[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czy¿ nie widzieli, ¿e nie przemawia³o donich ani nie wiod³o ich ku ¿adnej drodze? Wziêli go sobie za obiekt czci i byligrzesznikami.150.A kiedy pora¿eni zostali wyrzutami sumienia i ujrzeli, i¿rzeczywiœcie zeszli z drogi, powiedzieli: „Je¿eli Pan nasz nie oka¿e namlitoœci i nie przebaczy nam, z pewnoœci¹ bêdziemy przegrani”.151.Kiedy zaœMoj¿esz powróci³ do swego ludu, oburzony i zasmucony, rzek³: „Z³em jest to, couczyniliœcie podczas mojej nieobecnoœci.Czy¿ poœpieszyliœcie siê, by wymyœliæsobie drogê, nie poczekawszy na rozkaz Pana waszego?” I od³o¿y³ Tablice ichwyci³ swego brata za g³owê, przyci¹gaj¹c go do siebie.Aaron rzek³: „Synumojej matki, lud rzeczywiœcie uwa¿a³ mnie za s³abego i chcia³ mnie uœmierciæ.Dlatego nie pozwól, aby wrogowie radowali siê z mojego nieszczêœcia i stawiajmnie na równi z ludem niesprawiedliwym”.152.Moj¿esz rzek³: „Panie mój,przebacz mi i memu bratu i dopuœæ nas do swej ³aski, bowiem Tyœ jestnajbardziej Litoœciwy spoœród tych, którzy okazuj¹ litoœæ”.153.Je¿eli chodzi otych, którzy za obiekt czci wziêli sobie cielca, spadnie na nich gniew Bo¿y iponi¿enie w ¿yciu doczesnym.Tak bowiem nagradzamy tych, którzy zmyœlaj¹k³amstwa.154.Jednak ci, którzy czyni¹ z³o i okazuj¹ skruchê i uwierz¹, zpewnoœci¹ Pan twój po tym jest Najbardziej Przebaczaj¹cy, Litoœciwy.155.Kiedyopad³ gniew Moj¿esza, wzi¹³ Tablice, a w ich treœci zawiera³o siêprzewodnictwem i ³aska dla tych, którzy okazuj¹ bojaŸñ Bo¿¹.156.Moj¿esz wybra³spoœród swoich ludzi siedemdziesiêciu mê¿Ã³w dla naszego wyboru.Kiedy jednakspad³o na nich trzêsienie ziemi, powiedzia³: „Panie mój, gdybyœ tylko zechcia³,móg³byœ zniszczyæ ich przedtem i mnie tak¿e.Czy¿ zatem zniszczysz nas za to,co uczynili g³upcy poœród nas? To przecie¿ tylko próba z Twojej strony.Dziêkiniej zgin¹ ci, których zguby pragniesz, a poprowadzeni bêd¹ ci, których chceszprowadziæ.Tyœ jest naszym Obroñc¹.Przebacz nam zatem i oka¿ nam litoœæ, boœTy jest Najlepszym z tych, którzy przebaczaj¹.157.”I zrz¹dŸ dla nas dobro natym úwiecie, jak i w przyszùym.Zwróciliúmy siæ ku Tobie ze skruchà”.Allachodrzekù: „Obarczæ karà tego, kogo obarczæ, lecz moja ùaska ogarnia wszystkierzeczy.Zarzàdzæ dobro dla tych, którzy postæpujà sprawiedliwie i pùacà Zakâtoraz dla tych, którzy wierzà w Nasze Znaki.158.”Dla tych, którzy idà zaPosùañcem, Prorokiem, Umîi, o których mówi siæ w Tora i w Ewangelii, które znimi sà.On nakazuje im dobro, a zabrania czynienia zùa i czyni dla nichprawowitymi rzeczy dobre, a zabrania im rzeczy z³ych.On zdejmuje z nich ichbrzemiê i ich pêta, które na nich by³y.Tak zatem ci, którzy uwierz¹ w niego iuszanuj¹ go i bêd¹ go wspieraæ, i pomagaæ mu oraz pójd¹ za œwiat³em, którezosta³o zes³ane wraz z nim – tym dobrze bêdzie siê wiod³o”.159.Powiedz: „Oludzkoúci, naprawdæ jestem Posùañcem do was wszystkich od Allacha, do któregonaleýy Królestwo niebios i ziemi.Nie ma boga poza Nim.On daje ýycie i Onprzynosi úmierã.Uwierzcie wiæc w Allacha i Jego Posùañca, Proroka Umîi, którywierzy w Allacha i Jego s³owa.A idŸcie za nim, abyœcie byli s³uszniprowadzeni”.160.A spoœród ludu Moj¿esza jest grupa, która prowadzi w prawdziei dziêki niej czyni sprawiedliwoœæ.161.Podzieliliœmy ich na dwanaœcie plemion,ró¿nych ludów.I objawiliœmy Moj¿eszowi, kiedy jego lud prosi³ o go o wodê,mówi¹c: „Uderz w ska³ê swoj¹ lask¹”, a wytrysnê³o z niej dwanaœcie Ÿróde³.Ka¿de plemiê pozna³o swe miejsce, z którego mog³o piæ.Uczyniliœmy, ¿e pojawi³asiê nad nimi chmura i zes³aliœmy im Mannê i Salwa i powiedzieliœmy:„Spo¿ywajcie spoœród dobrych rzeczy, które wam daliœmy”.A oni nie zaszkodzilinam, zaszkodzili tylko samym sobie.162.A przypomnijcie sobie czas kiedypowiedziano im: „Zamieszkajcie w tym mieœcie spo¿ywajcie z niego gdzie tylkozechcecie, i powiedzcie: „Bo¿e! Ul¿yj naszemu brzemieniu” a wejdŸcie w bramê wpokorze.Przebaczymy wam grzechy wasze, z pewnoœci¹ powiêkszymy tych, którzyczyni¹ dobro”.163.Jednak¿e grzesznicy spoœród nich zamienili to na s³owo inneod tego, które zosta³o do nich wypowiedziane.A zatem zes³aliœmy na nich karê znieba z powodu ich z³ych uczynków.164.I spytaj ich o miasto, które sta³o nadmorzem.Kiedy sprofanowali Szabat; kiedy przyby³y do nich ich ryby w dniuSzabatu, pojawiaj¹c siê na powierzchni wody, lecz w dniu, kiedy nie dotrzymaliSzabatu, one do nich nie przysz³y.W ten sposób wypróbowaliœmy ich, albowiembuntowali siê.165.I kiedy jedna grupa spoœród nich powiedzia³a do drugiej:„Dlaczego napominacie lud, którego Allach zamierza zniszczyæ albo ukaraæ srog¹kar¹?” Oni odpowiadaj¹: „Aby oczyœciæ siê z winy przed waszym Panem oraz po to,byœmy mogli zwróciæ siê ku sprawiedliwoœci”.166.A kiedy zapomnieli wszystkoto, czym byli napominani, uratowaliœmy tych, którzy wystrzegali siê z³a, azes³aliœmy srog¹ karê grzesznikom, poniewa¿ buntowali siê.167.A kiedy w swejbucie buntowali siê przeciwko temu, co by³o im zabronione, powiedzieliœmy im:„Zostañcie ma³pami wzgardzonymi”.168.I przypomnijcie sobie czas kiedy twój Panog³osi³, ¿e z pewnoœci¹ podniesie przeciw nim a¿ po Dzieñ Zmartwychwstaniatych, którzy zadawaæ im bêd¹ bolesne rany.Zaiste, twój Pan jest szybkimRachmistrzem i z pewnoœci¹ jest jednoczeœnie Najbardziej Przebaczaj¹cym,Litoœciwym.169.I rozbiliœmy ich na oddzielne ludy na ziemi.Wœród nich s¹tacy, którzy s¹ sprawiedliwi, i s¹ wœród nich tacy, którzy sprawiedliwi nie s¹.Wypróbowaliœmy ich rzeczami dobrymi i rzeczami z³ymi, aby powrócili do dobra.170.Wtedy po nich przysz³o z³e pokolenie, które odziedziczy³o Ksiêgê.Ci bior¹marne dobra tego upad³ego œwiata i mówi¹: „To bêdzie nam przebaczone”.Gdybyjednak raz jeszcze otrzymali takie dobra, wziêliby je.Czy¿ nie odebrano imprzymierza Ksiêgi, aby nie mówili o Allachu niczego poza prawd¹? I studiowalito, co ona zawiera.Lecz mieszkanie ¯ycia Przysz³ego jest lepsze dla tych,którzy s¹ sprawiedliwi.Czy¿ zatem nie pojmujecie? 171.A jeœli chodzi o tych,którzy wytrwale postêpuj¹ zgodnie z Ksiêg¹ i przestrzegaj¹ Modlitwy, zaiste niepozwolimy, aby zginê³a nagroda przeznaczona dla sprawiedliwych.172.A kiedyzatrzêœliœmy nad nimi gór¹, jakby by³a pokryciem, a im wydawa³o siê, ¿e na nichzaraz spadnie, powiedzieliœmy: „Trzymajcie siê mocno tego, co wam daliœmy ipamiêtajcie o tym, co to zawiera, abyœcie mogli broniæ siê przed z³em.173.Iprzypomnijcie sobie kiedy twój Pan zrodzi³ z dzieci Adama – z ich lêdŸwi – ichpotomstwo i uczyni³, i¿ dawali œwiadectwo przeciwko sobie samym, mówi¹c: „Czy¿nie jestem waszym Panem?”, oni powiedzieli: „Tak, dajemy temu œwiadectwo”.Uczyni³ On to, abyœcie nie powiedzieli w Dniu Zmartwychwstania: „Rzeczywiœcienie byliœmy tego œwiadomi”.174.Lub ¿ebyœcie nie mówili: „To nasi ojcowie³¹czyli ró¿nych partnerów z Allachem w przesz³oœci, my zaœ byliœmy ledwiepokoleniem po nich.Czy zatem zniszczysz nas za to, co czynili ci, którzyk³amali? 175.W ten sposób wyjaœniamy Znaki, aby byli napominani oraz bypowrócili do dobra.176.opowiedz im historiê tego, któremu przekazaliœmy NaszeZnaki, on zaœ odst¹pi³ od nich.Wówczas Szatan poszed³ za nim, a on sta³ siêjednym z tych, którzy zbaczaj¹ z drogi.177.A gdybyœmy zechcieli, wynieœlibyœmygo w ten sposób.On jednak sk³ania³ siê ku ziemi i dawa³ upust swoim z³ympragnieniom.Dlatego jego przypadek podobny jest do przypadku spragnionego psa– je¿eli go odci¹gniesz, wystawia swój jêzor.Taki jest przypadek tego ludu,który nie wierzy w Nasze Znaki.Dlatego opowiedz im tê historiê, aby siêzastanowili.178
[ Pobierz całość w formacie PDF ]