Michael Moorcock Klejnot w czasce

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Hrabia Brass ruszy� do przodu z uniesionym mieczem i natar� na barona, ale tensparowa� cios.Jak ludzie �cinaj�cy olbrzymie drzewo, zamierzali si� ci�kimiklingami to z tej, to z tamtej strony.Szcz�k rozbrzmiewaj�cy w sali poderwa�na nogi ca�� s�u�b�, a tak�e zbrojn� eskort� barona, przygl�dali si� walce zewzburzeniem, niepewni co czyni�.Wkrótce przybyli te� von Villach i jegoludzie; Granbreta�czycy zauwa�ywszy, �e s� w mniejszo�ci, nie odwa�yli si� na�adne dzia�anie.W pó�mroku olbrzymiej sali dwóch pojedynkuj�cych si� m�czyzn krzesa�o skry zeswych kling, obur�czne miecze to wznosi�y si�, to opada�y, uderzaj�c raz zjednej strony, raz z drugiej, lecz ka�dy cios by� parowany z mistrzowsk�precyzj�.Obie twarze pokry� perlisty pot, a obie piersi unosi�y si� ci�ko zwysi�ku, kiedy przemieszczali si� to tu, to tam, ponawiaj�c ataki.Baron Meliadus wymierzy� nagle z ca�ej si�y cios w rami� hrabiego, leczzaledwie lekko drasn�� przeciw�nika.Z kolei miecz hrabiego Brassa spad� na bokMelia�dusa, ale uderzenie zamortyzowa�a gruba skóra jego kubraka.Nast�pi�aca�a seria szybkich ci��, w efekcie których - jak si� zdawa�o.- obaj szermierzepowinni zosta� por�bani na kawa�ki, ale gdy odst�pili od siebie, przyjmuj�cpozycje obronne, hrabia Brass mia� tylko szram� na czole i rozci�t� tunik�, za�peleryna barona Meliadusa by�a przeci�ta na przedzie, a jej r�kaw zwisa� wstrz�pach.Ich chrapliwe oddechy i odg�osy szurania stóp po kamiennej posadzce miesza�ysi� z g�o�nym brz�kiem mieczy, gdy tak nacierali kolejno raz po razie.Nagle hrabia Brass potkn�� si� o niewielki stolik i pad� na pod�og� zrozrzuconymi nogami, trzymaj�c miecz tylko jedn� r�k�.Baron Meliadusu�miechn�� si� i wzniós� or� w gór�; hrabia potoczy� si� po pod�odze, podci��nogi barona i zwali� go na posadzk� obok siebie.Na chwil� miecze posz�y w niepami��, m�czy�ni zwarli si� jak zapa�nicy izacz�li ok�ada� pi�ciami, powarkuj�c jakby na siebie i wlok�c za sob�przywi�zane rzemieniami do nadgarstków miecze.Nagle baron Meliadus rzuci� si� do ty�u i skoczy� na równe nogi, hrabia Brasssta� ju� jednak naprzeciwko niego.Obróci� nieco swój miecz i ci�� z ca�ej si�ymiecz barona, tak �e ten przelecia� przez ca�� sal� i wbi� si� w drewniany s�upg�o�no d�wi�cz�c, niczym stroik metalo�wych organów.W oczach hrabiego Brassa nie by�o nawet cienia lito�ci.Bi�o z nich jedyniepragnienie zabicia barona Meliadusa.- Zabi�e� mojego prawdziwego, najlepszego przyjaciela�! - odezwa� si�chrapliwym g�osem i uniós� miecz.Baron Meliadus powoli skrzy�owa� r�ce napiersi i z opuszczonym wzrokiem, z niemal�e znudzonym wyrazem twarzy,oczeki�wa� na cios.- Zabi�e� Bowgentle'a i za to ja zabij� ciebie.- Hrabio Brass!Hrabia, z mieczem wzniesionym wysoko ponad g�ow�, zawaha� si�.Cios nale�a� do Bowgentle'a.- Hrabio Brass, on mnie nie zabi�.Uderzenie miecza na p�ask og�uszy�o mnie, arana na piersi na pewno nic jest �miertelna.- Bowgentle przyciskaj�c d�o� dookaleczonej piersi, z sin� pr�g� na czole przedar� si� do przodu poprzez t�um.Hrabia Brass westchn��.- Dzi�kuj� losowi za to, Bowgentle.Niezale�nie od tego.- Odwróci� si� izmierzy� barona Meliadusa wzro�kiem.- Ten �ajdak nadu�y� mojej go�cinno�ci,zniewa�y� moj� córk� i skrzywdzi� mego przyjaciela.Baron Meliadus podniós� wzrok i popatrzy� w oczy hrabiego.Wybacz mi, hrabio Brass.Dzia�a�em za�lepiony pi�knem Yisseldy, uczucie za�mi�omoje my�li i opanowa�o mnie niczym z�y demon.Nie mówi�em nic, poniewa�ogarn�a ci� ��dza zabicia mnie, ale teraz b�agam o zrozumienie, powodem moichpost�pków by�y tylko szczere, ludzkie uczucia.Hrabia Brass pokr�ci� g�ow�.- Nie mog� ci przebaczy�, baronie.Nie b�d� wi�cej s�ucha� twoich podst�pnychs�ów.Musisz opu�ci� Zamek Brass w ci�gu godziny, a moje ziemie przed nastaniem�witu, inaczej ty i twoi ludzie zginiecie.- Zaryzykujesz nara�enie si� Granbretanowi?Hrabia Brass wzruszy� ramionami.- Nie nara�am si� Mrocznemu Imperium.Je�li do ich uszu dotrze prawda owydarzeniach tej nocy, ty zostaniesz ukarany za pope�nione b��dy, a nikt niewyst�pi przeciwko mnie, domagaj�c si� sprawiedliwo�ci.Nie wype�ni�e� swojejmisji.To ty narazi�e� si� mnie, a nie ja Granbre�tanowi.Baron Meliadus nie odezwa� si� wi�cej, zagniewany odszed�, by przygotowa� si�do podró�y.Poni�ony i roz�w�cieczony zasiad� wkrótce w swoim cudacznym powoziei kareta wytoczy�a si� za bramy zamku, nim min�o pó� godziny.Nie po�egna� si�z nikim.Hrabia Brass, Yisselda, Bowgentle i von Villach stali na dziedzi�cu,przygl�daj�c si� jego odjazdowi.- Mia�e� racj�, Bowgentle - mrukn�� hrabia.- Ten cz�owiek omami� tak samoYisseld�, jak i mnie.Nie mam ochoty na wizyty w Zamku Brass jakichkolwiekemisariuszy z Granbretanu.- Czy zrozumia�e� teraz, �e z Mrocznym Imperium trzeba walczy�, trzeba jezniszczy�? - zapyta� z nadziej� Bowgentle.- Tego nie powiedzia�em.Niech si� stanie to, co si� ma sta�.Ale my nieb�dziemy ju� mieli �adnych k�opotów ani ze strony Granbretanu, ani baronaMeliadusa.- Jeste� w b��dzie - odpar� Bowgentle z przekonaniem.W mrocznej karecie, tocz�cej si� po�ród nocy w kie�runku pó�nocnych granicKamargu, baron Me�liadus przemówi� na g�os sam do siebie, sk�adaj�c przysi�g�na najbardziej tajemniczy ze wszystkich znanych mu �wi�tych przedmiotów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony