Sandemo Margit Saga O Ludziach Lodu Tom 11 Zemsta

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
."Anusiu moja si�d� mi na kolanach."Dominik.Pi�kne, ciep�e, skore do �miechu oczy.Zawsze pe�ne zrozumienia.Bluzka zosta�a rozpi�ta.Zsun�a j� z ramion i opu�-ci�a, ale spódnica wci�� jeszcze by�a mocno �ci�gni�taw pasie.Król gór patrzy na mnie.Ta my�l wywo�a�a delikatny dreszcz w ca�ym ciele.Rozwi�za�a koszul� pod szyj� i zdj�a j� przez g�ow�.Teraz od pasa w gór� by�a naga.On na mnie patrzy.Villemo odchyli�a w ty� g�ow� tak, �e w�osy �as-kota�y j� po plecach, i koniuszkami palców g�adzi�aszyj�.Jaka mi�kka skóra! Jaka ciep�a, pulsuj�ca.Palce przesuwa�y si� w dó�, do piersi, pie�ci�y jeprzez chwil�, wyczuwa�y ich oci�a�o�� i napi�cie.Opu�ci�a r�ce.Villemo po raz pierwszy odkrywa�a swoje cia�o,�wiadomie i z ch�ci�.Mo�e on uzna, �e si� nadaj�? Czy jestem normalniezbudowana? Mam kilka znamion na biodrze, dosy�widocznych.Chyba nic strasznego, ale naprawd� niemusia�o ich tam by�.Ostro�nie podci�gn�a spódnic� tak, �e widzia�anogi nieco ponad kostkami.Zrzuci�a buty.W ciep�e dniVillemo stara�a si� unika� zb�dnego ubrania.Sukienkakoszula i buty, to wszystko.Podnosz�c sukni� wy�ej, a� do kolan, �mia�a si�piskliwie, zawstydzona.Nogi mia�a bardzo �adne, takpowiedzia�a Irmelin.Nikt inny ich nie widzia�, opróczojca i mamy, naturalnie, lecz oni nie mówili nigdyniczego, co mog�oby czyni� j� zarozumia��.Wy�ej nie powinna spódnicy podnósi�.To si� niezgadza�o z jej poczuciem przyzwoito�ci.Mimo tochcia�a wiedzie�.Jak wygl�da? Nigdy przedtem si� nato nie odwa�y�a, bo jednak zawsze kierowa�a ni� pewnanie�mia�o��.Skrupu�y zaczyna�y powoli ust�powa�.Villemopami�ta�a male�kie �róde�ko po�yskuj�ce niedalekost�d, w niewielkim, poros�ym mchem zag��bieniu naskraju lasu.Nie tam, gdzie sta� on.Mimo to móg� j�widzie�.Ale to nic.Przysun�� si� teraz jeszcze bli�ej.Gdyby odwróci�ag�ow�, mog�aby go zobaczy�.Lecz nie odwraca�a.Poprostu wiedzia�a.Villemo podesz�a z wahaniem do wg��bienia, gdziemigota�o �róde�ko.Mo�e zreszt� nie �róde�ko, mo�e totylko deszczowa woda, ale to bez znaczenia.Ma�e, l�ni�ce oko w mchu.Pochyli�a si� nad zwierciad�em.I zobaczy�a siebie,swoj� w�asn� twarz, w�osy opadaj�ce na nagie ramiona.Cisza drga�a nad lasem.Niesko�czenie powoli unosi�a spódnic�.A� pokolana, nie widzia�a jednak nic poza spódnic� w�a�nie.Dlatego wysun�a jedn� nog� naprzód, zatrzymuj�csi� ponad wod� ostro�nie, by nie burzy� powierzchni,i spojrza�a w po�yskuj�c� to�.O, jak�e �omota�o jej serce!Na razie wszystko kry�o si� w cieniu spódnic,gdyby jednak unios�a je jeszcze troch�, zobaczy�abywi�cej.Cie� zaledwie, wyra�niejszy zarys na jasnejskórze.Czu�a mrowi�cy dreszcz w ca�ym ciele, rozgrzewaj�-cy, pal�cy.Krew pulsowa�a ci�ko i rytmicznie wokó�jednego jedynego miejsca.Och, szepta�a cicho, wstrz��ni�ta, lecz mimo toniezwykle szcz�liwa.Ogarn�a j� fala gwa�townego uniesienia, rozlewaj�-ca si� wokó� tego pulsuj�cego punktu.Tylko dlatego,�e on na ni� patrzy�.Podoba�a mu si�, by�a tego pewna.Powolnym krokiem Villemo wróci�a do swojegomiejsca na mchu, gdzie przedtem le�a�a.Nie mia�aodwagi spojrze� na skraj lasu, nie chcia�a rozwia� iluzji,�e on tam stoi.Teraz wyszed� ju� na polank�, czujnyi gotowy niczym dziki samiec.Podniecona u�o�y�a si� na mi�kkim, nagrzanymmchu.Pod�cieli�a sobie koszul� pod plecy, by le�e�wygodniej, zamkn�a oczy i zwróci�a twarz ku piek�ce-mu s�o�cu.On sta� ca�kiem blisko, spogl�da� na ni�.Pod�wiadomie poruszy�a si�.W ca�ym ciele czu�apulsowanie, piersi si� napina�y.Pe�na oczekiwa� z dr�eniem wci�ga�a powietrze.Ukl�k� przy niej."Król gór pokaza� jej swoj� laseczk�."Za �adn� cen� nie odwa�y�aby si� otworzy� oczu.Wiedzia�a jednak, �e on jest.Czy� nie wyczuwa�a jegoostrego zapachu? Mieszaniny woni m�czyzny i dzikie-go zwierza? Tak w�a�nie musi pachnie� król gór.Nie mia�o �adnego znaczenia, �e to ostry aromatmchu zwodzi� jej zmys�y.Villemo pogr��y�a si� takbardzo w �wiecie fantazji, �e nic nie by�o w stanie jejstamt�d wyrwa�, w ka�dym razie dopóki las trwa� w tejrozdygotanej ciszy, w tym obezw�adniaj�cym, d�awi�-cym upale.Zdawa�o si�, �e ca�a natura dyszy wraz z ni�.Jejoddech by� oddechem króla gór.Teraz pochyli� si� na ni�.Dotkn�� lekko, niczymtchnienie wiatru, jej piersi.Zareagowa�y natychmiastjeszcze wi�kszym napi�ciem.Krew Villemo pulsowa�a coraz szybciej.Ogie�w dole brzucha �arzy� si� bole�nie.Tak bardzo zbli�y� do niej sw� twarz, �e czu�apoliczku jego ciep�o.Nie mia�a odwagi si� poruszy�,próbowa�a wstrzyma� oddech, lecz bez skutku.Z�o�y�na jej czole poca�unek delikatny jak mu�ni�cie skrzye�motyla.Tak musia�by j� ca�owa� Dominik, gdyby kiedykol-wiek si� na to zdoby�.To, co leciutkie, dra�ni�coleciutkie, to by� Dominik, silne za� i dzikie, to król gór.Dwie istoty w jednej osobie.Chcia� ogl�da� jej uda.Podnosi� spódnic�, wolno,wyczuwa�a jednak, �e z ciekawo�ci�.Znacznie wy�ejni� kiedykolwiek przedtem ona odwa�y�a si� to zrobi�.Po�o�y� si� u jej boku, czu�a jego blisko��.Nie by�ani specjalnie gor�cy, ani zimny, by� jak powietrze.Delikatnie pie�ci� jej piersi, a ka�dy dotyk odbija� si�dudni�cym echem w ca�ym ciele.Ca�owa� t� pier�, któraznajdowa�a si� dalej od niego, a potarganymi w�osami�askota� brzuch.Jakby wietrzyk igra� z niewidocznympuchem na jej ciele.Potem podniós� g�ow� i przygl�da� si� jej z zadowo-lonym, po��dliwym u�miechem, ods�aniaj�c z�by.Po-doba�o mu si� to, co widzia�.Villemo z podniecenia by�a niczym rozpalony piec [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony