[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W obu pismach jako uzasadnieniezacytowano fragmenty kazañ wikarego:1.W dniu 1 listopada 1985 r.podczas kazania nawi¹za³ do pomordowanych wKatyniu i na Syberii, zapytuj¹c, gdzie s¹ ich mogi³y.Dalej mówi³ o cmentarzuOrl¹t we Lwowie, twierdz¹c, ¿e „rozjechany zosta³ przez czo³gi radzieckie izamieniony na wysypisko œmieci”.2.W dniu 11 listopada 1985 r.wyg³osi³ kazanie o martyrologii narodu polskiegoo walce o niepodleg³oœæ, w którym wyst¹pi³y treœci antyradzieckie iantyustrojowe na przyk³adzie ofiar Syberii, Katynia, Powstania warszawskiego,„kontrrewolucji 1945 r.”, Poznania, Gdañska, Szczecina i Elbl¹ga.Wœród ofiarwymieni³ Przemyka, W³osika i ks.Popie³uszkê.[.]3.W dniu 24 grudnia 1985 r.w czasie kazania w sposób napastliwy krytykowa³Partiê, Rz¹d, organy MO i SB oraz ZOMO.W odpowiedzi na wysuwane ¿¹dania w³adze koœcielne wskazywa³y, ¿e Wydzia³ dospraw Wyznañ nie mo¿e podejmowaæ decyzji dotycz¹cych nominacjiwikariuszowskich.Ostatecznie jednak 31 listopada (nawiasem mówi¹c, nie matakiego dnia w kalendarzu) 1987 roku uprawomocni³a siê decyzja administracyjnao usuniêciu ksiêdza Zwoliñskiego z wikariatu w Rabce.Jednoczeœnie w tym samymroku w³adze w ramach represji uniewa¿ni³y wydany wczeœniej duchownemu paszport.Zaatakowano go te¿ publicznie na ³amach „Gazety Krakowskiej”.Informatorzy SB przekazali swoim oficerom prowadz¹cym kr¹¿¹ce wówczas pog³oski,¿e strona koœcielna ma zamiar dyscyplinarnie wys³aæ ksiêdza Zwoliñskiego doFrancji, a nawet na misje do Afryki.W rzeczywistoœci po opuszczeniu Rabkiduchowny zosta³ skierowany na studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, coby³o zgodne z jego naukowymi aspiracjami.W 1990 roku obroni³ tam pracêdoktorsk¹, a cztery lata póŸniej na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowieprzedstawi³ pracê habilitacyjn¹.W roku 2003 otrzyma³ tytu³ profesora.Ma³opolska Solidarnoœæ doceni³a jego dzia³alnoœæ spo³eczn¹ i patriotyczn¹,przyznaj¹c mu medal „Plus ultra”.Dla duchownego - którego wyrzucano z parafiiw trzech kolejnych województwach - to wyró¿nienie liczy³o siê najbardziej.Przeciw zakonowi jezuitówDzia³ania S³u¿by Bezpieczeñstwa na terenie archidiecezji krakowskiej niedotyczy³y wy³¹cznie duchowieñstwa œwieckiego.Inwigilacj¹ objêto równie¿zgromadzenia zakonne.Nie sposób w niniejszym opracowaniu omówiæ wszystkie tegotypu sprawy, dlatego szerzej opisane zostan¹ jedynie dzia³ania SB przeciwkoojcom jezuitom.W trudnych latach osiemdziesi¹tych obie prowincje zakonu jezuitów - krakowska iwarszawska - otwar³y szeroko podwoje swoich koœcio³Ã³w i klasztorów dlaSolidarnoœci i osób represjonowanych.Wspomnieæ tu nale¿y zw³aszcza oœrodki wKaliszu, Radomiu, Bydgoszczy, Szczecinie i we Wroc³awiu, a tak¿e nazwiska ojcówHuberta Czumy, Stefana Dzier¿ka, Stefana Miecznikowskiego i Adama Wiktora.WKrakowie podobn¹ rolê odegrali ojcowie Kazimierz Ptaszkowski i Jerzy Sermak.Todziêki ich odwadze i determinacji jezuicka bazylika pw.Najœwiêtszego SercaPana Jezusa przy ulicy Kopernika sta³a siê kolejn¹ krakowsk¹ „oaz¹ wolnoœci”.Ka¿dego trzynastego dnia miesi¹ca odbywa³y siê tu msze œwiête za ojczyznê, naktóre licznie przybywali przedstawiciele opozycji i mieszkañcy Krakowa.Zewzglêdu na bliskoœæ klinik Akademii Medycznej z duszpasterstwem jezuickimzwi¹zani byli zw³aszcza studenci medycyny i dzia³acze lekarskiej Solidarnoœci,prowadzeni przez doktora Janusza Kutybê, profesora Zbigniewa Ch³apa i doktoraJana Cieækiewicza.Jak wa¿ny to by³ oœrodek, œwiadcz¹ zapisy w „Kierunkowymplanie pracy operacyjnej Wydzia³u IV WUSW w Krakowie na rok 1986”, sporz¹dzonymprzez jego naczelnika, podpu³kownika Józefa Biela.Przewidziano tam m.in.:5.Podjêcie przedsiêwziêæ zmierzaj¹cych do wyeliminowania zagro¿eñ porz¹dkupublicznego na terenie Krakowa, wynikaj¹cych z dzia³alnoœci ksiê¿y parafiiBieñczyce, Mogi³a, Szklane Domy, œw.Józefa i Jezuitów.Dzia³ania realizowanebêd¹ zgodnie z odrêbnymi planami w ramach spraw prowadzonych na te obiekty.[.]10.Operacyjne umacnianie siê we wszystkich œrodowiskach kleru zakonnego, w tymzw³aszcza w ogniwach kierowniczych stosownie do rangi, roli i aktywnoœci,przede wszystkim w sferze negatywnych zaanga¿owañ.Zaktywizowaæ pracêoperacyjn¹ w odniesieniu do Cystersów, Dominikanów, Jezuitów, KarmelitówTrzewiczkowych, Paulinów i Pijarów.Uniemo¿liwiaæ udostêpnianie bazy koœcielnejdla dzia³añ o politycznie wrogiej postawie.Z powodu swego „solidarnoœciowego” zaanga¿owania dwaj dzia³aj¹cy w Krakowiejezuici byli szczególnie inwigilowani przez SB.Pierwszy z nich, ojciecKazimierz Ptaszkowski, by³ nawet figurantem jednej ze spraw operacyjnegorozpracowania.Duchowny ten urodzi³ siê w 1950 roku w Ptaszkowej ko³o Nowego S¹cza, w diecezjitarnowskiej.Do nowicjatu jezuitów wst¹pi³ w 1969 roku.Studiowa³ w Krakowie,Warszawie i Rzymie, a œwiêcenia kap³añskie przyj¹³ w 1978 roku w Nowym S¹czu.Dwa lata póŸniej zosta³ prefektem wspomnianej bazyliki.Jego pos³uga przypad³ana najgorêtszy czas Solidarnoœci i stanu wojennego.Postawa ksiêdzasympatyzuj¹cego z opozycj¹ od razu zwróci³a uwagê bezpieki.3 kwietnia 1982roku krakowska SB przygotowa³a plan dzia³añ w ramach sprawy operacyjnegorozpracowania o kryptonimie „Œwieca”, której celem g³Ã³wnym by³o„niedopuszczenie do utrwalania i rozszerzania konspiracyjnej dzia³alnoœci NSZZ»Solidarnoœæ«„.W planie tym zapisano m.in.:W ramach spraw operacyjnych szczególn¹ kontrol¹ operacyjn¹ obj¹æ inspiratorów iorganizatorów konspiracyjnej dzia³alnoœci zwi¹zkowej- R.Kaczmarka - wydz.III- L.Kuzaj - jw.- T.Piekarza - wydz.V- J.Lassotê - jw.- J.Dziewulskiego - wydz.III- J.Smagowicza - wydz.V- 97 -- W.Czy¿a - wydz.III-I- A.Kawalec - Wydz.C- A.K³oczkowskiego [w³aœc.K³oczowskiego] - Wydz.IV- P.M³ynarza [w³aœc.Mynarza] - jw.- W.Palmowskiego - jw.- A.Chojnackiego - jw.- K.Ptaszkowskiego - jw.- F.P³onkê - jw.- Jancarza - jw.Odpowiedzialni: N-cy Wydzia³Ã³w: III, III-I, IV, V.Termin realizacji: na bie¿¹co od dnia 6.O4
[ Pobierz całość w formacie PDF ]