jaki� cz�owiek pstro ubrany wyskoczy� na kucu nie z szeregu, alezza szeregu i krzykn��:- Mo�ci panowie pospolitaki, ja zostaj� ochotnikiem, a wy b�aznami!- Ostro�ka! Ostro�ka! - zawo�a�a szlachta.- Taki dobry szlachcic jak i ka�dy! - odpowiedzia� b�azen.- Tfu! do stu diab�ów! - zawo�a� pan Rosi�ski, pods�dek - do�� b�aze�stw! id�ja!- I ja!.i ja! - zawo�a�y liczne g�osy.- Raz mnie matka rodzi�a, raz mi �mier�!- Znajd� si� tacy dobrzy jak i ty!- Ka�demu wolno! Niech si� tu nikt nad drugich nie wynosi.I jak poprzednio nikt nie stawa�, tak teraz pocz�a si� sypa� szlachta zewszystkich powiatów - prze�ciga� ko�mi, zawadza� jedni o drugich i k�óci�napr�dce.Stan�o w mgnieniu oka z pi��set koni, a jeszcze ci�gle wyje�d�ano zszeregów.Pan Skoraszewski pocz�� si� �mia� swoim szczerym, poczciwym �miechemi wo�a�:- Dosy�, mo�ci panowie, dosy�! Nie mo�emy i�� wszyscy!Po czym obaj ze Skrzetuskim sprawili ludzi i ruszyli naprzód.Pan wojewoda podlaski po��czy� si� z nimi przy wyj�ciu z obozu.Widziano ichjak na d�oni, przeprawiaj�cych si� przez Note� - po czym zamigotali jeszczekilkakrotnie na skr�tach drogi i znikli z oczu.Po up�ywie pó� godziny pan wojewoda pozna�ski kaza� rozje�d�a� si� ludziom donamiotów, uzna� bowiem, �e niepodobna ich trzyma� w szeregach, gdynieprzyjaciel jeszcze o dzie� drogi odleg�y.Porozstawiano jednak licznestra�e; nie pozwolono wygania� koni na pasz� i wydano rozkaz, �e za pierwszymcichym zatr�bieniem przez munsztuk wszyscy maj� siada� na ko� i stawa� wgotowo�ci.Sko�czy�o si� oczekiwanie, niepewno��, sko�czy�y si� zaraz swary, k�ótnie;owszem: blisko�� nieprzyjaciela, jak przepowiada� pan Skrzetuski, podnios�aducha.Pierwsza szcz�liwa bitwa mog�a go nawet podnie�� bardzo wysoko, iwieczorem zdarzy� si� wypadek, który zdawa� si� by� now� szcz�liw� wró�b�.S�o�ce w�a�nie zachodzi�o o�wiecaj�c ogromnym, ra��cym oczy blaskiem Note� izanoteckie bory, gdy po drugiej stronie rzeki ujrzano naprzód tuman kurzu, apotem poruszaj�cych si� w tumanie ludzi.Wyleg�o, co �y�o, na wa�y, patrze�, coto za go�cie; wtem od stra�y nadbieg� dragon z chor�gwi pana Grudzi�skiegodaj�c zna�, �e podjazd wraca.- Podjazd wraca!.wracaj� szcz�liwie!.Nie zjedli ich Szwedzi!- powtarzanoz ust do ust w obozie.Oni tymczasem w jasnych k��bach kurzu zbli�ali si� coraz bardziej, id�c wolno,nast�pnie przeprawili si� przez Note�.Szlachta przypatrywa�a im si� z r�koma nad oczami, bo blask czyni� si� corazwi�kszy i ca�e powietrze przesycone by�o z�otym i purpurowym �wiat�em.- Hej! co� ich kupa wi�ksza, ni� wyjecha�a! - rzek� pan Szlichtyng.- Je�ców chyba prowadz�, jak mnie Bóg mi�y! - zakrzykn�� jaki� szlachcic,widocznie tchórzem podszyty, który oczom swoim wierzy� nie chcia�.- Je�ców prowadz�! je�ców prowadz�!.Oni tymczasem zbli�yli si� ju� tak, �e twarze mo�na by�o rozró�ni� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony