[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bran by³ wiêc „ojcem"Caractacusa, tak jak Eleazar Annasz i Szymon Zelota byli duchowymi „ojcami"Jezusa w Judei.Londyñska Billingsgate czêœciowo pochodzi od imienia „Beli" lub ,Billi".Jegopotomek, Avallach, by³ wnukiem Anny, córki Józefa z Arymatei, ¿ony arcykap³anaBrana B³ogos³awionego.¯ona Józefa te¿ mia³a na imiê Anna (³aska)10.„Avallach"11 by³o okreœleniem tytularnym, podobne znaczenie mia³o imiê „Beli" –„suwerenny w³adca".Jako takie powtarza³o siê.Innym potomkiem Beli Mawra by³król Llud (któremu czêœciowo zawdziêcza miano londyñska Ludgate).By³za³o¿ycielem królewskich domów Colchesteru, Sylurii i Strathclyde, a jegorodzina zyska³a wy¿szy status dziêki znakomitym ma³¿eñstwom z potomkami Józefaz Arymatei (œw.Jakuba Sprawiedliwego).Z walijskich ksi¹¿¹t z liniiarymatejskiej pochodz¹ za³o¿yciele i lokalni w³adcy Bretanii (Ma³ej Brytanii),regionu frankijskiego poprzednio nazywanego Armo-ryk¹ („ziemia po³o¿ona nadmorzem").Inna bardzo dawna dawidyjska linia, która rozwinê³a siê dziêkiUgaine'owi Marowi (IV wiek p.n.e.), zyska³a w³adztwo Irlandii jako najwy¿sikrólowie (Ard Ri) Tary.Wnuk króla Lluda, potê¿ny Cymbelin (ojciec Caractacusa), by³ za czasów Jezusapendragonem z g³Ã³wnej wyspy brytyjskiej.Pendragon (Pen Draco Insularis), czyliG³Ã³wny Smok Wyspy (ang.dragon, „smok"), by³ królem królów i „Stra¿nikiemceltyckiej wyspy".Tytu³ ten nie by³ dynastyczny; pendragonów wybiera³a zkrólewskiej rodziny celtyckiej druidyjska rada starszych.Cymbelin rz¹dzi³belgijskimi plemionami Catuvellauni i Trinovantes ze swojej siedziby wColchester.By³ to najpotê¿niejszy fort epoki ¿elaza.Colchester nazywano wtedyCamulod (lub w wersji zlatynizowanej Camulodunum) – od celtyckiego camu lot,„zakrzywione œwiat³o".Ta ufortyfikowana osada sta³a siê póŸniej wzorempodobnie nazwanego dworu Kamaalot w romansach arturiañskich12.Na pó³noc oddomeny Cymbelina, w Norfold, ludem znanym jako Icenowie rz¹dzi³ królPrasutagus, którego ¿on¹ by³a s³awna Boudicca (lub Boadicea).W 60 roku n.e.stanê³a ona na czele wielkiego powstania przeciwko rzymskiej dominacji –wznosz¹c swój s³ynny okrzyk wojenny Y gwir erbyn y Byd („Prawda przeciwkoœwiatu").Powstanie zosta³o st³umione.Wkrótce po tych wydarzeniach przyby³ zGalii Józef z Arymatei, wbrew rzymskim najeŸdŸcom wzniós³ koœció³ wGlastonbury.Smok pojawi³ siê w celtyckiej mitologii jako pochodna ho³du oddawanego œwiêtemukrokodylowi (Messeh) w staro¿ytnym Egipcie13.Faraonów namaszczano sad³emkrokodylim, przez co zdobywali hart ducha Messeha (st¹d mesjasz –„namaszczony").Wizerunek nieustraszonego Messeha w drodze ewolucji sta³ siêsmokiem, wyobra¿aj¹cym z kolei potêgê królewsk¹.Rzymianie w okresie cesarstwanieœli obraz smoka na sztandarach.Ten symbol opisuje Apokalipsa œw.Jana, gdyMicha³ staje twarz¹ w twarz ze „smokiem o siedmiu g³owach".Jak widzieliœmywczeœniej14, smok by³ w tym wypadku Rzymem, znanym w historii jako „miastosiedmiu królów" (lub g³Ã³w – iloœæ królów w przedrepublikañskim mieœcie).Mapa 8 Dawna Szkocja – Kaledonia, Dalriadia i Gwyr-y-GogleddWedle staro¿ytnych podañ o Messehu, celtyckich królów Brytanii, nieustraszonychstra¿ników, nazywano „smokami".Ale w tamtych czasach by³o wiele osobnychkrólestw, zanim Anglia zyska³a jednego saksoñskiego monarchê.St¹d te¿koniecznoœci¹ by³ wybór króla królów – wielkiego króla, który przewodniczy³bywszystkim pozosta³ym i prowadzi³ po³¹czone armie z ró¿nych obszarów i plemion.Pierwszym pendragonem (g³Ã³wnym smokiem/wielkim królem) by³ Cymbelin.Po wycofaniu siê Rzymian w 410 r.regionalna w³adza powróci³a do wodzówplemion.Jednym z nich by³ Vortigern z Powys w Walii, którego ¿ona by³a córk¹poprzedniego gubernatora rzymskiego Magnusa Maximusa.Przej¹wszy w 418 r.pe³n¹w³adzê nad Powys Vortigern zosta³ wybrany pendragonem Isle w 425 r.i przyj¹³za swój znak czerwonego smoka, który zosta³ umieszczony na narodowej fladzeWalii.Tymczasem z arymatejskich linii Anny i Brana B³ogos³awionego wysz³y innekrólewskie odga³êzienia.Wœród najwybitniejszych z lokalnych królów by³Cunedda, pó³nocny w³adca Manau przy Zatoce Forth.Z podobnej rodzinnej ga³êziby³ m¹dry Coel Hen, który wiód³ za sob¹ „Ludzi pó³nocy" (Gwyr-y-Gogledd).Znanyjest powszechnie z dzieciêcego wierszyka jako „stary król Cole"; rz¹dzi³pó³nocnymi regionami Rhegedu ze swojej cumbriañskiej siedziby w Carlisle.Innymwybitnym przywódc¹ by³ Ceretic, nastêpca króla Lucjusza15.Ze swojej bazy wDumbarton rz¹dzi³ regionami Clydesdale.Obok Vortigerna ci trzej królowie bylinajpotê¿niejszymi w³adcami Brytanii w V wieku.Z ich rodzin wyszli te¿najs³awniejsi celtyccy œwiêci, st¹d sta³y siê znane jako „œwiête rodzinyBrytanii".W po³owie V wieku Cunedda i jego synowie poprowadzili swoje oddzia³y do WaliiPó³nocnej, by na ¿¹danie Vortigerna wyrzuciæ niechcianych irlandzkichosadników.Czyni¹c to Cunedda za³o¿y³ królewski dom Gwyneddu w walijskimprzybrze¿nym zachodnim regionie Powys.Piktowie w Kaledonii na pó³nocywykorzystali nieobecnoœæ Cuneddy i zaczêli seriê najazdów poza granicêwyznaczon¹ Wa³em Hadriana.Sprowadzono szybko najemn¹ armiê germañskich Jutów,dowodzon¹ przez Hangesta i Horsa, by usun¹æ napastników – ale najemnicy porozprawieniu siê z najeŸdŸcami zwrócili uwagê na odleg³e po³udnie i zajêli dlasiebie królestwo Kentu.Nastêpnie inne germañskie plemiona Sasów i Anglówdokona³y inwazji z kontynentu.Sasi zajêli po³udnie, rozwijaj¹c królestwaWessexu, Essexu, Middlesexu i Sussexu.Anglowie okupowali resztê ziem od ujœciaSevern do Wa³u Hadriana, w tym Nortumbriê, Mercjê i wschodni¹ Angliê
[ Pobierz całość w formacie PDF ]