[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.203.cha­ste­ment (fr.) — w czy­sto­ści.204.kom­pa­ra­cja (z łac.) — po­rów­na­nie.205.ap­pe­tyt — dziś: ape­tyt; tu: po­dwo­je­nie spół­gło­sek cha­rak­te­ry­stycz­ne dla sty­lu XVII w.206.du peu­ple (fr.) — lu­du.207.que Vo­us avez con­trac­té une gran­de ma­la­die (fr.) — że na­ba­wi­łaś się cięż­kiej cho­ro­by.208.le nom de Het­man (fr.) — ty­tuł het­ma­na.209.l’au­to­ri­té, l’hon­neur et la glo­ire (fr.) — zna­cze­nie, ho­nor i sła­wę.210.à son pays (fr.) — do swe­go kra­ju.211.pa­isi­ble­ment (fr.) — spo­koj­nie.212.des ba­ga­tel­les (fr.) — bła­host­ki, drob­nost­ki.213.ses har­des (fr.) — swo­je to­boł­ki.214.les che­mi­ses et les ca­le­çons (fr.) — ko­szu­le i ka­le­so­ny.215.se re­com­men­cer (fr.) — za­czy­nać się na no­wo, od­na­wiać się.216.in­sup­por­ta­ble — nie do znie­sie­nia.217.à la cam­pa­gne (fr.) — na wsi.218.avan­ce­ment (fr.) — awans.219.que vo­us me re­non­ce­rez (.) Vo­us me re­non­cez as­sez, Ma­da­me (fr.) — że się mnie wy­rzek­niesz (.) wy­rze­kasz się mnie do­sta­tecz­nie [do­tąd, obec­nie], Pa­ni.220.dzie­wi­ca kon­sy­stor­ska — w re­li­gii ka­to­lic­kiej: ko­bie­ta po roz­wo­dzie ko­ściel­nym, uzna­na za dzie­wi­cę przez pra­wo ka­no­nicz­ne po roz­wią­za­niu związ­ku mał­żeń­skie­go, w któ­rym po­zo­sta­wa­ła.221.plot­ki o mi­łost­kach Mi­cha­ła z (.) pa­nią Ko­na­rzew­ską — W spra­wie mał­żeń­stwa kró­la Mi­cha­ła Wi­śnio­wiec­kie­go, ofi­cjal­na hi­sto­ria po­prze­sta­je, zda­niem prof.Bat­ta­glii, na ko­men­ta­rzu czy­sto kon­wen­cjo­nal­nym, praw­da zaś, prze­waż­nie skan­da­licz­na, znaj­du­je się w ar­chi­wach wie­deń­skich w taj­nych ak­tach, któ­re prof.Bat­ta­glia miał spo­sob­ność stu­dio­wać.Za­gad­ko­we wy­ja­śnie­nie Pry­ma­sa, ty­czą­ce pa­ni Ko­na­rzew­skiej tłu­ma­czy­ło­by się tym, że w isto­cie cho­dzi­ło o pa­na Ko­na­rzew­skie­go; [Bat­ta­glia, Ot­to Forst de (1889–1965), pol.hi­sto­ryk i kry­tyk li­te­rac­ki po­cho­dze­nia au­striac­ko-wło­skie­go; w mar­cu 1938 r.opu­bli­ko­wał w „Prze­glą­dzie Po­wszech­nym” ar­ty­kuł Brą­zo­wie­nie Ma­ry­sień­ki, bę­dą­cy od­po­wie­dzią na pu­bli­ka­cję bio­gra­fii żo­ny So­bie­skie­go au­tor­stwa Boy’a Że­leń­skie­go; Red.WL.].[przypis autorski]222.de pi­re en pi­re (fr.) — co­raz go­rzej.223.ab­sent (fr.) — nie­obec­ny.224.les fem­mes aiment les bra­ves, car par bra­vo­ure les hom­mes cher­chent la glo­ire (fr.) — ko­bie­ty lu­bią od­waż­nych, po­nie­waż przez od­wa­gę męż­czyź­ni zy­sku­ją sła­wę.225.glo­rieux — chlub­ny, dum­ny; tu: żąd­ny sła­wy.226.des ca­res­ses (fr.) — piesz­czot.227.à la glo­ire (fr.) — dla sła­wy.228.la glo­ire (fr.) — sła­wa, chwa­ła.229.désin­téres­se­ment (fr.) — brak za­in­te­re­so­wa­nia.230.in Po­lo­nia Gal­los, in Gal­lia ha­bi­ta­re Po­lo­nos di­cas (łac.) — rzekł­byś, że w Pol­sce miesz­ka­ją Fran­cu­zi, a we Fran­cji Po­la­cy.231.en véri­ta­ble Tan­ta­le (fr.) — jak praw­dzi­wy Tan­tal.232.la co­usi­ne, la bru­net­te, la mo­uton­ne, les pie­ces trem­blan­tes, la du­ches­se Du­pont (fr.) — ku­zyn­kę, bru­net­kę, ba­ran­kę, drżą­ce ko­ro­necz­ki, księż­nę Du­pont.233.à no­tre Grand d’Espa­gne qui ba­ise et re­ba­ise un mi­lion de fo­is son aima­ble mo­uche, et moi to­ut au­tant la bel­le Mi­mi, la bécas­se, le cher or­to­lan (fr.) — do na­sze­go Gran­da Hisz­pań­skie­go, któ­ry ca­łu­je i ca­łu­je na no­wo po ty­siąc ra­zy swo­ją mi­łą musz­kę, a ja ty­leż sa­mo mo­ją pięk­ną Mi­mi, be­ka­sa [gą­skę], dro­gie­go or­to­la­na [od­mia­na trzna­dla].234.ce mon­de est bien faux (fr.) — ten świat jest fał­szy­wy.235.adieu, peut-etre po­ur to­ujo­urs (fr.) — że­gnaj, mo­że na za­wsze.236.gran­de espéran­ce (fr.) — wiel­ką na­dzie­ją.237.pa­rve­nir a l’in­dif­féren­ce (fr.) — osią­gnąć obo­jęt­ność.238.avec ses ar­deurs et ses ten­dres­ses (fr.) — z jej ża­ra­mi i czu­ło­ścia­mi.239.vo­tre con­sen­te­ment (fr.) — swo­ją zgo­dę.240.en hor­reur (fr.) — czymś okrop­nym.241.de la der­nie­re in­dif­féren­ce (fr.) — osta­tecz­nej obo­jęt­no­ści.242.duc et pa­ir (fr.) — ksią­żę i par.243.les oy­se­aux de mer vi­vent fort mal en­sem­ble — pta­ki mor­skie [ro­dzi­ce] bar­dzo źle ży­ją z so­bą.244.Bri­sa­cier — Ta­jem­ni­czy Bri­sa­cier był, zda­niem prof.Bat­ta­glii, nie­wąt­pli­wie na­tu­ral­nym sy­nem So­bie­skie­go z je­go mło­dzień­czej pa­ry­skiej mi­łost­ki z r.1647, kie­dy So­bie­ski miesz­kał w Pa­ry­żu w hôtel de Bri­sach (stąd na­zwi­sko); [Bat­ta­glia, Ot­to Forst de (1889–1965), pol.hi­sto­ryk i kry­tyk li­te­rac­ki po­cho­dze­nia au­striac­ko-wło­skie­go; w mar­cu 1938 r.opu­bli­ko­wał w „Prze­glą­dzie Po­wszech­nym” ar­ty­kuł Brą­zo­wie­nie Ma­ry­sień­ki, bę­dą­cy od­po­wie­dzią na pu­bli­ka­cję bio­gra­fii żo­ny So­bie­skie­go au­tor­stwa Boy’a Że­leń­skie­go; Red.WL.] [przypis autorski]245.ma­sque de fer (fr.) — że­la­zna ma­ska; tu: ty­tuł wie­lo­krot­nie ad­ap­to­wa­nej (ja­ko ope­ra, film itp [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

rurakamil.xlx.pl