Bachman Richard (Stephen King) Wielki Marsz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mieli jeszcze sto osiemdziesi�t pi�� kilometrów doOldtown i wzgl�dnie p�askiej autostrady.- O to chodzi, no nie? - powiedzia� wreszcie McVries.G�os mu si� �ama� i rwa�,jakby dochodzi� z jakiej� zakurzo�nej piwnicy.Nie odzywali si� przez chwil�.Nikt si� nie odzywa�.Baker kroczy� spokojnie -jeszcze nie zosta� ani razu upomniany -z r�kami w kieszeniach, ko�ysz�c si� naboki i kiwaj�c lekko g�ow�.Olson wróci� do Zdrowa� Mario, �aski� pe�na.Jegotwarz by�a bia�� plam� w ciemno�ci.Harkness si� posila�.- Garraty.- powiedzia� McVries.- Tu jestem.- Widzia�e� kiedy� ko�cówk� Wielkiego Marszu?- Nie, a ty?- Do diab�a, nie.Tylko pomy�la�em sobie, �e mieszkaj�c tak blisko i w ogóle.- Mój ojciec tego nie cierpia�.Wzi�� mnie na jedn�, jak to nazywa�, lekcj�pogl�dow�.Ale to by� jedyny raz.- Ja widzia�em.Garraty a� podskoczy� na d�wi�k tego g�osu.To by� Stebbins.Zrówna� si� prawiez nimi, nadal mia� zwieszon� g�ow�, jasne w�osy opada�y mu na uszy niczym jaka�obrzydliwa aureola.- Jak to wygl�da�o? - G�os McVriesa zabrzmia� m�odziej.- Wola�by� nie wiedzie� - powiedzia� Stebbins.- Zada�em ci pytanie, no nie?Stebbins nic nie odrzek�.Garraty by� ciekaw jak nigdy.Stebbins nie wysiad�.Nie wygl�da� na zm�czonego.Szed� bez narzeka� i nie dosta� ani jednegoupomnienia.- No, jak to wygl�da�o? - spyta� Garraty niespodziewa�nie dla samego siebie.- Widzia�em ko�cówk� cztery lata temu - rzek� Stebbins.- Mia�em trzyna�cielat.To by�o jakie� dwadzie�cia pi�� ki�lometrów od granicy New Hampshire.Postawili na nogi Gwardi� Narodow� i Patrole Federalne, do wzmocnienia PolicjiStanowej.Musieli to zrobi�.Ludzie stali na osiem�dziesi�ciu kilometrachzbitym dwudziestometrowym pasem po obu stronach drogi.Ponad dwudziestuzadeptano na �mier�, zanim wszystko dobieg�o ko�ca.Powodem by�o to, �e ludziepróbowali i�� razem z zawodnikami, bo chcieli zobaczy� koniec.Ja mia�emmiejsce w pierwszym rz�dzie.Dzi�ki tacie.- Co robi twój tata? - zapyta� Garraty.- Jest w Patrolach.I wymierzy� to sobie co do metra.Marsz zako�czy� si�przede mn�.- Co si� sta�o? - zapyta� cicho Olson.- Us�ysza�em, �e nadchodz�, zanim ich zobaczy�em.Wszyscy ich us�yszeli.Toby�a jedna wielka fala d�wi�kowa, zbli�aj�ca si� coraz bardziej.I trwa�o tojeszcze ca�� godzin�, zanim byli na tyle blisko, �e mo�na by�o ich zobaczy�.Nie patrzyli na t�um, �aden z tych dwóch, którzy zostali.Chyba nawet niezdawali sobie sprawy, �e t�um jest obok.Patrzyli tylko na drog�.Kuleli.Jakbyich ukrzy�owano, zdj�to z krzy�a i zmuszono do marszu, nie wyjmuj�c gwo�dzi zestóp.Teraz wszyscy s�uchali Stebbinsa.Groza roz�cieli�a si� jak gumowa p�achtat�umi�ca wszystkie inne odg�osy.- T�um wy�, cho� tamci pewnie nic nie s�yszeli.Cz�� wy��a nazwisko jednego,cz�� nazwisko drugiego, ale i tak naj�g�o�niejsze by�o jednostajne zawodzenie:�Dalej!.Dalej.!".T�um ciska� mn� jak ul�ga�k�.Facet obok zsika� si� wgacie.Szli tu� obok mnie.Pierwszy z nich by� wielkim blondy�nem w rozpi�tej koszuli.Podeszwa buta mu si� oderwa�a, szura� ni�.Drugi nie mia� ju� nawet butów.Nanogach zosta��y mu �ci�gacze ze skarpetek.Reszta.no, po prostu zdar� j�, conie? Stopy mia� purpurowe.Wida� by�o pop�kane na�czynia krwiono�ne.Pewnie wogóle nie czu� ju� stóp.Mo�e potem uda�o si� je uratowa�, nie wiem.Mo�e si�uda�o.- Przesta�! Na mi�o�� bosk�, przesta�! - krzykn�� McVries s�abym g�osem.- Chcia�e� wiedzie� - odpar� Stebbins, niemal weso�o.- Nie tak mówi�e�?Transporter skomla�, klekota� i warcza� na poboczu, gdzie� z przodu kto� dosta�upomnienie.- Ten wielki blondyn przegra�.Widzia�em wszystko.Wy�rzuci� w gór� ramiona,jakby my�la�, �e jest Supermanem.Ale zamiast polecie�, upad� p�asko na twarz ipó� minuty pó��niej dosta� czerwon� kartk�, bo zapycha� ju� z trzemaupo�mnieniami na koncie.Obaj zapychali z trzema upomnienia�mi na koncie.T�um zacz�� wiwatowa�.Wiwatowali, wiwatowali, a� zo�baczyli, �e ten dzieciak,który wygra�, próbuje co� powiedzie�.No to si� przymkn�li.On pad� na kolana,wiecie, jak�by miai zamiar si� modli�, i p�aka�.A potem przeczo�ga� si� dotamtego ch�opaka i wsadzi� twarz w jego rozpi�t� koszu�l�.Zacz�� co� mówi�.Mówi� nie�ywemu w koszul�.Gada� z nie�ywym.Wtedy �o�nierze podbiegli doniego, powiedzie�li mu, �e wygra�, i spytali, co chce teraz zrobi�.- Co powiedzia�? - spyta� Garraty.Mia� wra�enie, �e z tym pytaniem k�adzie naszal� ca�e swoje �ycie.- Nic im nie powiedzia� - rzek� Stebbins.- Gada� z tam�tym nie�ywymch�opakiem.Opowiada� mu co�, ale nie mo�gli�my tego us�ysze�.- Co si� dalej sta�o? - zapyta� Pearson.- Nie pami�tam - powiedzia� Stebbins cicho.Nikt si� nie odzywa�.Garraty poczu� nap�yw paniki, jak�by kto� go przemoc�wepchn�� do ciasnej podziemnej rury.W przedzie udzielono trzeciego upomnieniai jaki� ch�opak wyda� rozpaczliwy skrzek, jak zdychaj�ca wrona.Prosz�, Bo��e,nie pozwól im teraz zastrzeli� nikogo, pomy�la� Garraty.Zwariuj�, jak us�ysz�teraz karabiny.Prosz�, Bo�e.Prosz�, Bo�e.Kilka minut potem karabiny zahucza�y przez noc stalo�wym �mierciono�nym g�osem.Tym razem by� to kr�py ch�o�pak w powiewaj�cym czerwono-bia�ym trykocie, jakieno�sz� futboli�ci.Przez chwil� Garraty my�la�, �e matka Percy'ego nie b�dziemusia�a wi�cej si� przejmowa� ani mar�twi�, ale to nie by� Percy - to by�ch�opak o nazwisku Quincy albo Quentin, jako� tak.Garraty nie zwariowa�.W�ciek�y odwróci� si� do Steb-binsa.By� gotów zapyta�,jak si� czuje, zaprawiwszy ostatnie chwile tamtego ch�opaka tak� groz� - aleStebbins przesun�� si� do ty�u na swoje sta�e miejsce i Garraty by� znów sam.Szli dalej, w dziewi��dziesi�ciu.Rozdzia� pi�tyNie powiedzia� pan prawdy, wi�c czeka�j� pana konsekwencje.Bob BarkerTruth or ConsequncesZa dziesi�� dziesi�ta tamtego nie ko�cz�cego si� pierw�szego dnia maja Garratyzmaza� pierwsze z dwóch upo�mnie�.Po ch�opaku w futbolowym trykocie dwóchkolej�nych zawodników zarobi�o czerwon� kartk�.Garraty ledwo to zarejestrowa�.Przeprowadza� staranny remanent same�go siebie.Jedna g�owa, troch� oszo�omiona, �wiruj�ca, ale zasadni�czo w porz�dku.Dwojeoczu, piek�cych.Jeden kark, kom�pletnie sztywny.Dwoje ramion, tu �adnychk�opotów.Jeden tors, w porz�dku, poza ssaniem w kiszkach, którego kon�centratynie mog�y zaspokoi�.Dwie cholernie zm�czone no�gi.Bol�ce mi�nie.Zastanawia�si�, jak daleko nogi zanios� go same -jak d�ugo potrwa, zanim mózg b�dziemusia� prze�j�� w�adz�, by zmusi� je do pracy ponad wszelkie wyobra�alne si�y,broni�c ko�yski czaszki przed kul�.Jak d�ugo po�trwa, zanim nogi zaczn� si�ugina�, pl�ta�, a wreszcie zablokuj� si� i stan�.Nogi by�y zm�czone, ale jak to tej pory wydawa�y si� na�dal w znakomitymporz�dku.I dwie stopy.Bol�ce.Rozpulchnione, wszelkie zaprze�czenia nie mia�y sensu.By� du�ym ch�opakiem.Te stopy nio�s�y osiemdziesi�t kilogramów.Podeszwypiek�y.Od czasu do czasu przeszywa� je dziwny ból.Lewy wielki paluch przetar�skarpetk� (przypomnia� sobie opowiastk� Stebbinsa i poczu�, jak groza narasta wnim powoli) i ociera� si� niewygodnie o but.Ale stopy pracowa�y, nie mia�yp�cherzy i czu�, �e one równie� s� nadal w znakomitym porz�dku.Garraty, jeste� w dobrej formie, wmawia� sobie.Dwuna�stu go�ci nie �yje, dwarazy tyle pewnie ledwie zipie, ale ty jeste� mocny.Dobrze ci idzie.�yjesz.Rozmowy, zamar�e pod koniec opowie�ci Stebbinsa, znów o�y�y.Wymiana zda�dotyczy�a tego, co robi� inni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony