Jrr Tolkien Dwie Wieze (1 z 2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.�B�dzie tu pewnie le�a�a do ko�ca �wiata - pomy�la�.- Nie wiem, po co tozrobi�em.Tamci, nawet je�eli ocaleli, poszli bez w�tpienia za Frodem�.Bicz smagn�� go po �ydkach, owin�� si� wokó� kostek.Pippin zdusi� krzyk wgardle.- Do��! - wrzasn�� nadbiegaj�c Ugluk.- Ten �ajdak b�dzie jeszcze potrzebowa�nóg do dalszego marszu.Zmusi� ich obu do biegu.Bata u�ywajcie tylko dopoganiania.Ale nie my�l, �e si� na tym sko�czy - warkn�� zwracaj�c si� doPippina.- Nie zapomn� ci tej sztuki.Kara odwlecze si�, ale nie uciecze.Ateraz, w drog�!Ani Pippin, ani Merry nie zapami�tali wiele z pó�niejszego etapu marszu.Straszne sny i równie straszne przebudzenia spl�ta�y si� jakby w d�ugim czarnymtunelu udr�ki, a iskierka nadziei zosta�a daleko w tyle i b�yszcza�a corazniklej.Biegli, biegli wci��, usi�uj�c dotrzyma� kroku orkom, smagani co chwilanahajkami, których oprawcy u�ywali z okrutn� zr�czno�ci�.Je�li który� jeniecustawa� lub potyka� si� w biegu, kilku orków chwyta�o go za ramiona i wlok�oprzez czas jaki� przemoc�.Dobroczynne ciep�o orkowego trunku wyparowa�o wkrótce.Pippin dygota� z zimnai s�ab�.W pewnej chwili run�� nagle twarz� w traw�.Twarde �apy wpi�y si�ostrymi pazurami w jego cia�o i d�wign�y go z ziemi.Znów który� ork taszczy�go niby tobó� na plecach i znów hobbita ogarn�y ciemno�ci, nie wiedzia�jednak, czy to nowa noc zapada nad �wiatem, czy te� on o�lep� z wyczerpania.Jak przez mg�� s�ysza� wko�o g�osy b�agalne i j�kliwe.Zrozumia�, �e wieluspo�ród orków domaga si� chwili odpoczynku.Ugluk krzycza�.Pippina rzucono naziemi�; le�a� tak, jak pad�, i natychmiast usn�� kamiennym snem.Na krótkotylko uciek� od cierpie�, bezlitosne �apy znów porwa�y go w �elazne kleszcze.D�ugo tak znosi� w odr�twieniu wstrz�sy i szturcha�ce, a� stopniowo ciemno�cizrzed�y, a Pippin ockn�� si� i otworzy� oczy: by� ranek.Us�ysza� wykrzykiwanewzd�u� kolumny pochodu rozkazy i znów pad�, zrzucony z grzbietu orka naziemi�.Le�a� d�ug� chwil�, walcz�c z rozpacz�.W g�owie mu si� kr�ci�o, lecz pogor�cu rozlanym po ciele pozna�, �e napojono go po raz drugi pal�cym trunkiem.Który� z orków schyli� si� nad nim i cisn�� mu kawa�ek chleba i surowegosuszonego mi�sa.Hobbit zjad� �apczywie st�ch�y szary chleb, lecz mi�sa nietkn��.By� g�odny, lecz nie tak wyg�odzony, by wzi�� do ust ten och�ap z r�kiorka; ze zgroz� odtr�ci� narzucaj�ce si� pytanie, z jakiego stworzenia mog�opochodzi� mi�so.Usiad� i rozejrza� si� wko�o.Merry le�a� niedaleko od niego.Znajdowali si�na brzegu w�skiej, rw�cej rzeki.Przed nimi majaczy�y góry, strzelisty szczytju� z�owi� pierwsze promienie s�o�ca.Na pobliskich stokach czernia� las.W obozowisku wrza�o od krzyków i sporów.Zdawa�o si�, �e lada chwila wybuchnieznów dzika k�ótnia mi�dzy plemieniem z pó�nocy a Isengardczykami.jedniwskazywali na po�udnie, sk�d przyszli, inni na wschód.- Dobrze wi�c - rzek� Ugluk.- Zostawcie ich mnie! Zabija� nie wolno, to wamju� mówi�em.Lecz je�li chcecie porzuci� zdobycz, po któr� szli�my taki szmatdrogi, zróbcie to.Ja si� nimi zajm�.Bojowy szczep Uruk-hai jak zawsze we�miena siebie ca�� robot�.Skoro boicie si� Bia�oskórych, umykajcie! Umykajcie! Tamjest las.W nim wasza nadzieja.Dalej�e, w nogi! A pospieszcie si�, zanim znówkilka �bów zetn�, �eby reszt� rozumu nauczy�.Przez chwil� trwa� zgie�k przekle�stw i szamotanina, potem wi�kszo�� orków zpó�nocy - setka czy mo�e wi�cej - wyrwa�a si� z t�umu i pu�ci�a przed siebie,p�dz�c bez�adnie brzegiem rzeki ku górom.Hobbici znale�li si� w�ródIsengardczyków.By�o ich co najmniej osiem dziesi�tków, a wszyscy pos�pni ismagli, gro�ni, kosoocy, uzbrojeni w ogromne �uki i krótkie miecze o szerokichklingach.Garstka najro�lejszych i najodwa�niejszych orków z pó�nocnego szczepuzosta�a przy Ugluku.- Teraz rozprawimy si� z Grisznakiem - rzek� Ugluk.Ale nawet w�ród jegowspó�plemie�ców ten i ów spogl�da� z niepokojem w stron� po�udnia.- Wiem - mrukn�� Ugluk.- Przekl�ci koniarze zw�szyli nas.To twoja wina,Snagu.Powinienem uszy obci�� i tobie, i twoim zwiadowcom.Ale my jeste�mybojowi Uruk-hai.B�dziemy wkrótce ucztowa� i zakosztujemy ko�skiego mi�sa, amo�e innego, lepszego jeszcze.W tym w�a�nie momencie Pippin zrozumia�, co sobie orkowie pokazywali nawschodzie.Stamt�d bowiem dolecia�y ochryp�e okrzyki i pojawi� si� Grisznak zkilkudziesi�ciu orkami swojego szczepu, krzywonogimi poczwarami o d�ugich,niemal do ziemi ramionach.Na tarczach mieli wymalowane czerwone oko.Uglukwysun�� si� na ich spotkanie.- A wi�c wracacie? - rzek� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony