12 (51)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z szybko�ci� strza�y przebieg�a par� salonów i do pokoju matki m�a wbiegaj�cwybuchn�a p�aczem.Pani Andrzejowa siedzia�a na tym samym co przed kilku godzinami fotelu, ale nienad robot� pochylona.Na kolanach jej le�a�a roz�o�ona ksi��ka, a u kolan naniskim sto�eczku siedzia�o kilkoletnie dziecko, dziewczynka w grubej spódniczcei perkalowej chustce na g�owie.Jednym z zaj��, którym wdowa po AndrzejuKorczy�skim oddawa�a si� od lat dwudziestu kilku, by�o uczenie wiejskichdzieci.W obszernym dworze i wsiach najbli�szych pe�no by�o doros�ych ju� terazludzi, którzy w dzieci�stwie swoim codziennie przez czas jaki� wchodzili do jejpi�knego pokoju i d�u�ej lub krócej u kolan jej przesiadywali.Zst�powa� kunim, miesza� �ycie swoje z ich �yciem ani mog�a, ani chcia�a.Przechodzi�o tojej si�y i od dawna jut przekona�a siebie, �e obowi�zkiem nie by�o.Ale tedzieci czysto, na t� przynajmniej chwil�, ubrane, czasem �adne, cz�sto dobre,nie razi�y wcale jej smaku i przyzwyczaje�, pracuj�c za� nad nimi my�la�a, �espe�nia zakon mi�o�ci bli�niego, nade wszystko za�, �e ��czy si� z Andrzejem wtym, co by�o jego najukocha�sz� ide�.My�l o tej niewidzialnej ��czni, któr�przez t� prac� wytwarza�a pomi�dzy nim a sob�, sprawia�a jej przejmuj�c�,mistyczn� rozkosz.Od dawna nieobecny i niepowrotny, nie przestawa� on by� dlaniej natchnieniem i celem.Kiedy drzwi otworzy�y si� ze stukiem i �liczna kobieta w ró�owej sukni znadaremnie t�umionym p�aczem do pani Andrzejowej przypad�a, dziewczynkacichutko wysun�a si� z pokoju.Po raz pierwszy Klotylda powierza�a matce m�aswoje obawy i �ale, ratunku i rady od niej wzywaj�c, a po cz�ci za los swójodpowiedzialn� czyni�c.T� odpowiedzialno�� pani Andrzejowa czu�a i uznawa�asama.Ona to na wezwanie Zygmunta po�pieszy�a w strony zamieszkiwane przezrodziców Klotyldy i wahaj�cych si� nieco sk�oni�a do powierzenia jej synowisiedemnastoletniego, pi�knego, utalentowanego dziecka.Urodzenie, stosunkirodzinne, posag, same nawet muzykalne zdolno�ci starannie rozwijane i które wprzysz�o�ci wzrasta� jeszcze mog�y, zapowiada�y Klotyldzie przysz�o�� wietn�.Mia�a�by ona teraz, z winy jej syna, by� nieszcz�liw�? Wina jego ci�kospada�a i na serce jej, i na sumienie.Wiedzia�a a� nadto, �e skargi m�odejkobiety by�y s�uszne; rozumia�a wybornie, �e cierpienie jej by�o dotkliwe i niezas�u�one.Dr�a�a na my�l, czym sta� si� mog�o to dziecku zbytku i pieszczot,gdyby mi�o�� jego dla m�a, jedyna, na jak� zdoby� si� mog�o, nieodwzajemniona,zdeptana, zagas�a.Na swoim, i wi�cej ni� na swoim, bo na syna swojego sumieniuczu�a odpowiedzialno�� nie tylko ju� za szcz�cie, ale i za dusz� tej niewinnejdot�d i kochaj�cej istoty ludzkiej.W samej sobie nosz�c wierno�� niez�omn�syna po prostu zrozumie� nie mog�a.Przed dwoma laty przecie� widzia�a gozakochanym w Klotyldzie.Jednak o wystygni�ciu tego uczucia wiedzia�a z wi�ksz�jeszcze pewno�ci� ni� sama Klotylda.Przed dwoma miesi�cami odprawi�a jedn� zeswych s�u��cych, któr� Zygmunt nazywa� modelem do Fryny i w której towarzystwiepar� razy spostrzeg�a go by�a w parku.A teraz te wycieczki do Korczyna?Kocha��eby on naprawd� Justyn�, a mi�o�� dla Klotyldy by�a�by w nim tylkoomy�k� zmys�ów czy wyobra�ni? Ale� gdyby j� kocha� prawdziwie i silnie, by�byj� poj�� za �on�! Ona ma��e�stwa tego nie chcia�a, sprzeciwia�a si� mu, toprawda, przymusu jednak na jego wol�, gdyby j� by� stanowczo objawi�, niewywiera�aby nigdy.Sam waha� si�, namy�la�, chcia� i nie chcia�, na koniecodjecha� i zdawa�o si�, �e o wszystkim, co go z Justyn� wi�za�o, zapomnia�.Teraz jednak.znowu.Co to wszystko znaczy�o?Czule, macierzy�sko obejmowa�a synow�, g�ow� jej do piersi tuli�a i z �agodnymspokojem pociesza�a j� wszystkim, czym mog�a; o jej obawach i cierpieniachpowa�nie z Zygmuntem pomówi� przyrzeka�a, a na dnie duszy snu�a rozpaczliwemy�li i pytania.Kiedy m�oda kobieta, której uczynione zwierzenia a tak�epieszczoty i obietnice matki ulg� przynios�y, blada i sp�akana, ale ju� znowuu�miechaj�ca si� do �ycia, wysz�a do ogrodu, aby ulubione kwiaty swe obejrze�,pani Andrzejowa powsta�a i poruszy�a stoj�cy na stole dzwonek.- Dok�d pan Zygmunt pojecha�? - zapyta�a zjawiaj�cego si� we drzwiach lokaja.Mia�a jeszcze troch� nadziei, �e pojecha� nie do Korczyna, a us�yszawszyodpowied�, która jej t� nadziej� odbiera�a, po chwilowym milczeniu rzek�ajeszcze:- Kiedy powróci, powiedz, �e prosz�, aby zaraz przyszed� do mnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony