[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W³adca Morgulu, dowódca armii Saurona, run¹³ wotch³añ ciemnoœci, a Spadkobierca Isildura poprowadzi³ wojska Zachodu podCzarne Wrota Mordom.W tej ostatniej bitwie uczestniczyli: Mithrandir, synowie Elronda, król Rohanu,ksi¹¿êta Gondoru i Spadkobierca Isildura wraz z Dunedainami z Pó³nocy.Zdawa³osiê, ¿e ju¿ czeka ich niechybna œmieræ i klêska, a ca³e ich mêstwo jestdaremne, bo Sauron mia³ nad nimi zbyt wielk¹ przewagê.Lecz w ostatniej chwilisprawdzi³y siê s³owa Mithrandira i gdy Mêdrcy zawiedli, przysz³a pomoc z rêkis³abej istoty; albowiem, jak opiewaj¹ to liczne pieœni, w³aœnie Perianowie,plemiê Ma³ych Ludzi, mieszkañcy nor w stokach wzgórz i wœród ³¹k, ocalili ichwszystkich.Jak powiadaj¹, Nizio³ek Frodo na proœbê Mithrandira wzi¹³ na swe barki brzemiêi w towarzystwie jednego tylko s³ugi przeszed³ d³ug¹ drogê wœródniebezpieczeñstw i ciemnoœci.W koñcu na przekór Sauronowi dotar³ do GóryPrzeznaczenia i wrzuci³ Wielki Pierœcieñ w ten sam ogieñ, w którym go niegdyœwykuto.W ten sposób Pierœcieñ zosta³ nareszcie unicestwiony, a jego z³y czarpoch³onê³y p³omienie.Wtedy Sauron siê za³ama³, ostatecznie pokonany uciek³ przemieniony w nikczemnycieñ, wie¿e Barad-duru runê³y w gruzy, a wiele l¹dów zatrzês³o siê od ³oskotuich upadku.Wróci³ pokój, ziemia cieszy³a siê now¹ wiosn¹, SpadkobiercaIsildura zosta³ koronowany królem Gondoru i Arnoru, a Dunedainowie odzyskalipotêgê i chwa³ê.Na dziedziñcu w Minas Anor znowu zakwit³o Bia³e Drzewo,wyhodowane z sadzonki, któr¹ Mithrandir znalaz³ w œniegu Mindolluiny,wznosz¹cej siê wysoko i bielej¹cej nad Grodem Gondoru, a dopóki ¿y³o todrzewo, pamiêæ o Dawnych Dniach nie wygas³a ca³kowicie w sercach królów.Wszystko to zosta³o osi¹gniête g³Ã³wnie dziêki radom i czujnoœci Mithrandira,lecz dopiero w ostatnich dniach wojny objawi³ siê on, jako wielki, czcigodnym¹¿, gdy w bia³ej szacie pêdzi³ do boju.I dopiero wtedy, gdy ju¿ mia³ opuœciæ Œródziemie, dowiedziano siê, ¿e by³ oddawna powiernikiem Czerwonego Pierœcienia Ognia.Pierœcieñ ten pocz¹tkowo mia³ Kirdan, W³adca Przystani, lecz odst¹pi³ goMithrandirowi, gdy¿ wiedzia³, sk¹d ten goœæ przyby³ i dok¹d w koñcu powróci.- WeŸ ten Pierœcieñ - rzek³ - aby ciê podtrzymywa³ i broni³ od znu¿enia, gdy¿czekaj¹ ciê wielkie trudy i ciê¿kie troski.To jest Pierœcieñ Ognia i mo¿e zjego pomoc¹ zdo³asz zagrzaæ serca do dawnego mêstwa w tym coraz zimniejszymœwiecie.Co do mnie, serce moje zwi¹zane jest z morzem i wytrwam na tym szarymwybrze¿u strzeg¹c Przystani, dopóki nie odp³ynie z niej ostatni okrêt.Alewówczas i ciebie tu znów zobaczê.By³ to bia³y okrêt i d³ugo trwa³a jego budowa; d³ugo te¿ czeka³ w Przystani naten koniec, którego Kirdan siê spodziewa³.Kiedy wiêc wszystko siê spe³ni³o,gdy Spadkobierca Isildura stan¹³ na czele ludzi i obj¹³ panowanie nadZachodem, by³o ju¿ jasne; ¿e skoñczy³a siê w³adza Trzech Pierœcieni, a œwiatpostarza³ siê i zszarza³ dla elfów.Wówczas ostatni Noldorowie odp³ynêli zPrzystani, opuszczaj¹c Œródziemie na zawsze.Wreszcie i powiernicy TrzechPierœcieni przybyli nad morze i mistrz Elrond wst¹pi³ na pok³ad okrêtu, któryKirdan dla niego przygotowa³.W zmierzchu jesiennym okrêt wyruszy³ z Mithlondui p³yn¹³, dopóki morze Zakrzywionego Œwiata nie zapad³o siê pod nim, wichrykulistego nieba nie przesta³y nim targaæ i nie uniós³ siê w przestworza ponadmg³y œwiata, by przejœæ na Prastary Zachód.Taki jest w historii i w pieœnikoniec Eldarów.IndeksW ksi¹¿ce tej jest tak wiele imion w³asnych, ¿e uzna³em za stosowne w indeksieoprócz odsy³acza do odpowiednich stron podaæ krótkie wyjaœnienia dotycz¹cedanych osób i miejsc.Nie s¹ to streszczenia wszystkich zawartych w tekœcieopisów, a w odniesieniu do g³Ã³wnych postaci skróci³em te notki do minimum,lecz ¿e taki indeks musi byæ z koniecznoœci bardzo d³ugi, wiêc zredukowa³emjego rozmiary ró¿nymi sposobami.Przede wszystkim wykorzysta³em w tym celu fakt, ¿e czêsto w tej ksi¹¿cet³umaczenie nazw z jêzyka elfów wystêpuje jako nazwa samodzielna, na przyk³adstolica Króla Thingola nazywa siê Menegroth lub „Tysi¹c Grot" (przy czym obienazwy wystêpuj¹ obocznie).W wiêkszoœci podobnych przypadków ³¹czê nazwê wjêzyku elfów i jej t³umaczenie pod jednym has³em, tak ¿e podane strony odnosz¹siê nie tylko do nazwy figuruj¹cej w haœle (np.pod has³em Echoriath wynotowanotak¿e stronice zawieraj¹ce nazwê „Góry Okrê¿ne").Nazwy przet³umaczone poda³empod osobnymi has³ami, lecz z objaœnieniem, do którego zasadniczego has³a nale¿yje odnieœæ, i tylko wtedy; jeœli w tekœcie wystêpuj¹ samodzielnie.Nazwyopatrzone cudzys³owem s¹ t³umaczeniem oryginalnych, np.Tol Eressea „SamotnaWyspa"; wiele ich wystêpuje w tekœcie, lecz w indeksie wiele jeszcze doda³em.Informacje dotycz¹ce nazw nie przet³umaczonych znajduj¹ siê w Dodatku.Dlawielu tytu³Ã³w i formu³ek oficjalnych; jak np.„Odwieczny Król" czy te¿ „DwaPokolenia", nie poda³em odpowiedników w jêzyku elfów.Dokona³em wœród nichselekcji, ale wiêkszoœæ figuruje w indeksie.Stara³em siê daæ w notkach pe³n¹ informacjê, niekiedy tak¿e odsy³aj¹cczytelnika do stron, na których jest mowa o danej sprawie, chocia¿ bezwymienienia has³a.Wyj¹tek stanowi¹ nieliczne przypadki, gdy imiê w³asne powtarza siê w tekœciewiele razy; wtedy musia³em u¿yæ s³Ã³wka „passim" (dotyczy to takich np.nazw,jak Beleriand lub Valarowie), lecz podawa³em stronê, gdzie siê znajduj¹szczególnie wa¿ne fragmenty odnosz¹ce siê do tych hase³.W has³ach dotycz¹cychksi¹¿¹t noldorskich nie uwzglêdniam stron, gdzie wystêpuj¹ oni jedynie wnawi¹zaniu do swoich synów czy rodów.Odsy³aj¹c do trylogii „W³adca Pierœcieni", podajê tytu³ tomu, ksiêgê orazrozdzia³.Adanedhel „Cz³owiek-Elf”, imiê nadane Turinowi w Nargothrondzie 256.Adunakhor „W³adca Zachodu", imiê, które przybra³ dziewiêtnasty król Numenoru;pierwszy, który wybra³ sobie imiê w jêzyku adunaickim (numenorejskim); w jêzykuquenejskim nosi³ imiê Herunumen 326.Aduranta Szósty, najdalej na po³udnie wysuniêty dop³yw Gelionu w Ossiriandzie.Nazwa znaczy „podwójny nurt", poniewa¿ rzeka ta rozdziela siê, op³ywaj¹c wokó³wyspê Tol Galen 147, 228, 287.Aeglos „Œnie¿ne Ostrze", w³Ã³cznia Gil-galada 358.Aegnor Czwarty syn Finarfina, wraz z bratem Angrodem broni³ pó³nocnych stokówDorthonionu.Poleg³ w bitwie Dagor Bragollach.Imiê znaczy „Dziki Ogieñ" 67,96, 142, 180, 182.Aelin-uial „Stawy Pó³mroku", miejsce, gdzie Aros wpada³ do Sirionu 135, 146,202, 266,282.Aerandir „Morski Wêdrowiec", jeden z trzech marynarzy towarzysz¹cychEarendilowi w podró¿ach 302.Aerina Krewniaczka Hurma w Dorlominie, ¿ona Easterlinga Broddy.Pomog³aMorwenie po Nirnaeth Arnoediad 241, 263.Agarwaen „Splamiony Krwi¹", imiê, które sam sobie nada³ Turin po przybyciu doNargothrondu 256-7.Aglarond „B³yszcz¹ce czary" w He³mowym Jarze w Ered Nimrais (por.„Dwie Wie¿e",III, 8) 355.Aglon „W¹ski Przesmyk" miêdzy Dorthonionem a wzniesieniami po³o¿onymi nazachód od wzgórza Himring 148, 162, 183.Ainulindale,JMuzyka Ainurów", zwana te¿ „Wielk¹ Muzyk¹", „Wielk¹ Pieœni¹"11-15, 17-18, 23-4, 27, 43-4, 48, 124, 250
[ Pobierz całość w formacie PDF ]