Kraszewski J. I. Hrabina Cosel

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Albo� wiem, co król i co królewskie? - zapyta�a.- My królów nie mamy, nasi pomarli.Mówi�a to z wolna, oboj�tnie, mow� �aman� i akcentem obcym.W chwili gdy j� rozpytywa� zacz�to, z chaty wyszed� w granatowym przyodziewku zwielkimi guzami m�czyzna lat �rednich, z w�osami d�ugimi, w krótkich spodniachi po�czochach.Zdj�� kapelusz pokornie i go�ci pozdrowi� czyst�, sask� niemczyzn�.Zawiadomi� on, �e król przed trzema kwadransami mo�e w istocie przeje�d�a�drog�, ale par� tak konia, i� pewnie dogoni� nie by�o podobna, chybaby gdziespoczywa�, a do Sto�pów nie potrzebowa� król wydycha�.Cosel straci�a nadziej� wy�cigania go, spyta�a o krótsz� drog�, cho�by by�mia�a najgorsz�, ale �adnej nie by�o, gdy� w prawo doliny by�y przerzni�tetrz�sawiskami i g�stymi zaro�lami, których by konie przeby� nie mog�y.Cosel skoczy�a z siod�a, daj�c chwil� spoczynku swym towarzyszom.Gor�co dopieka�o, rzucili si� wszyscy do wody.Niemiec ofiarowa� si� z piwem.Na ten raz i wiejski ów napój, przykwa�nia�y, wyda� si� wy�mienitym.- Có� to za kobieta? - spyta�a Cosel gospodarza, wskazuj�c �ebraczk�, stoj�c�ci�gle o kiju w bramie i wcale nawet nie okazuj�c� ciekawo�ci dla pi�knejpani.Niemiec wzruszy� ramionami pogardliwie.- To jest S�owianka, Wendka! Nie mog� si� jej st�d pozby�.Mówi, �e ten dwór niegdy� do jej ojca nale�a�.Mieszka tu gdzie� nie opodal w ziemlance wykopanej, a raczej r�kami wydartej,pod gór�.Nie wiem, czym �yje, a chodzi mi po polach ca�e dnie i mruczy.Któ� wie, pewnie szata�skie jakie zakl�cia, bo to niezawodnie czarownica!Chcia�em jej zap�aci�, by sobie posz�a gdzie dalej, ale si� ruszy� st�d niechce, mówi�c, �e to ojców jej ziemia i �e na niej umrze� i ko�ci z�o�y� musi.Nieraz noc�, gdy burza ryczy, ona �piewa, a nam dreszcz chodzi po skórze,s�ysz�c ten g�os.I nie bardzo j� wyp�dza� mo�na - doda� coraz ciszej - umie ona wiele, zakl�ciama na szatanów, �e jej s�u��, i czary straszne.Po chwili z westchnieniem doda�: - I prorokuje przez szatana, a doprawdy niemyli si� nigdy.Cosel, zaciekawiona, zwróci�a ku niej oczy i podbieg�a.Ona jedna by�a tak �mia��, bo reszta towarzystwa na wzmiank� o czarachrozsun�a si� i rozpierzch�a, ustawiaj�c nieco opodal.- Jak jej imi�? - spyta�a Niemca.Zawaha� si� gospodarz i tak cicho, �e go ledwie us�ysze� by�o mo�na, szepn��: -Mlawa.Cho� Cosel z trudno�ci� rozezna�a g�os jego st�umiony, stara ruszy�a si�, jakbypos�ysza�a swe imi�.Podnios�a g�ow� wychud�� dumnie, strzepn�a d�ugimi w�osy, które j� wko�oobwiesza�y, i zdawa�a si� obra�ona szuka� oczyma czarnymi winowajcy, co �mia�wymówi� jej imi�.Cosel, nie zwa�aj�c na podziw tych, co j� otaczali, z wolna zbli�y�a si� dostarej.Przez chwil� �mia�o patrza�y sobie w oczy.- Kto ty jeste�, stara? - spyta�a w ko�cu Cosel.- �al mi twych siwych w�osów, sponiewieranych w pyle i n�dzy twej.Powiedz, dlaczego jeste� tak biedna, jak.Mlawa potrz�s�a g�ow�.- Ja nie jestem biedna - odezwa�a si� dumnym g�osem - ja w sobie nosz� jasnychlat pami�tk�, ja tu jeszcze jestem, czym by� mój ród dawniej: królow�.- Ty? królow�? - roze�mia�a si� Cosel.- Tak, mog�am by� ni�, bo krew królów tej ziemi starych p�ynie we mnie: tak jakty, cho� dzi� królow� jeste�, mo�esz by� jutro n�dznic� mnie podobn�.Na �wiecie wszystko mo�liwe.- Jakich królów, jakiej ziemi? - pocz�a zadumana Cosel.- Ty?Stara podnios�a r�k� i wskaza�a kraj doko�a.- Wszystko to by�o nasze, wszystko, póki�cie wy nie przyszli i ziemi nie skuli,a nas nie wybili jak dzikiego zwierza.Bo my�my byli dobrzy i szli�my z chlebem, sol� i pie�ni�, a wy�cie szli z�elazem, �agwi� i �miechem.I siedli�cie, i rozmno�y�o si� plemi� Niemców, i wypar�o nas z ojcowizny.To ziemia moja! - powtórzy�a zadumana.- I cho� tu �y� nie mog�, ja umrze� tu musz�.St�d dusza do swoich znajdzie drog�.- Umiesz wró�y�? - spyta�a Cosel po chwili, jakby gor�czkow� ciekawo�ci�zdj�ta.- Jak komu, jak kiedy - oboj�tnie rzek�a Mlawa.- A mnie?Stara popatrza�a na ni� d�ugo i z politowaniem.- Po co ci wró�ba? - spyta�a.- Kto doszed� tak wysoko, ten tylko spa�� mo�e; nie pytaj.Cosel poblad�a, ale u�miechem chcia�a okaza� m�stwo, cho� si� jej wargitrz�s�y, a �zy nabiega�y do oczów.- Có� mi powiesz? Ja si� niczego nie boj� - rzek�a.- Umiem szcz�ciu patrze� w oczy jak w s�o�ce, potrafi� spojrze� w ciemno�ci.- A gdyby noc by�a d�ug�, d�ug�.- Nie b�dzie wieczn� - odpar�a Cosel [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony