[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Choæ jednak takie rozró¿nienia klasyfikacyjne wydaj¹ siê nader po¿yteczne, ichdychotomie sk³adowe mog¹ zniekszta³caæ rzeczywistoœæ, jeœli traktuje siê jejako ostre, pozwalaj¹ce wyraŸnie oddzieliæ ka¿d¹ religiê od wszystkich innych.W wielu przypadkach nawet religie ca³kiem odmiennych typów maj¹ wiele elementówwspólnych lub podobnych.Ju¿ najogólniejsza dychotomia religii teistycznych inieteistycznych ma charakter nieostry.W rzeczywistoœci wiele odmian wiar ipraktyk religijnych nie jest ani jednoznacznie teistyczna, ani jednoznacznienieteistyczna, poniewa¿ licznym (a byæ mo¿e wszystkim) pojêciomnadprzyrodzonoœci brakuje precyzji.Jak, na przyk³ad, zaklasyfikowaæ ró¿ne tzw.religie prymitywne, takie jak animizm, totemizm, czy wiarê w mana? Na ogó³uwa¿a siê je za formy supernaturalizmu, w takim czy innym sensie tego s³owa;czy jednak s¹ one teistyczne, nieteistyczne, czy jakoœ poœrednie? Niektóre znich odwo³uj¹ siê do bytów funkcjonuj¹cych podobnie jak bóstwa, lecz bytom tymbrak pewnych boskich cech, wystêpuj¹cych w systemach bardziej jednoznacznych.Ado jakiej kategorii powinno siê zaliczyæ rozmaite okultyzmy? Co zrobiæ zpopularnym spirytualizmem i teozofi¹*? Czy s¹ to religie? A jeœli tak, toteistyczne, czy nieteistyczne? Nie ma uzgodnionych, adekwatnych kryteriów,które pozwala³yby podejmowaæ takie decyzje.Wiele z tych zjawisk to przypadkigraniczne zarówno w jêzyku potocznym, jak i w dyskursie teologicznym.Niektórzy badacze s¹dz¹, ¿e mimo zró¿nicowania tego zjawiska termin “religia”mo¿na zdefiniowaæ, jeœli wykryje siê pewne ogólne cechy wspólne wszystkich jegoform.Wœród cech tych wymienia siê zwykle: * Teozofiê stanowi¹ rozmaite systemy wiary pretenduj¹ce do mistycznego kontaktuz bóstwem. rytua³y i ceremonie, tj.kulturowo ustabilizowane praktyki, maj¹ce s³u¿yærozmaitym celom osobistym i spo³ecznym;doktryny i dogmaty, tj.podstawowe przekonania charakterystyczne dla ludzipodzielaj¹cych dan¹ orientacjê religijn¹;osoby, miejsca i przedmioty (relikwie, amulety, przybytki itp.), które ludzieuwa¿aj¹ za œwiête lub stanowi¹ce tabu, albo jakoœ inaczej wyposa¿aj¹ wnadnaturalne, mistyczne lub magiczne znaczenie – przedmioty, osoby i miejscazwi¹zane z pewnymi szczególnymi postawami i prze¿yciami;metody poznawcze, za pomoc¹ których buduje siê i uzasadnia podstawowe doktryny,oraz powi¹zane z nimi metody zaszczepiania po¿¹danych postaw i prze¿yæ (wœródnich odwo³ywanie siê do objawienia, wiary, autorytetu, tradycji, rozumu imedytacji lub kontemplacji);okreœlone osoby lub inne Ÿród³a (takie jak wyrocznie, œwiête teksty itp.),które ludzie akceptuj¹cy dan¹ religiê uwa¿aj¹ za bardziej autorytatywne wkwestii jej zasad ni¿ inne;kodeks moralny, tj.zbiór nakazów i zakazów wraz z ich uzasadnieniem,obowi¹zuj¹cy wyznawców danej religiiKategorie tego rodzaju mog¹ byæ u¿yteczne do wielu celów, w¹tpliwe jest jednak,by mog³y pos³u¿yæ do zdefiniowania terminu “religia”.Wydaje siê niew¹tpliwe,¿e za ich pomoc¹ nie da siê scharakteryzowaæ istoty religii, gdy¿ w zwi¹zku zka¿d¹ z nich wolno zapytaæ, co w³aœciwie czyni j¹ religijn¹? Na przyk³ad, napewno uprawnione jest pytanie dotycz¹ce (1): Czym szczególnym ró¿ni¹ siêrytua³y i ceremonie religijne od niereligijnych? Podobnie w przypadku (2): Czymró¿ni¹ siê doktryny lub dogmaty religijne od doktryn lub dogmatycznychprzekonañ niereligijnych? Rzecz w tym, ¿e ¿adna z tych siedmiu wspólnych cech(ani ¿adna inna, któr¹ mo¿na by do nich do³¹czyæ) nie mo¿e stanowiæ – wziêta zosobna lub razem z pozosta³ymi – warunku koniecznego lub wystarczaj¹cego dozdefiniowania terminu “religia”, jeœli natura religii nie jest wczeœniejzrozumia³a.Wiadomo, ¿e te szeœæ cech (lub inne podobne) s¹ rzeczywiœcieistotne, jeœli sk¹din¹d wie siê ju¿, co nazwa³oby siê religi¹.24 Problemudefinicji nie mo¿na zatem unikn¹æ przez zwyk³e wyliczenie takich ogólnychkategorii
[ Pobierz całość w formacie PDF ]