[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Obejmuje to tak¿etak zwane typowe cechy przynale¿noœci narodowoœciowej czy te¿ okreœlonego krêgukulturowego: mówimy74o typowym Angliku, W³ochu czy Szwedzie, o typie wschodnim czy po³udniowym.Sk¹d bior¹ siê zatem te „typowe cechy"? Czy mo¿na mówiæ o tym, ¿e wychowanieprzebiega wed³ug pewnego programu, planu, którego celem jest przenoszenie napotomstwo norm oraz systemu wartoœci danego spo³eczeñstwa? Jak proste s¹ tomechanizmy, wyjaœni³y badania Paw³owa nad odruchami warunkowymi.Paw³Ã³w odkry³,¿e reagowanie organizmu obejmuje oprócz wrodzonych, naturalnych odruchów tak¿esystem reakcji wyuczonych, podobny do naturalnego uk³adu odruchowego - reakcjete nazwa³ odruchami warunkowymi.Eksperyment, którym dowiód³ swego przypuszczenia, by³ równie prosty, coprzekonuj¹cy: za ka¿dym razem, kiedy psu podawano jedzenie, zapala³a siêczerwona lampa.By³y to dwa jednoczesne sygna³y, jedzenie i œwiat³o.Jedzenieczeka, nastêpuje zwiêkszone wydzielanie soków ¿o³¹dkowych.Poprzez powtarzaniedoœwiadczenia sygna³y „jedzenie" i „lampa" ulegaj¹ skojarzeniu.Pewnego dniazapala siê czerwona lampa, ale jedzenie siê nie pojawia.Pies spostrzega, ¿emiska jest pusta, ale jego cia³o reaguje dok³adnie tak, jakby by³o w niejjedzenie, ¿o³¹dek jest pobudzony, reakcjê organizmu okreœla oczekiwaniejedzenia.To oczekiwanie zosta³o wyzwolone zapaleniem siê czerwonej lampy,która sta³a siê bodŸcem warunkowym, wywo³uj¹c reakcjê warunkow¹.Wprawdzietakie reagowanie jest nielogiczne, gdy¿ zmys³owe postrzeganie dostarcza„dowodów przeciwnych" - oczy.nos, jêzyk mówi¹: nie ma jedzenia, a mimo toorganizm (cia³o) reaguje tak, jakby miska by³a pe³na.Mechanizm ten ma zastosowanie we wszystkich procesach uczenia siê, ³¹cznie zwychowywaniem.Okreœlone potrzeby i prze¿ycia (doœwiadczenia) kojarzone s¹ zezjawiskami towarzysz¹cymi: w koñcu cz³owiek zaczyna reagowaæ nie tylko nasygna³ pierwotny, ale tak¿e na towarzysz¹cy.Na przyk³ad przy nauce jedzeniaokreœlone zachowanie dziecka wymuszane jest pocz¹tkowo przez odmowê, a potemnagradzane przez zwiêkszon¹ czu³oœæ i pochwa³y.Czu³oœæ obiecuje zatemzaspokojenie potrzeb, co mo¿na osi¹gn¹æ przez po¿¹dane dobre zachowanie.Wpewnym momencie ju¿ samo okazanie czu³oœci stymuluje do odpowiedniegozachowania, a ca³y proces staje siê niezale¿ny od bodŸca „jedzenie".To jestw³aœnie odruch warunkowy.Nie ma w tym nic z³ego - istnienie tych mechanizmów oznacza jedynie, ¿e przezpowtarzanie doœwiadczeñ i prze¿yæ oraz ich kojarzenie z dodatkowymi zjawiskami- takimi jak kara czy nagroda - mo¿na manipulowaæ reakcjami oraz kszta³towaæzachowania.Odruchy warunkowe nie s¹ zakodowane w genach, nabywamy ich (uczymysiê) dziêki kojarzeniu bodŸców przez wielokrotne powtarzanie doœwiadczeñ.System reakcji odruchowo-warunkowych dzia³a potem równie sprawnie jak odruchybezwarunkowe.Przedstawiê teraz kilka oczywistych przyk³adów dzia³ania opisanych mechanizmóww sferze norm spo³ecznych.Ciê¿ko zniewa¿ony mê¿czyzna mia³by a¿ nadto powodów,aby na zniewagê spontanicznie odpowiedzieæ policzkiem - by³by to naturalnyodruch.Ale obrazi³a go kobieta - w³¹cza siê hamulec, to odruch warunkowy7.Wwiejskiej knajpie grupa mê¿czyzn g³oœno opowiada sobie t³uste kawa³y, na salêwchodzi ksi¹dz - zapada pe³ne zak³opotania milczenie - odruch warunkowy.A otoprzyk³ad na œwiadome wykorzystywanie odruchów warunkowych: czemu mia³aby s³u¿yæmusztra, wojskowy dryl i bezwzglêdne æwiczenie ¿o³nierzy jeœli nie temu, bynauczyæ ludzi, aby w sytuacji autentycznego zagro¿enia nie reagowali zgodnie znaturalnym odruchem (ucieczka), lecz powodowani byli warunkowymi odruchamizautomatyzowanych sekwencji dzia³añ: czy to wtedy, kiedy w szyku maszeruj¹ naliniê nieprzyjaciela, czy te¿, gdy odruchowo (automatycznie) obs³uguj¹ dzia³o.Podstaw¹ wprowadzenia w zachowania spo³eczne jest wychowanie.Opiera siê ono naodpowiednich i specyficznych metodach: najpierw odbywa siê w domu, potem wgrupach spo³ecznych, kulturowych, w obrêbie nacji, krêgu kulturowego.W tensposób koncentrycznie powiêksza siê kr¹g ludzi, których obejmuj¹ te same formyidentyfikacji.Mo¿liwoœæ wspólnej identyfikacji jest warunkiem bezwzglêdnym,gdy¿ grupa mo¿e istnieæ jedynie wtedy, jeœli reakcje jej cz³onków s¹przewidywalne.Bez porz¹dku i planowania ¿ycic w grupie nie mo¿e siê rozwin¹æ.Elementarny porz¹dek jest dany przez naturê i nasz kod genetyczny.Spo³eczeñstwo natomiast musi zatroszczyæ siê o to, aby jego cz³onkowie naokreœlone bodŸce odpowiadali takimi samymi reakcjami.Jeœli wiadomo, jak ludziereaguj¹ w okreœlonych sytuacjach i przypadkach, mo¿na z nimi wspólnie planowaæ,a tak¿e planowaæ dla nich - przypuszczaj¹c, ¿e prawdopodobnie bêd¹ postêpowaliwed³ug £ych planów.Planowanie zak³ada wiêc uzyskanie po¿¹danego zachowania.Aby zwiêkszyæprawdopodobieñstwo sukcesu, nale¿y ograniczyæ ryzyko odstêpstw od planu.Najprostszym rozwi¹zaniem jest blokowanie niekontrolowanej spontanicznoœci iemocji.W tym celu wystarczy opa-76nowanie i kontrolowanie ekspresji uczuæ.Aby wywo³ywaæ po¿¹dane zachowanie,pos³ugujemy siê metod¹ nagrody i kary.Pochwa³a, mi³oœæ, publiczne uznanietowarzysz¹ zachowaniom s³u¿¹cym dobru ogó³u -planowi, W przypadku zachowañ,które przeszkadzaj¹ realizacji wspólnych celów grupy c/y spo³eczeñstwa, grozibrak akceptacji, napiêtnowanie, odrzucenie, system kar.Do planu nale¿y tak¿erozwijanie tak subtelnych narzêdzi warunkowania, jak indywidualne wyrzutysumienia czy kolektywne poczucie winy.Im bardziej rozwiniête, im bardziejz³o¿one jest dane spo³eczeñstwo, tym wiêkszy jest nacisk na planowanie.Mo¿naœmia³o zaryzykowaæ twierdzenie, ¿e kraje wysoko uprzemys³owione - podobnie jakpañstwa z mocno scentralizowanymi albo dyktatorskimi strukturami w³adzy! - maj¹najostrzejsze systemy wychowania.Poziom zaawansowania organizacji i planowaniaoddzia³uje na rygorystycznoœæ norm i wymogów w procesie wychowania.7.drugiejstrony mo¿na zaobserwowaæ, ¿e kraje po³udnia, mniej uprzemys³owione lub obardziej rolniczym charakterze wybieraj¹ bardziej swobodne formy wychowania,pozostawiaj¹ce wiêcej miejsca na improwizacjê.Te ogólne stwierdzenia ³atwo sprawdziæ na podstawie w³asnych doœwiadczeñ.Oddzieciñstwa wpaja siê nam, ¿e dobre jest dziecko, które spe³nia ¿yczeniarodziców; nagrod¹ jest pochwa³a i mi³oœæ
[ Pobierz całość w formacie PDF ]