Paulo Coelho Weronika postanawia umrzeć (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z tego w�a�nie powodu nie mia�a ju� do�� si�y, by by� sob� - dziewczyn�, któratak jak wszyscy ludzie na �wiecie, potrzebowa�a do szcz�cia innych.Ale tychinnych by�o tak trudno zrozumie�! Reagowali w sposób nieprzewidywalny, chowalisi� za murami obronnymi i jak ona okazywali oboj�tno�� wobec wszystkiego.Gdypojawia� si� kto� bardziej otwarty na �ycie, albo natychmiast go odrzucali,albo skazywali na cierpienie, uznaj�c za gorszego i "naiwnego".Zgoda.Mo�e swoj� Bit� i determinacj� wywarta wra�enie na wielu, ale dok�ddotarta? Do pustki.Do ca�kowitej samotno�ci.Do Villete.Do przedsionka�mierci.Wyrzuty sumienia z powodu próby samobójstwa powróci�y i znowu stanowczo je odsiebie odsuni�ta, bo teraz odczuwa�a co�, na co nigdy wcze�niej sobie niepozwala�a: nienawi��.Nienawi��.Mog�a dotkn�� tej niszczycielskiej energii, która emanowali z jejcia�a - niemal równie fizycznej jak �ciany, pianino czy piel�gniarki.Pozwolili, nie zwa�aj�c, czy by�o to dobre czy z�e, by to uczucie ujrza�o�wiat�o dzienne.Mieli do�� samokontroli, masek, uk�adno�ci.Teraz chcia�aprze�y� swoje ostatnie dwa czy trzy dni jak najbardziej nieuk�adnie.Zacz�to si� od policzka, który wymierzyli cz�owiekowi starszemu od niej,zaatakowali piel�gniarza, nie starali si� przymila� do nikogo, ani rozmawia�,kiedy czu�a, �e pragnie samotno�ci, a dzi� byli na tyle wolna, by pozwoli�sobie na nienawi�� i do�� rozs�dna, by nie zacz�� rozbija� wszystkiego wokó�siebie, bo nie zamierzali sp�dzi� ko�cówki swego �ycia w szpitalnym �ó�ku,otumaniona �rodkami uspokajaj�cymi.W tej chwili nienawidzi�a wszystkiego, co si� dato.Siebie samej, �wiata,krzes�a na swojej drodze, zepsutego kaloryfera w korytarzu, ludzi wspania�ych ikryminalistów.Byli zamkni�ta w szpitalu psychiatrycznym i mog�a odczuwa� to,co zazwyczaj ludzie ukrywaj� przed sob�, bo wszyscy zostali�my wychowani tak,by tylko kocha�, akceptowa�, znajdowa� rozwi�zania, unika� konfliktów.Weronikanienawidzili wszystkiego, ale przede wszystkim sposobu, w jaki �y�a, nie widz�cnigdy setek innych Weronik, które w niej mieszka�y, które by�y fascynuj�ce,szalone, ciekawe �wiata, odwa�ne, gotowe na ryzyko.W pewnym momencie poczuta nawet nienawi�� do osoby, któr� kocha�a najbardziejna �wiecie, do swojej matki.Do tej wspanialej kobiety, która w dzie�pracowali, a w nocy zmywali naczynia,po�wi�caj�c swoje �ycie, by wykszta�ci� córk�, zapewni� jej nauk� gry nafortepianie i na skrzypcach, ubra� j� jak ksi�niczk�, kupuj�c markowe buty ispodnie, podczas gdy sama latami nosili przerabian�, star� sukienk�."Jak mog� nienawidzi� kogo�, kto dal mi sam� mi�o��?" - pomy�la�a zawstydzona,ale za pó�no, bo nienawi�� przedarta si� ju� na wolno��, bo ju� otworzyli drzwiw�asnego piekli.Nienawidzi� mi�o�ci, któr� j� obdarowano, nie ��daj�c niczegow zamian, to przecie� by�o absurdalne i wbrew prawom natury.Ale to w�a�nie tej bezinteresownej mi�o�ci uda�o si� przepe�ni� Weronik�poczuciem winy i tchn�� w ni� potrzeb�, by sprosta� jej oczekiwaniom, nawetje�eli mia�o to za sob� poci�gn�� rezygnacj� ze wszystkich marze�.Ta w�a�niemi�o�� przez lata starali si� ukry� przed ni� wyzwania losu i zepsucie �wiata,nie zwa�aj�c, �e kiedy pewnego dnia Weronika zda sobie z nich spraw�, nieb�dzie mia�a �adnej broni, by stawi� im czo�a.A jej ojciec? Ojca równie� nienawidzi�a.Bo w przeciwie�stwie do matki, którapracowali bez wytchnienia, on korzysta� z �ycia, zabiera� j� do barów i doteatru.Bawili si� �wietnie razem, gdy byli nastolatk� kochali go skrycie, takjak kocha si� m�czyzn�, nie ojca.Nienawidzili go, bo byt zawsze takiczaruj�cy, taki ciep�y dla wszystkich, tylko nie dla matki, jedynej kobiety,której naprawd� si� to nale�a�o.Nienawidzili wszystkiego.Biblioteki ze stert� ksi��ek pe�nych recept na �ycie,szko�y, w której ca�e noce tracili na nauk� algebry, chocia� nie zna�a nikogo -prócz nauczycieli przedmiotu i matematyków - komu algebra by�aby potrzebna doszcz�cia.Dlaczego zmuszano j�, by tyle uczy�a si� algebry, geometrii i ca�ejtej masy ca�kowicie nikomu niepotrzebnych rzeczy?Weronika pchn�a drzwi �wietlicy, podesz�a do pianina i otworzy�a je.Z ca�ejsi�y uderzy�a w klawisze.Szalony chaotyczny, akord rozleg� si� echem w pustympomieszczeniu, odbi� si� od �cian i powróci� do jej uszu jako bolesny, niemalrozdzieraj�cy dusz� ha�as.Ale w tej chwili w�a�nie ten d�wi�k najlepiejodzwierciedla� jej nastrój.Zacz�ta uderza� w klawisze i znów na wszystkie strony rozbrzmia�y bez�adned�wi�ki."Jestem szalona.Mog� to robi�.Mog� nienawidzi� i mog� wali� jak op�tana wpianino.Od kiedy to chorzy umys�owo umiej� harmonijnie s�czy� d�wi�ki?"Uderzy�a w pianino raz i drugi, dziesi�ty i dwudziesty, a za ka�dym uderzeniemjej nienawi�� mija�a, a� w ko�cu znik�a zupe�nie.Ogarn�� j� g��boki spokój.Znów spojrza�a na niebo pe�ne gwiazd, na ksi�yc wpierwszej kwadrze, jej ulubiony, wype�niaj�cy �wietlic� bladym �wiat�em.Powróci�o poczucie, �e Niesko�czono�� i Wieczno�� poda�y sobie r�ce iwystarczy�o zaduma� si� nad jedn� z nich, nad Wszech�wiatem bez granic, byodczu� obecno�� drugiej - Czasu, który nigdy si� nie ko�czy, który nie mija,lecz zastyga w Tera�niejszo�ci, w której drzemi� wszelkie sekrety �ycia.Zanimdosz�a z oddzia�u do �wietlicy pozwoli�a sobie na nienawi�� intensywn�, siln�,bez najmniejszych wyrzutów sumienia.Pozwoli�a na negatywne, t�amszone w duszyprzez lata uczucia, wyp�yn�y w ko�cu na powierzchni�.Teraz, kiedy je odczuta,byty ju� zb�dne, mog�cy znikn��.Zastyg�a w ciszy, �yj�c chwil� tera�niejsz�, pozwalaj�c, by mi�o�� wype�ni�aprzestrze� opuszczon� przez nienawi��.A gdy j� poczuta, zwróci�a si� kuksi�ycowi i zagraca na jego cze�� sonat�, w prze�wiadczeniu, �e ksi�yc jejs�ucha, jest dumny a gwiazdy mu zazdroszcz�.Dlatego zagraca te� dla gwiazd,dla parku i dla gór niewidocznych w mroku, ale których obecno�� wyczuwa�a.W po�owie drugiego utworu zjawie si� wariat Edward, nieuleczalny schizofrenik.Nie przestraszy�a si�, wr�cz przeciwnie, u�miechn�a si� do niego i ku swemuzdumieniu zobaczy�a, �e odwzajemnia jej u�miech.Równie� do jego odleg�ego �wiata, odleglejszego ni� ksi�yc, przedarta si�muzyka i sprawi�a cud."Musz� kupi� nowe etui na klucze" - pomy�la� doktor Igor, otwieraj�c drzwiswego ma�ego gabinetu, mieszcz�cego si� w szpitalu Villete.Stare ca�kiem ju�si� rozpad�o, a mata metalowa ozdoba w�a�nie potoczy�a si� po pod�odze.Doktor Igor pochyli� si�, by j� podnie��.Co zrobi� z tym kawa�kiem metaluprzedstawiaj�cym herb Ljubljany?By�oby najlepiej go wyrzuci�.Móg�by te� odda� go do naprawy.Albo podarowa�herb wnuczkowi, �eby si� nim bawi�.Te ewentualno�ci wyda�y mu si� absurdalne.Etui do kluczy to nie jakie� wielkie pieni�dze, a wnuczka nie obchodz� �adneherby, sp�dza ca�y czas przed telewizorem, albo graj�c w gry komputerowesprowadzane z W�och.Mimo to nie wyrzuci� etui, wsadzi� je do kieszeni, abyzadecydowa� pó�niej, co z nim zrobi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony