[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dobrym rozwi¹zaniem mo¿e te¿ byæ powieszenie obrazu w³azience domu lekarza, gdzie nagoœæ nikogo nie bêdzie razi³a.Rozwa¿my jeszczejedn¹ sytuacjê.Na rozleg³ej Parceli le¿y ogromny g³az.Je¿eli dooko³a jestzupe³nie pusto, taka samotna bry³a k³uje w oczy.Mo¿na jednak - nie ruszaj¹ckamienia z miejsca - zaprojektowaæ jego otoczenie w taki sposób, by uczyniæ zg³azu obiekt, który przyci¹ga uwagê i wywo³uje podziw.Jeszcze jeden przyk³ad:plakat, naklejony bezpoœrednio na œcianê, bêdzie, najprawdopodobniej, wywo³a³oburzenie, ale oprawiony w ramê mo¿e staæ siê obiektem zachwytu.W taki w³aœniesposób rozumiem zmianê kontekstu, a nie zawartoœci.Umieszczenie jakiegoœobiektu w innym kontekœcie mo¿e ca³kowicie zmieniæ jego oddzia³ywanie nacz³owieka.Kiedy zrobimy podobn¹ rzecz z negatywnymi wspomnieniami, stan¹ siêone obojêtne lub nawet pozytywne.Zawartoœæ wzorca pamiêciowego jest tym elementem wspomnienia, które wywo³ujestosown¹ reakcjê w teraŸniejszoœci.Natomiast do kontekstu nale¿¹: kolor,rozmiar, odleg³oœæ, ruch, punkt widzenia, rekwizyty (drobiazgi, które dodajemylub usuwamy), poziom dŸwiêku, otoczenie i wiele innych.Ka¿de ku przechowujewspomnienia zgodnie ze œciœle okreœlonymi wzorcami, przy czym o zaliczeniuemocji wspomnienia do pozytywnej, negatywnej lub neutralnej decyduje czasamijeden element kontekstu (a czasami wiêksza ich liczba).Wzorce u ka¿degocz³owieka s¹ inne, tote¿ sami musimy przeprowadziæ pewne eksperymenty ibadania.Dla przyk³adu, jedna z moich s³uchaczek odkry³a - ku swojemu ogromnemuzdziwieniu - ¿e wszystkie jej pozytywne wspomnienia, czyli te, które dotyczy³ysukcesów, przechowywane by³y w kolorze czarno-bia³ym, a wszystkie negatywnemia³y w ¿ywe barwy.Kiedy zaczê³a zmieniaæ obraz najbardziej negatywnychwspomnieñ na czarno-bia³y, stawa³y siê one neutralne (przestawa³y j¹niepokoiæ), albo ujawnia³y siê w nich pozytywne aspekty, których dawniej niepotrafi³a odkryæ.To naprowadzi³o j¹ równie¿ na pomys³, by przysz³e sukcesyprogramowaæ w postaci w³aœnie takiego obrazu, poniewa¿ zawsze ³atwiej jestwspó³pracowaæ z ku ni¿ zmieniaæ jego podstawowe wzorce.Ni¿ej podajê pewne sugestie odnoœnie stosowania tego bardzo skutecznego sposobuw celu zmiany naszych reakcji na wspomnienia, obci¹¿one negatywnymi emocjami.Zwróæ uwagê na to, ¿e z niektórymi wspomnieniami trzeba bêdzie popracowaæwiêcej ni¿ jeden raz.1.Dodaj jakiœ element do wspomnienia.Dobrym sposobem modyfikowania wspomnieñzwi¹zanych z krytyk¹, jest umieszczenie rogu na g³owie osoby, która nasskrytykowa³a.Wskazane jest, by przy tym w tle brzmia³a muzyka cyrkowa.Mo¿nate¿ przed naszym krytykiem umieœciæ b³azna, stroj¹cego miny.Takie zmianyspowoduj¹, ¿e zdarzenie zyska zupe³nie inny kontekst, co u³atwi naszej pamiêciumieszczenie go w zbiorze idiotycznych historyjek, w którym nie bêdzie ju¿czyni³o nam krzywdy.Odmian¹ takich dzia³añ jest usuniêcie czegoœ, czego obecnoœæ wydaje siêbezsensowna, na przyk³ad, roœliny doniczkowej, obrazka lub fili¿anki.Czasamiku traktuje taki przedmiot jako klucz do danego schowka i kiedy go usuniemy,zmienia siê reakcja emocjonalna.2.Zmieñ otoczenie.Spróbuj przenieœæ ca³e wspomnienie w inne miejsce albo winne czasy, pamiêtaj¹c o charakterystycznych dla danego okresu ubiorach.Kluczdo emocji czêsto ukryty jest w³aœnie w miejscu lub w czasie.Odmian¹ tejprocedury jest zmiana miejsca, z którego ogl¹damy dane zdarzenie.Zwykle zaka¿dym razem patrzymy z tego samego punktu, tak jakbyœmy byli kamer¹ nastatywie.Poeksperymentuj z ró¿nymi miejscami i k¹tami widzenia.Spróbujspojrzeæ z góry, z innej strony, z innego poziomu, albo od ty³u.Mo¿esz tak¿eodwróciæ obraz „do góry nogami".U wielu ludzi takie doœwiadczenie powodujezasadnicz¹ zmianê w ich reakcji na wspomnienie.3.Zmieñ kontekst rzeczywistoœci.Mo¿na to zrobiæ w ten sposób, ¿e szybkozamra¿amy wspomnienie -jakbyœmy zamienili je w cienk¹ szklan¹ lub lodow¹ taflê- a nastêpnie bierzemy m³otek i t³uczemy.Koñczymy uprz¹tniêciem kawa³ków iwrzuceniem ich do œmietnika.Efekt takiego postêpowania jest czêsto ca³kiemzadawalaj¹cy.Innym sposobem jest rzucenie wspomnienia na ekran tak jakwyœwietla siê film, a nastêpnie przyspieszenie lub zwolnienie przesuwu obrazu,do czego wskazane jest dodaæ zwiêkszenie lub zmniejszenie poziomu dŸwiêku.Mo¿na te¿ przedstawiæ zdarzenie w formie spektaklu teatralnego, w którym myjesteœmy re¿yserem i mówimy aktorom, by robili dok³adnie to, co zrobili, anastêpnie chwalimy ich za doskona³e odegranie swojej roli.To daje nam subteln¹satysfakcjê z tego, ¿e sami sterujemy sytuacj¹ i pomaga usun¹æ uczuciebezradnoœci.4.Zmieñ elementy na przeciwne.Celem tego procesu jest odnalezienie kluczaemocjonalnego do danego wspomnienia.Chocia¿ poszukiwania odbywaj¹ siê nazasadzie prób i b³êdów, ale wyniki s¹ bardzo zachêcaj¹ce.Dobrym pocz¹tkiemjest zmiana koloru
[ Pobierz całość w formacie PDF ]