Ursula K. Le Guin Swiat Rocannona (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Za jego plecami Kyo z�apa� oddech, poruszy� si� i usiad�.Rocannon podszed� doniego.Mali ludzie bez imienia przygl�dali si� temu uwa�nie i spokojnie swoimiczarnymi oczami.Potem obudzi� si� Yahan, a na ko�cu Mogien, który musia�otrzyma� najwi�ksz� dawk� parali�uj�cego �rodka, gdy� z pocz�tku nie móg� nawetpodnie�� r�ki.Jeden z Kiemhrirów nie�mia�o pokaza� Rocannonowi, jak mo�napomóc Mogienowi rozcieraj�c mu r�ce i nogi.Rocannon zastosowa� si� do jegowskazówek, w mi�dzyczasie wyja�niaj�c, co si� sta�o i gdzie si� znale�li.- Gobelin - wyszepta� Mogien.- Jaki gobelin? - zapyta� �agodnie Rocannon przypuszczaj�c, �e Mogien jestjeszcze oszo�omiony.- Gobelin w domu.skrzydlaci giganci.- szepn�� m�odzieniec.Wtedy Rocannon przypomnia� sobie, jak sta� obok Haldre w D�ugiej Sali, podarrasem przedstawiaj�cym jasnow�osych wojowników walcz�cych ze skrzydlatymigigantami.Kyo, który przez ca�y czas przypatrywa� si� Kiemhrirom, wyci�gn�� przed siebier�k�.Czarna Twarz podszed� do niego i po�o�y� swoj� ma��, czarn�, pozbawion�kciuka �apk� na d�ugiej, smuk�ej d�oni ma�ego Fiana.- Mistrzowie S�ów - powiedzia� cicho Kyo.- Zjadacze s�ów, kochaj�cy s�owa,szybcy i bezimienni, d�ugo pami�taj�cy.Nadal pami�tacie s�owa Wysokich Ludzi,o Kiemhrirowie?Nadal - odpar� Czarna Twarz.Z pomoc� Rocannona Mogien podniós� si� na nogi.Wygl�da� mizernie i smutno.Posta� przez chwil� obok Raho, którego twarz wjasnym s�onecznym �wietle wygl�da�a przera�aj�co.Potem przywita� si� zKiemhrirami i odpowiadaj�c na pytanie Rocannona o�wiadczy�, �e czuje si� ju�dobrze.- Je�li nie znajdziemy bramy, mo�emy wyci�� stopnie w murze i wspi�� si� ponich - zaproponowa� Rocannon.- Wezwij wiatrogony, panie - wymamrota� Yahan.Nie wiedzieli, czy gwizd mo�e obudzi� stwory �pi�ce w pa�acu, a dla Kiemhrirówto pytanie okaza�o si� za trudne.Poniewa� Skrzydlaci wydawali si� prowadzi�ca�kowicie nocny tryb �ycia, podró�ni postanowili zaryzykowa�.Mogien wyci�gn��ma�y gwizdek zawieszony na �a�cuszku pod p�aszczem i dmuchn��.Rocannon nic nieus�ysza�, ale Kiemhrirowie wzdrygn�li si� i cofn�li.Po jakich� dwudziestuminutach wielki cie� zni�y� si� nad pa�acem, zatoczy� ko�o, pomkn�� na pó�noc iwkrótce powróci� z towarzyszem.Oba, pot�nie bij�c skrzyd�ami, opad�y nadziedziniec: szary wiatrogon Mogiena i drugi, pasiasty.Bia�ego nigdy ju� niezobaczyli.Mo�e to w�a�nie jego widzia� Rocannon na rampie w zat�ch�ym,z�ocistym pó�mroku, wysysanego przez larwy anio�ów.Kiemhrirowie bali si� wiatrogonów.Ca�a pow�ci�gliwa uprzejmo�� Czarnej Twarzyzatraci�a si� w ledwie powstrzymywanej panice, kiedy Rocannon chcia� si� z nimpo�egna�.- O le�, panie! - pisn�� a�o�nie cofaj�c si� przed wielk�, pazurzast� �ap�szarej bestii; nie tracili wi�c czasu.W odleg�o�ci jednej godziny lotu odmiasta-ula, po�ród popio�ów wygas�ego ogniska odnale�li nietkni�te swojepakunki i siod�a, zapasow� odzie� i futra do spania.Nieco dalej le�eli trzejmartwi Skrzydlaci, a mi�dzy ich cia�ami - oba miecze Mogiena, jeden p�kni�typrzy r�koje�ci.Mogien budz�c si� ujrza� dwóch Skrzydlatych pochylaj�cych si�nad Yahanem i Kyo.Jeden z nich uk�u� go.-.i straci�em g�os - opowiada� Mogien.Ale walczy� i zabi� trzech, zanimobezw�adni� go parali�.� S�ysza�em wo�anie Raho.Wo�a� mnie trzykrotnie, a janie mog�em mu pomóc.- Usiad� w�ród zaros�ych traw� ruin, starszych ni�wszystkie nazwy i legendy, po�o�y� na kolanach swój z�amany miecz i nie odezwa�si� ju� ani s�owem.Wznie�li stos pogrzebowy z chrustu i ga��zi, z�o�yli na nim cia�o Raho, którezabrali z miasta, a obok po�o�yli jego �uk i strza�y.Yahan skrzesa� nowyogie�, a Mogien podpali� stos.Potem dosiedli wiatrogonów - Kyo za Mogienem, aYahan za Rocannonem - i w blasku s�o�ca wzbili si� w powietrze, okr��aj�c dym ip�omienie buchaj�ce ku niebu.D�ugo jeszcze widzieli za sob� cienk� kolumn� dymu, wie�cz�c� szczyt samotnegowzgórza w obcym kraju.Kiemhrirowie ostrzegli ich wyra�nie, �e musz� ucieka�, ana noc znale�� jakie� schronienie, gdy� Skrzydlaci mog� ponownie zaatakowa� ichw ciemno�ciach.Pod wieczór wyl�dowali wi�c nad strumieniem w g��bokiej,zalesionej kotlinie i rozbili obóz w pobli�u wodospadu.Panowa�a tu wilgo�, alepowietrze pachnia�o s�odko i koj�co.Na obiad mieli prawdziwe delicje - pewiengatunek powolnych, �yj�cych w muszlach wodnych zwierz�t, bardzo smacznych - aleRocannon nie móg� ich je��.Mi�dzy palcami i na ogonie mia�y szcz�tkowefuterko; by�y jajorodnymi ssakami jak wi�kszo�� tutejszych zwierz�t, a tak�eKiemhrirowie.- Ty je zjedz, Yahanie.Ja nie potrafi�bym zje�� stworzenia, które mo�e do mnieprzemówi� - o�wiadczy� Rocannon, g�odny i z�y, i przysiad� si� do Kyo.Kyo u�miechn�� si� rozcieraj�c obola�e rami�.- Gdyby wszystkie stworzeniaumia�y mówi�.- Na pewno umar�bym z g�odu.- Có�, przynajmniej zielone stworzenia nie maj� g�osu - zauwa�y� Fianpoklepuj�c szorstki pie� drzewa, pochylaj�cy si� nad strumieniem.Tutaj napo�udniu drzewa - wy��cznie iglaste - zaczyna�y ju� kwitn�� i powietrze wlasach g�ste by�o od s�odko pachn�cego kwietnego py�ku.Wszystkie ro�liny by�ywiatropylne, zarówno trawy, jak iglaste drzewa: nie by�o �adnych owadów,�adnych s�upków i pr�cików.Wiosna w tej bezimiennej krainie nurza�a si� wzieleni, ciemnej i jasnej, przes�anianej wielkimi chmurami z�ocistego py�ku.Z nadej�ciem nocy Mogien i Yahan zasn�li, wyci�gni�ci przy zagas�ym ognisku.Nie podtrzymywali ognia, �eby nie przyci�gn�� Skrzydlatych.Kyo zgodnie zprzypuszczeniem Rocannona by� odporniejszy na zatrucie od zwyk�ych ludzi;siedzieli wi�c w ciemno�ci na wysokim brzegu i rozmawiali.- Przywita�e� Kiemhrirów, jakby� ich zna� - zauwa�y� Rocannon.- W�ród moich ludzi, Olhorze, to, co pami�ta jeden, pami�taj� wszyscy.Znamytak wiele legend i opowie�ci, prawdziwych i nieprawdziwych; kto wie, jak stares� niektóre z nich.- A mimo to nie wiedzia�e� nic o Skrzydlatych.Wydawa�o si�, �e Kyo nie chce otym mówi�, w ko�cu jednak powiedzia�:- Fiia nie pami�taj� strachu, Olhorze.Jak�e mogliby�my go pami�ta�? Mywybieramy.Ciemno��, jaskinie i stalowe miecze pozostawili�my Gliniakom, kiedynasze drogi si� rozesz�y, a sami wybrali�my zielone doliny, blask s�o�ca inaczynia z drewna.Dlatego te� jeste�my tylko Pó�lud�mi.I zapomnieli�my,zapomnieli�my tak wiele!Jasny g�os Kyo by� tej nocy bardziej stanowczy i nalegaj�cy, ni� kiedykolwiekprzedtem.Strumie� szumia� u ich stóp, a wodospad ha�asowa� przy wylociekotliny, ale Rocannon s�ysza� go wyra�nie.- W tej podró�y na po�udnie ka�dego dnia natrafiam na legendy, których moiludzie uczyli si�, kiedy byli dzie�mi w zielonych dolinach Angien.I odkry�em,�e wszystkie te legendy s� prawdziwe.Lecz po�owa z nich zosta�a zapomniana.Mali Zjadacze S�ów, Kiemhrirowie, o nich �piewamy w naszych pie�niach; ale nieo Skrzydlatych.Pami�tamy przyjació�, nie wrogów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony