[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Towarzyszyim ¿yczenie, by dusza zmar³ego wspiê³a siê do jeszcze wy¿ej po³o¿onych siedzibniebiañ­skich, poniewa¿ w ka¿dy jarcajt dusza s¹dzona jest ponoæ na nowo (—>tikun).W rocznicê œmierci wybitnego rabina pomija siê w na­bo¿eñstwiesmutniejsze modlitwy, poniewa¿ o œmierci sprawiedliwego myœli siê jako odu­chowych zaœlubinach duszy z Bogiem.W jar­cajt odwiedza siê tak¿e grób danejosoby, jak równie¿ zasiada nad Tor¹ lub recytuje psalmy przy grobachsprawiedliwych mê¿Ã³w.W szabat poprzedzaj¹cy jarcajt odbywa siê —> wspomi­nanieumar³ych.jarmu³ka zob.nakrycie g³owy jaszerkojach zob.pozdrowieniajecer tow, jecer ha-ra zob.sk³onnoœci dobre i z³ejecijat Micraim zob.Exodus Jecira zob.Sefer JeciraJehoszua ben Chananja (I-II w.n.e.) - mê­drzec Miszny i uczeñ Jochanana benZakaja.Jehoszua wda³ siê w spór z —> Gamalielem, który by³ —> nasim, ow³aœciw¹ datê œwiêta —> Jom Kipur i w imiê religijnej jednoœci da³ siê nak³oniædo wycofania i publicznego sprofa­nowania dnia, który wed³ug jego obliczeñ by³Dniem Pojednania.Podczas dyskusji uczonych z —> Eliezerem ben Hyrkanos tow³aœnie Je­hoszua odtr¹ci³ interwencjê g³osu z niebios po stronie Eliezeratwierdz¹c, ¿e Tora nie by³a dana w niebie, a o prawie rozstrzygaæ musi —> g³oswiêkszoœci.Ogólnie rzecz bior¹c, Je­hoszua sprzyja³ upoœledzonym warstwomspo­³ecznym, podtrzymuj¹c opiniê o udziale spra­wiedliwych prozelitów wPrzysz³ym Œwiecie (Olam Haba) oraz uwypuklaj¹c rolê ubogich w spe³nianiudobrego uczynku, jakim jest da­wanie ja³mu¿ny.Znacznie mniej ¿yczliwieod­nosi³ siê jednak do kobiet, przedstawiaj¹c je jako z gruntu nieskromnesekutnice.S³yn¹³ z brzydoty fizycznej i pewnego razu, gdy córka cesarza da³awyraz swemu zdziwieniu, ¿e m¹­droœæ mo¿e mieœciæ siê w tak szpetnym naczy­niu,odpar³, i¿ wina nie trzyma siê nigdy w z³o-123tych lub srebrnych dzbanach, bo by skwaœnia³o.Da³ tym samym do zrozumienia, ¿euroda ³atwo mo¿e rodziæ pychê i arogancjê, które przeszka­dzaj¹ w zdobywaniuwiedzy.Jehoszua ben Lewi (III w.n.e.) - palestyñski mêdrzec talmudyczny s³yn¹cy zbogobojnoœci.Œwi¹tobliwemu charakterowi zawdziêcza³ wy­ró¿nienie w postaciregularnych odwiedzin pro­roka Eliasza, lecz nagle wizyty owe usta³y.Zjawiaj¹csiê ponownie po d³u¿szej nieobecno­œci Eliasz wyjaœni³, ¿e nie przychodzi³,ponie­wa¿ Jehoszua nak³oni³ pewnego uciekiniera, by odda³ siê dobrowolnie wrêce w³adz.Na protest rabiego, ¿e dzia³a³ zgodnie z nakazami halachy, Eliaszodpar³, i¿ powinien by³ pozo­stawiæ tak odstrêczaj¹cy postêpek innym.Przyinnej okazji Jehoszua zapyta³ Eliasza, kiedy nadejdzie —> Mesjasz.Eliasz kaza³mu odszu­kaæ Mesjasza wœród trêdowatych u bram Rzy­mu i zapytaæ go o to samemu.Uczyniwszy to Jehoszua uzyska³ od Mesjasza odpowiedŸ:“Dzisiaj".Po jakimœ czasie, przy.nastêpnym spotkaniu z Eliaszem nazwa³Mesjasza k³amc¹, lecz Eliasz wyjaœni³ mu, ¿e owo “dzisiaj" mia³o oznaczaæ, i¿ka¿de “dziœ" mo¿e staæ siê po­cz¹tkiem ery mesjañskiej, jeœli tylko ludziezechc¹ pos³uchaæ g³osu Boga.Pod koniec ¿ycia Jehoszua spyta³ —> Anio³aŒmierci, czy zanim umrze móg³by zobaczyæ swoje miejsce w Ogro­dzie Edenu.Gdyanio³ siê zgodzi³, Jehoszua poprosi³ go jeszcze o oddanie miecza, byza­bezpieczyæ siê przed œmierci¹ w drodze.Anio³ podsadzi³ Jehoszuê na murotaczaj¹cy Raj, lecz rabi wskoczy³ od razu do œrodka i odmówi³ zwrotu miecza,¿eby anio³ nie móg³ ju¿ nikogo zabijaæ.Odda³ go dopiero na wyraŸny rozkazg³osu z niebios, lecz wymóg³ obietnicê, ¿e Anio³ Œmierci nie bêdzie siêpokazywa³ lu­dziom przed po³o¿eniem kresu ich ¿yciu.Na legendzie o Jehoszuiben Lewim osnu³ Long-fellow swój wiersz “Opowieœæ hiszpañskiego ¯yda" w zbiorzeOpowieœci z gospody przy goœciñcu.Jehowa zob.tetragramJehuda bar Elaj [aszk.Daj] (II w.n.e.) -tanaita pochodz¹cy z Galilei, któregonajœwiet-niejsza dzia³alnoœæ przypad³a na trudny okrespo powstaniu Bar Koci³by.Jego zas³ug¹ by³o uporz¹dkowanie istotnych dzia³Ã³wMiszny.Uwa¿any tak¿e za g³Ã³wnego rzecznika rabich, Jehuda nie cieszy³ siêjednak ich powszechn¹ sympati¹, gdy¿ chwali³ Rzymian za ich go­œciñce, rynki i³aŸnie.¯y³ w tak skrajnym ubóstwie, ¿e dzielili siê z ¿on¹ jedynym okry­ciem,jakie posiadali, lecz twarz jego jaœnia³a sytoœci¹, której Ÿród³o stanowi³am¹droœæ, a nie bogactwo.W swoim odœwiêtnym stroju szaba-towym wygl¹da³ jakjeden z anio³Ã³w Pana.Opowiada³ siê za umiarkowaniem w ka¿dej dziedzinie, choæsam by³ wegetarianinem z wy­boru, ludziom zaœ doradza³ uczenie synówrze­mios³a, ¿eby nie wyroœli na rabusiów.Szcze­gólny charakter Synów IzraelaJehuda wyra¿a³ za pomoc¹ dwóch metafor biblijnych, a mia­nowicie, ¿e bêd¹ onijak proch ziemi i jak gwiazdy na niebie.Gdy upadaj¹, to tak nisko jak prochziemi, lecz gdy siê wznosz¹, to do gwiazd.Jehudzie zawdziêczamy tak¿e niecobajkowy opis wielkiej synagogi w Aleksandrii.Mia³a byæ tak ogromna, ¿e mog³apomieœciæ tylu Izraelitów, ilu wysz³o z Egiptu, 71 tronów z czystego z³ota orazumiejscowionego poœrod­ku szamasza wymachuj¹cego chor¹giewk¹, by rzeszawiernych, do których nie dociera³ g³os chazana, wiedzia³a, kiedy odpowiadaæ“amen".Jehuda Halewi (1075-1141) - hiszpañski po­eta i teolog.Jego córka poœlubi³awielkiego komentatora Biblii Abrahama Ibn Ezrê.Do ma³¿eñstwa dosz³o, gdyHalewi, zorientowa­wszy siê, ¿e córka nie ma staraj¹cych siê, przysi¹g³ oddaæj¹ pierwszemu mê¿czyŸnie, który wejdzie w jego progi.Na widok ubogo odzianegocz³owieka ¿ona Halewiego za³ama³a ze zmartwienia rêce, lecz biedak okaza³ siêbyæ Ibn Ezr¹.Poezjê Halewiego przesyca jego odurzenie Bogiem.Wprawdzie sampraktyko­wa³ jako lekarz, lecz wyrazi³ na piœmie ¿ycze­nie, by w razie chorobypozostawiæ jego kuracjê wy³¹cznie Bogu.Wiersze Halewiego odzwier­ciedlaj¹ponadto ¿arliwy nacjonalizm i têsknotê za —> Syjonem.Jego g³Ã³wnym dzie³em jestKuzari, filozoficzna dyskusja króla Chazarów z reprezentantami chrzeœcijañstwa,islamu, fi­lozofii greckiej i judaizmu, w trakcie której mêdrzec ¿ydowskiprzekonuje w koñcu króla, ¿e tamte dwie religie s¹ “córkami" religii ¿y-124dowskiej, jedynej prawdziwej.W usta mêdrca Halewi w³o¿y³ w³asne pojmowaniejudaizmu dowodz¹c, ¿e objawiona wiara przewy¿sza fi­lozofiê, w której systemachroi siê od niekon­sekwencji.Publiczne objawienie Tory na Sy­naju, biblijnecuda i historia ¯ydów - wszystko to œwiadczy o szczególnej roli wyznaczonejIzraelowi, roli serca w ciele narodów œwiata.Tylko Izrael posiada dar —>proroctwa, drog¹ dziedzictwa przekazywany wszystkim ¯ydom, a jest to wewnêtrznepoczucie pozwalaj¹ce bezpoœrednio doœwiadczaæ Boga.Pod koniec ¿ycia, wbrewradom usi³uj¹cych go do tego zniechêciæ przyjació³, Halewi wyruszy³ doPa­lestyny, ¿eby spe³niæ ho³ubione od dawna ma­rzenie o zamieszkaniu w ZiemiŒwiêtej.Po przybyciu do Jerozolimy pochyli³ siê, by uca­³owaæ ziemiê, i zgin¹³stratowany przez arab­skiego jeŸdŸca [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • rurakamil.xlx.pl
  •