LOTR 2 Dwie Wieze (1 of 2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Drzewiec d�ug� chwil� patrza� na nich w milczeniu ikiwa� g�ow�.Wreszcie zagadn�� Gandalfa:- A wi�c Saruman nie chce opu�ci� Orthanku? Niczego innego nie spodziewa�em si�po nim.Serce ma zbutwia�e jak czarny huorn.Swoj� drog� przyznam si�, �e gdybymnie pokonano i wyci�to wszystkie drzewa, ja te� bym nie odszed�, pókizosta�aby mi chocia� jedna ciemna kryjówka.- Tak, ale ty nie knu�e� spisków, �eby ca�y �wiat obsadzi� drzewami i zdusi�wszelkie inne �ycie na ziemi � odpar� Gandalf.� Saruman zosta�, by dalejhodowa� swoj� nienawi�� i w miar� mo�no�ci snu� nowe sieci zdrady.Ma kluczOrthanku.Lecz nie dajcie mu uciec.- Nie damy.Entowie go przypilnuj� � rzek� Drzewiec.� Saruman bez megopozwolenia kroku nie zrobi poza t� ska��.Entowie b�d� trzymali stra�.- Dobrze! � powiedzia� Gandalf.� Na to liczy�em.Mog� wi�c opu�ci� Isengard izaj�� si� innymi sprawami zrzuciwszy t� trosk� z serca.Musicie jednak czuwa�pilnie.Woda ju� opad�a.Stra�e wokó� wie�y nie wystarcz�.Na pewno s� jakie�podziemne lochy, którymi Saruman zechce mo�e wkrótce wydosta� si�niepostrze�enie.Je�eli nie wzdragacie si� przed t� ci�k� prac�, prosz� was,zalejcie kotlin� znowu wod� i utrzymujcie powód�, dopóki Isengard nie zamienisi� w stoj�c� sadzawk� albo dopóki nie odkryjecie tajemnych przej��.Je�elipodziemia b�d� zalane, a wyj�cia zabarykadowane, Saruman b�dzie musia� siedzie�na górze i tylko wygl�da� przez okna na �wiat.- Zdaj to na entów � rzek� Drzewiec.� Zbadamy dolin� od szczytów do dna izajrzymy pod ka�dy kamie�.Wróc� do niej znów drzewa.Nazwiemy to miejsce LasemStra�ników.Nawet wiewiórka nie przemknie si� t�dy bez mojej wiedzy.Zdaj to naentów.Póki nie up�ynie siedemkro� tyle lat, ile Saruman nas dr�czy�, niezejdziemy z warty.Rozdzia� 11PalantirS�o�ce ju� zachodzi�o za wyd�u�one rami� gór, gdy Gandalf ze swoj� dru�yn� ikról ze swymi je�d�cami wyruszyli wreszcie z Isengardu.Gandalf wzi�� na koniaMeriadoka, Aragorn za� Pippina.Dwaj królewscy wojownicy wyprzedzaj�c oddzia�pu�cili si� zaraz za bram� w cwa� i wkrótce znikn�li towarzyszom z oczu.Resztaposuwa�a si� bez zbytniego po�piechu.Entowie ustawili si� szpalerem po obu stronach bramy wznosz�c d�ugie ramionapo�egnalnym gestem, lecz zachowali milczenie.Gdy ujechali kr�t� drog� do��daleko w gór� doliny, hobbici obejrzeli si� za siebie.Na niebie jeszcze�wieci�o s�o�ce, ale nad Isengardem rozpostar�y si� cienie i szare gruzy ledwiemajaczy�y w mroku.Drzewiec sta� przed bram� samotnie i z daleka wygl�da� jakpie� starego drzewa.Hobbitom ten widok przypomnia� pierwsze spotkanie z entemna s�onecznej pó�ce skalnej u skraju Fangornu.Zbli�ali si� do s�upa z god�emBia�ej R�ki.S�up sta� po dawnemu, lecz rze�biona r�ka le�a�a strzaskana naziemi.Po�rodku drogi biela� d�ugi kamienny palec wskazuj�cy, a niegdy�czerwony paznokie� teraz pociemnia� i sczernia�.- Entowie nie pomijaj� najdrobniejszych nawet szczegó�ów � rzek� Gandalf.Ruszyli dalej w�ród g�stniej�cych ciemno�ci.- Czy b�dziemy jechali przez ca�� noc? � spyta� po jakim� czasie Merry.� Niewiem, Gandalfie, jak ty si� czujesz z uczepion� twojej po�y ha�astr�, aleha�astra chetnie by si� odczepi�a i po�o�y�a spa�.- A wi�c s�ysza�e� te obelgi? � odpar� Gandalf.� Nie pozwól im j�trzy� si� wswoim sercu.B�d� zadowolony, �e Saruman nie pocz�stowa� was d�u�szymprzemówieniem.Nigdy przedtem nie spotka� hobbitów i nie wiedzia�, w jaki tonuderzy� zwracaj�c si� do nich.Dobrze jednak wam si� przyjrza�.Je�eli to mo�eby� plastrem na twoj� zranion� dum�, to wiedz, �e w tej chwili pewnie wi�cejmy�li o tobie i Pippinie ni� o nas wszystkich.Kim jeste�cie? Jak si�dostali�cie do Isengardu i po co? Ile wiecie? Czy byli�cie w niewoli, a je�litak, jakim sposobem uratowali�cie �ycie, skoro orkowie wygin�li co do nogi? Nadtymi zagadkami biedzi si� teraz m�dra g�owa Sarumana.Szyderstwo z tych ust,Meriadoku, jest zaszczytem, je�li cenisz sobie jego zainteresowanie.- Dzi�kuj� ci � odpar� Merry � ale najwi�kszym zaszczytem jest dla mnieczepianie si� twojej po�y, Gandalfie.Po pierwsze dlatego, �e dzi�ki temu mog�powtórzy� raz jeszcze to samo pytanie: czy b�dziemy jechali przez ca�� noc?Gandalf roze�mia� si�.- Nie pozwolisz nikomu wykr�ci� si� sianem.Ka�dy czarodziej powinien mie�hobbita albo kilku hobbitów stale u boku; ju� oni by go nauczyli wyra�a� si�ci�le i nie buja� w ob�okach.Przepraszam ci�, Merry.Dobrze wi�c, pomówmywi�c o tych przyziemnych szczegó�ach.B�dziemy jechali jeszcze par� godzin, bezpo�piechu zreszt�, a� do wylotu doliny.Jutro ruszymy szybciej.Zamierza�em zIsengardu wraca� prosto przez step do królewskiego domu w Edoras, ale ponamy�le zmienili�my plany.Wys�ali�my go�ców do Helmowego Jaru, �ebyzapowiedzieli tam na jutro powrót króla.Stamt�d Theoden z liczniejsz� �wit�pojedzie do Warowni Dunharrow przebieraj�c si� �cie�kami przez góry.Odt�dbowiem nie b�dziemy si� w wi�kszej gromadzie pokazywa� na otwartym polu we dnieani w nocy, chyba �e nie da�oby si� tego w �aden sposób unikn��.- Z tob� tak zawsze: albo nic, albo wszystko na raz � rzek� Merry.� Mnietymczasem interesowa� tylko dzisiejszy nocleg.Gdzie jest ów Helmowy Jar i coto za miejsce? Pamietaj, �e nie znam wcale tych okolic.- A wi�c warto, by� si� o nich czego� dowiedzia�, je�eli chcesz zrozumie�, cosi� doko�a nas dzieje.Ale nie ode mnie si� tego dowiesz i nie w tej chwili.Zadu�o mam teraz pilnych spraw do przemy�lenia.- Dobrze, wezm� na spytki Obie�y�wiata podczas najbli�szego popasu.On jestmniej obra�liwy od ciebie.Ale powiedz mi przynajmniej, dlaczego musimy si�kry�? My�la�em, �e wygrali�my bitw�.- Owszem, wygrali�my, lecz to dopiero pierwsze zwyci�stwo, a odniós�szy je, tymbardziej jeste�my zagro�eni.Mi�dzy Isengardem a Mordorem istnieje jaka��czno��, której nie podejrzewa�em.Nie wiem dok�adnie, w jaki sposób si�porozumiewaj�, lecz na pewno wymieniali wiadomo�ci.Oko Barad-Duru b�dzie, jaks�dz�, z niecierpliwo�ci� wpatrywa�o si� w Dolin� Czarodzieja, a tak�e w stepyRohanu.Im mniej zobaczy, tym dla nas lepiej.Z wolna posuwali si� kr�t� drog� w dó� doliny.Isena w swoim kamiennym korycieto przybli�a�a si�, to znów oddala�a.Noc zesz�a z gór.Mg�a ust�pi�a ju�zupe�nie.Dmuchn�� ch�odny wiatr.Ksi�yc, bliski tego wieczora pe�ni, rozlewa�na wschodniej cz�ci nieba blad�, zimn� po�wiat�.Z prawej strony ramiona góryzni�y�y si� opadaj�c nagimi stokami.Przed podró�nymi ukaza�a si� szeroka,szara równina.Wreszcie zatrzymali si�, a potem skr�cili z go�ci�ca na mi�kk� traw�p�askowy�u.Przejechali niewiele ponad mil� w kierunku na wschód i znale�li si�w ma�ej dolince, otwartej od po�udnia, a wspartej o zbocza ostatniego wpo�udniowym �a�cuchu kopulastego wzgórza Dol Baran, zanurzonego w zieleni izwie�czonego u szczytu k�pami wrzosów.Stoki dolinki zarasta� g�szczzesz�orocznych paproci, w�ród których mocno zwini�te wiosenne p�dy ledwie si�przebija�y przez pachn�c� �wie�o�ci� ziemi�.Ni�ej krzewi�y si� bujniekolczaste zaro�la i w ich cieniu w�drowcy rozbili obóz na dwie godziny przedpó�noc�.Rozpalili ognisko w wykrocie mi�dzy rozcapierzonymi korzeniami g�ogu,wysokiego jak drzewo, pokrzywionego ze staro�ci, ale zdrowego i krzepkiego.Naka�dej jego ga��zce ju� nabrzmiewa�y p�czki.Wyznaczono stra�e, po dwóch na ka�d� wart�.Reszta kompanii zjad�szy wieczerz�owin�a si� w p�aszcze i posn�a.Hobbici le�eli nieco odosobnieni w jakim�zak�tku na pod�ció�ce z suchych paproci.Merry by� senny, lecz Pippina ogarn��dziwny niepokój.Paprocie trzeszcza�y i szele�ci�y pod nim, gdy kr�ci� si� iprzewraca� ustawicznie.- Co ci jest? � spyta� Merry [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony