Stanisław Lem Solaris

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zobaczy�em w ekranie jego profil.Reszty nie s�ysza�em, zakry� r�k� mikrofon,ale widzia�em jego poruszaj�ce si� usta.- Nie, nie mog� przyj��.Mo�e potem.Wi�c za godzin� powiedzia� szybko i ekranzgas�.Powiesi�em s�uchawk�.- Kto to by�? - spyta�a oboj�tnie Harey.- Taki jeden.Snaut.Cybernetyk.Nie znasz go.- D�ugo to jeszcze potrwa?- A co, nudzisz si�? - spyta�em.W�o�y�em pierwszy z serii preparatów do kasetymikroskopu neutrinowego i po kolei wcisn��em kolorowe ga�ki wy��czników.Polasi�owe rozhucza�y si� g�ucho.- Rozrywek wiele tu nie ma i je�eli moje skromne towarzystwo nie wystarczy ci,to b�dzie krucho - mówi�em, przed�u�aj�c z roztargnieniem przerwy mi�dzywyrazami, równocze�nie �ci�gn��em obur�cz wielk�, czarn� g�owic�, w której�wieci� okular mikroskopu, i wcisn��em oczy w g��b mi�kkiej gumowej muszli.Harey powiedzia�a co�, co nie dosz�o do mnie.Widzia�em z góry, w stromymskrócie, ogromn� pustyni�, zalan� srebrnym blaskiem.Le�a�y na niej, otoczoneniewyra�n� mgie�k�, jakby potrzaskane i zwietrza�e, p�askie okr�glaki skalne.To by�y czerwone cia�ka.Wyostrzy�em obraz i nie odrywaj�c oczu od okularówwp�ywa�em jak gdyby coraz g��biej w pa�aj�ce srebrzy�cie pole widzenia.Równocze�nie lew� r�k� obraca�em korb� regulacyjn� stolika, a kiedy le��casamotnie jak narzutowy g�az krwinka znalaz�a si� na skrzy�owaniu czarnych nici,wzmog�em powi�kszenie.Obiektyw naje�d�a� pozornie na zniekszta�cony, zapad�ypo�rodku erytrocyt, który wydawa� si� ju� koliskiem skalnego krateru, zczarnymi, ostrymi cieniami we wg��bieniach pier�cienistego obrze�a.Obrze�e to,naje�one skrystalizowanymi nalotami jonów srebra, uciek�o mi poza granicemikroskopowego pola.Pojawi�y si� m�tne, jakby widziane przez opalizuj�c� wod�,zarysy na wpó� stopionych, pogi�tych �a�cuchów bia�ka.Maj�c na czarnymskrzy�owaniu jedno zw�lenie bia�kowych ruin, popycha�em z wolna d�wigni�powi�kszenia dalej, wci�� dalej, lada moment mia� ukaza� si� kres tej podró�y wg��b, przyp�aszczony cie� jednej moleku�y wype�nia� ca�y obraz, rozemgli� si�teraz!Nic si� jednak nie sta�o.Powinienem by� zobaczy� drgaj�ce mgie�ki atomów, nibygalaretowat� trz�sionk�, ale nie by�o ich.Ekran p�on�� niepokalanym srebrem.Pchn��em d�wigni� do ko�ca.Buczenie nasili�o si� gniewnie, lecz nadal nic niewidzia�em.Powtarzaj�cy si�, brz�cz�cy sygna� dawa� mi zna�, �e aparatura jestprzeci��ona.Raz jeszcze spojrza�em w srebrn� pustk� i wy��czy�em pr�d.Spojrza�em na Harey.Otwiera�a w�a�nie usta w ziewni�ciu, które zmieni�azr�cznie w u�miech.- Jak tam ze mn�? - spyta�a.- Bardzo dobrze - powiedzia�em.- My�l�, �e.nie mo�e by� lepiej.Wci�� na ni� patrza�em, czuj�c znów t� mrówk� w dolnej wardze.Co si� w�a�ciwiesta�o? Co to znaczy�o? To cia�o, z pozoru tak wiotkie i kruche - w istocieniezniszczalne w ostatecznym swoim dnie okaza�o si� z�o�one z nico�ci?Uderzy�em pi�ci� w cylindryczny korpus mikroskopuj Mo�e jaki� defekt? Mo�epola nie ogniskuj�.? Nie, wiedzia�em, �e aparatura jest sprawna.Zeszed�em powszystkich szczeblach, komórki, bia�kowego konglomeratu, moleku�y, wszystkiewygl�da�y dok�adnie tak, jak na tysi�cach preparatów, które widzia�em.Aleostatni krok w dó� prowadzi� donik�d.Wzi��em jej krew z �y�y i przela�em do miarowego cylindra.Rozdzieli�em j� naporcje i zabra�em si� do analizy.Zaj�a mi wi�cej czasu, ani�eli s�dzi�em,straci�em troch� wpraw�.Reakcje by�y w normie.Wszystkie.Chyba, �eby.Pu�ci�em kropl� st�onego kwasu na czerwony koralik.Zadymi�o, kroplaposzarza�a, pokry�a si� nalotem brudnej piany.Rozk�ad.Denaturacja.Dalej,dalej! Si�gn��em po probówk�.Kiedy odwróci�em si� ku tamtej, cienkie szk�oomal nie wypad�o mi z palców.Pod warstewk� brudnej szumowiny na samym dnie probówki znowu narasta�awarstewka ciemnej czerwieni.Krew, spalona kwasem, odtwarza�a si�! To by�nonsens! To by�o niemo�liwe!- Kris! - us�ysza�em jakby z wielkiej dali.- Telefon, Kris!- Co? A tak, dzi�kuj�.Telefon brz�cza� ju� od dawna, teraz to dopiero us�ysza�em.- Kelvin - podnios�em s�uchawk�.- Snaut.Prze��czy�em lini�, tak �e s�yszymy si� równocze�nie we trzech.- Witam pana, doktorze Kelvin - rozleg� si� wysoki, nosowy g�os Sartoriusa.Brzmia� tak, jakby jego w�a�ciciel wst�powa� na niebezpiecznie uginaj�ce si�podium, podejrzliwy, czujny i zewn�trznie opanowany.- Moje uszanowanie panu doktorowi - odpar�em.Chcia�o mi si� �mia�, ale nieby�em pewny, czy przyczyny tej weso�o�ci s� mi dostatecznie jasne, abym móg�jej pofolgowa�.Z kogo w ko�cu mia�em si� �mia�? Trzyma�em co� w r�ku probówk�z krwi�.Potrz�sn��em ni�.Skrzep�a ju�.Mo�e to sprzed chwili by�o tylkoz�udzeniem? Mo�e mi si� tylko wyda�o?- Chcia�em kolegom przedstawi� pewne kwestie zwi�zane z.e.fantomami -s�ysza�em i nie s�ysza�em jednocze�nie Sartoriusa.Jakby dobija� mi si� do�wiadomo�ci.Broni�em si� przed tym g�osem, wci�� wpatrzony w probówk� zeskrzep�� krwi�.- Nazwijmy je tworami F - podda� szybko Snaut.- A doskonale.Po�rodku ekranu ciemnia�a pionowa linia na znak, �e odbieram jednocze�nie dwakana�y - po obu jej stronach powinny si� by�y znajdowa� twarze moich rozmówców.Szk�o by�o jednak ciemne i tylko w�ska obwódka pa�ania wzd�u� ramki �wiadczy�a,�e aparatura dzia�a, lecz ekrany s� czym� zas�oni�te.- Ka�dy z nas przeprowadza� rozmaite badania.znów ta sama ostro�no�� wnosowym g�osie mówi�cego.Chwila ciszy.- Mo�e po��czymy najpierw naszewiadomo�ci, a potem móg�bym wypowiedzie� to, do czego doszed�em osobi�cie.Mo�e pan pierwszy, doktorze Kelvin.- Ja? - powiedzia�em.Nagle poczu�em wzrok Harey.Po�o�y�em probówk� na stole,tak �e potoczy�a si� pod stojaki szk�a i usiad�em na wysokim trójnogu,przyci�gn�wszy go sobie stop�.W pierwszej chwili chcia�em si� wymówi�, aleniespodzianie dla samego siebie rzek�em- Dobrze.Ma�e konwersatorium? Dobrze! Zrobi�em tyle co nic, ale mog� mówi�.Jeden preparat histologiczny i par� reakcji.Mikroreakcji.Odnios�em wra�enie,�e.Do tego momentu poj�cia nie mia�em, co powiedzie�.Raptem, jakby si� co� wemnie otwar�o.- Wszystko jest w normie, ale to kamufla�.Maska.Jest to w jakim� sensiesuperkopia: odtworzenie, dok�adniejsze od orygina�u [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony