Borchardt Karol Olgierd Znaczy kapitan

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na chwil� znale�li�my si� w dolinie mi�dzy górami.Wy�da�o si�, �e jest cicha i bezpieczna.I zaraz nadszed� mo�ment krytyczny:stali�my bokiem do nadchodz�cej, pot꿭nej fali.Zd��ymy zawróci�, czy si� nanas zwali? Zamie�ramy, czekaj�c na wynik.Fala zbli�a si� dymi�c gdzie� tam ugóry, niemal trzeba podnie�� g�ow�, by dostrzec jej krater.Przestajemyoddycha�.Uda�o si�! Gdy ca�a ta masa zwala si� na pok�ad, le�y�my ju� na kursiezmienionym o sto osiemdziesi�t stopni.Wszystko, co by�o zamocowane na rufowympok�adzie, znikn�o za burt�.Posz�y nawet drzwi z kabin rufowych, zabraneprzez ust�puj�c� fal�.Ale druga �adownia nie zosta�a zalana.Jeste�my w sta�nie podj�� walk�.Wdrugiej �adowni tu� przy dziobowym szocie le�� zapasowe deski �ukowe.Wpozosta�ej cz�ci - worki z m�k�.Wszystkie s� zalane.Kto tylko jest wolny odzaj�� koniecznych, by statek szed� naprzód - bierze si� do pracy.Ruszam zpalaczami do �adowni po deski do jej zakrycia.Schodz� na sam dó� �adowni,dwóch pa�laczy ustawia si� na wy�szej kondygnacji.Organizujemy ��a�cuch� a� dopok�adu g�ównego.Olbrzymi� desk�, któr� normalnie z trudem bym ud�wign��,podrzucam te�raz do góry, jakby wa�y�a par� kilogramów.Palacze cze�kaj� zrozstawionymi r�kami.Je�eli nie potrafi� jej chwy�ci�, zwali mi si� na g�ow�.Nim jednak zd��y�em si� uporac z przygotowaniem nast�pnej do podrzucenia jej wgó�r�, pierwsza znikn�a za komingsem.Cudów na pok�adzie dokazuje bosman �Tomcio Pa�luch�.Sam jeden chwyta olbrzymi�desk� pod pach�, jak parasol, i p�dzi z ni� mamrocz�c pod nosem: - Dochdzieciski! dzieciski! - A ma ich przecie� trzyna�cioro.Deski, furkocz�c prawie, lec� do góry.Nikt nie czuje zm�czenia.Szybko�zaszywamy� straszn� ran� brzucha.Ju� lec� plastry z brezentów, pokrywamy jeteraz trzyca-lowymi linami.Pierwsza �adownia te� jest ju� uporz�dko�wana.Teraz rzucamy si� wszyscy do naszych koni.Jeden, któremu uda�o si� wydosta�spod desek, zachowuje si� jak ma�y psiak: szuka u nas ratunku, wsuwaj�c ci�gleko�mu� g�ow� pod pach� i przeszkadzaj�c w robocie.G�adzi�my go, klepiemy, alenie chce si� od nas oderwa�.Zaczynamy zdejmowa� deski z �ywej góry, przygoto�wani na przykry widokpomia�d�onych zwierz�t.Ale ko�nie s� - o dziwo! - ca�e.Gdy który stanie nanogach, otrz�sa si�, prostuje, i tuli si� pod marynarsk� pach�, tak jakpierwszy.Ze zdumieniem ogl�damy nietkni�te zwie�rz�ta.Dopiero ostatni, nasamym dole, ma z�aman� nog�.Poza tym sze�� koni posz�o za burt�.Konie pozwoli�y nam na chwil� zapomnie� o wci�� gro��cym niebezpiecze�stwie.Przecie� w ka�dej chwili dy�mi�ca góra, której szybko�� znacznie przewy�szaszyb�ko�� statku, mo�e nas pogrzeba�.O tym, by�my si� mogli uratowa� wszalupie, mowy nawet nie ma.Godziny wlok� si� straszliwie.Minuty maj� teraz d�u�go�� godzin.Jeszcze pi��pe�nych godzin drogi zosta�o nam do uj�cia Elby.Wypatrujemy statkulatarniowego �Elb� I�.Ju� musi przecie� by�? Ale latarniowca nie ma i niezobaczymy go ju� nigdy.Z wszystkimi lud�mi zosta� zatopiony przez sztorm, nakilka godzin przed tym, nim nas rozbi�o.Bez pilota wchodzimy w uj�cie Elby.Statki pilotowe musia�y równie� schroni�si� do portu.Idziemy do Cux-haven.Wzd�u� nabrze�y stoj� statki, niektórezmaltretowane znacznie gorzej od nas.Przechylony na burt� le�y zbo�owiec, zanim statek bez mostku, nast�pny - bez �o�dzi ratunkowych.Na wielu z nichtrzepocz� w strasznym zachodnim wietrze bandery spuszczone do pó� drzewca.Salutujemy kolejno pami�� wszystkich tych, co zostali po�mi�dzy czarnymiwulkanami gór wodnych.Cumujemy do nabrze�a, zajmuj�c miejsce w szeregustatków, którym uda�o si� powróci� z morza.Nast�pnego dnia statek zmieni� si� w stoczni�.Dziesi�t�ki stoczniowców szybkonaprawia�y szkody, szykuj�c nas do wyj�cia w morze.Mieli�my nieco czasu,mogli�my go sp�dzi� na l�dzie.Romek po wielu, wielu kieliszkach opo�wiedzia�mi po raz sto pierwszy histori� o swojej ciotce:- Na wo�anie papugi:Kohle hier! Kohle hier! do drzwi ciotki zapuka� w�glarz zpe�nym workiem na plecach.Po�niewa� nie by� to ten, u którego ciotka stalebra�a w�giel, zwymy�la�a go, mówi�c, �e nikt u niego nie zamawia�.Ale w�glarzdomaga� si� zap�aty za fatyg�, twierdz�c, �e s�ysza� wyra�nie, jak ciotkawo�a�a: W�giel tutaj! W�giel tutaj! Ciotka domy�li�a si�, �e to papuga.Da�apó� gulde�na w�glarzowi i postanowi�a spra� ptaka.Papuga zaraz na pocz�tkuawantury schowa�a si� przezornie pod �ó��kiem.Rozw�cieczona ciotka, nie mog�cznale�� papugi, �pop�dzi�a kota� kotu.Przera�ony kot, nie wiedz�c o co chodzi,pogna� tak szybko w zaciszny róg pod �ó�ko, �e o ma�o si� nie roztrzaska� ojego nog�.Widz�c to papuga spyta�a kota: Czy i ty zamawia�e� w�giel?* * *W tym okresie zacz�o si� organizowa� Polskie Transat�lantyckie TowarzystwoOkr�towe, pó�niejszy GAL.Po porozumieniu si� z Du�czykami Starzec, Szermierz,ja oraz szereg innych absolwentów Szko�y Morskiej w Tcze�wie znale�li�my si� natrzech jednostkach towarzystwa Det �stasiatiske Kompagni jako asystenci.Kapitanowie oraz za�ogi sk�ada�y si� jeszcze z Du�czyków.Mieli�my jednakprzej�� od nich statki w najbli�szej przysz�o�ci, gdy� przechodzi�y pod polsk�bander�.Na mostku wielkiego du�skiego transatlantyku pasa��erskiego pe�ni� wacht�Starzec.Mia� zadowolon� min�.W�a�nie przed chwil� w drodze do Nowego Jorkustatek min�� Cape Wrath, wychodz�c na ocean.Po wachcie Starzec wpad� do kabiny Szermierza:- Mam dla ciebie robot�.- Jak� znów robot�? - spyta� Szermierz.- Kapitan kaza� ci zrobi� map� oceanu.Wiesz, taki angielski arkuszzliczeniowy, plotting sheet, dla naszej tra�sy.- Co? - oczy Szermierza sta�y si� tak okr�g�e, jakby nie móg� nimi obj�� ca�ejpostaci Starca.- No, wiesz, tak� map� bez brzegów, na której pro�wadzi si� nawigacj� naoceanie - t�umaczy� Starzec.- Jak to: kaza� mi zrobi�? Przecie� s� takie mapy Ad�miralicji.- Cz�owieku, cz�owieku! Gdyby by�y, to by� nie po�trzebowa� ich robi�.A jakich nie ma to musisz.- Jak to, nie ma? Co ty pleciesz? - zdenerwowa� si� Szermierz.- Cz�owieku! No, jak nie ma, to nie ma.Có� ja na to mog� poradzi�? Nie ma imusisz zrobi�.Nawigacyjny za�pomnia� je zamówi�.Kiedy�my min�li Cape Wrath,kapi�tan zacz�� szuka� i nie móg� ich znale��.- A có� mnie to wszystko mo�e obchodzi�? Nie mam poj�cia, jak si� tak� map�robi' - przerwa� Szermierz.- Widzisz, cz�owieku, to by�o tak: kiedy kapitan zacz�� nawigacyjnego�roznosi�, tamten nie móg� z przera��enia s�owa powiedzie�.Musia�em tak�sytuacj� wykorzy�sta�.- No i co? - zainteresowa� si� wreszcie Szermierz.- No i powiedzia�em, �e jest to g�upstwo i �e my tak� map� z �atwo�ci� zrobimy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony