[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.«A gdy jedli, wzi¹³chleb i odmówi³ b³ogos³awieñstwo, po³ama³ i da³ im mówi¹c: ‘Bierzcie, to jestcia³o Moje.’ Potem wzi¹³ kielich i odmówiwszy dziêkczynienie da³ im, i pili zniego wszyscy.I rzek³ do nich: ‘To jest Moja krew Przymierza, która za wielubêdzie wylana’» (Mk 14, 22-24)" [352 Jesus, s.196].To oznacza, ¿e Jezus ani nie dawa³ swojego cia³a do jedzenia, ani swojej krwido picia, i to ani w dos³ownym, ani w przenoœnym sensie tego s³owa.Jezus samsiebie nie ofiarowa³.Nie chcia³ swojej œmierci, tak¿e jako wyrazu aktupos³uszeñstwa wobec swego Ojca.Poniewa¿ tak¿e Bóg nie pragn¹³ Jego œmierci.Ani Bóg nie ¿¹da³ ofiary, ani Syn ofiary nie z³o¿y³.Chrzeœcijanie obrz¹dekeucharystii powinni czciæ jako posi³ek upamiêtniaj¹cy Jezusa.To bowiem by³obyprawdziw¹ eucharysti¹ (dziêkczynieniem).Na ewolucjê kszta³tu wczesnochrzeœcijañskiej wieczerzy niebagatelny wp³yw mia³oœrodowisko rzymsko-hellenistyczne.Szczególn¹ rolê odegra³a przy tym religiaMitry.Chrzeœcijañski Mesjasz coraz bardziej wrasta w rolê, która by³a udzia³emMitry, boga nieba i œwiat³a czczonego najpierw w staro¿ytnej Persji, a potem,od I wieku przed narodzeniem Chrystusa maj¹cego licznych zwolenników tak¿e naZachodzie.Wiele z tego, co odnosi³o siê do Mitry, zosta³o przeniesione naJezusa.Mitra urodzi³ siê 25 grudnia któregoœ tam roku (dlatego chrzeœcijaniedatuj¹ Bo¿e Narodzenie na 25 grudnia).Pierwszymi ludŸmi, którzy modlili siê donowo narodzonego boga, byli pasterze.Po tym, kiedy na Ziemi uczyni³ dla swoichwyznawców i zwolenników wiele dobrego, odœwiêtowa³ z nimi ostatni posi³ek iwzniós³ siê z powrotem do nieba.Przy koñcu czasów Mitra powróci na ziemiê, abyludzi s¹dziæ.Wybranych zaprowadzi na œcie¿kê ¿ycia wiecznego.Mitraniezwyciê¿one s³oñce (sol invictus), to tytu³, który przeszed³ na Jezusa.Mitraby³ bogiem opiekuñczym rzymskiego wojska dopóki armia pod wodz¹ cesarzaKonstantyna nie zaczê³a walczyæ i zwyciê¿aæ w znaku krzy¿a.A niedziela, którateraz jest „Dniem Pana", by³a i jest nadal dniem boga-s³oñca; po niemiecku„Sonntag" to dos³ownie „Dzieñ s³oñca".Wyznawcy Mitry spotykali siê, aby uczestniczyæ w ucztach kultowych, które by³ydo tego stopnia podobne do chrzeœcijañskiego obrz¹dku eucharystii, ¿e naprzyk³ad Justyn (†ok.165) uwa¿a³ uczty kultowe Mitry za demonicznenaœladowanie chrzeœcijañskiej eucharystii: „Albowiem aposto³owie przekazali wpochodz¹cych od nich pamiêtnikach, zwanych Ewangeliami, ¿e w udziale przypad³oim realizowaæ nastêpuj¹ce polecenia: Jezus wzi¹³ chleb, dziêkowa³ i powiedzia³:«To czyñcie na pami¹tkê Moj¹, to jest cia³o Moje», i podobnie po wieczerzywzi¹³ kielich, dziêkowa³ i powiedzia³: «To jest krew Moja…» …Tak¿e i tenzwyczaj demony naœladowa³y w misteriach Mitry" [353 I „Apologie" 66].ATertulian († po 220)przyczynê powstania ich widzi w dzia³alnoœci diab³a,twierdz¹c, ¿e mianowicie wyznawcy Mitry „nawet te czynnoœci, dziêki którymspe³niaj¹ siê sakramenty Chrystusa, w swoich ba³wochwalczych praktykachwyra¿aj¹ w tak z³oœliwy sposób" [354 „De praescriptione haereticorum, 40].To jednak nie wyznawcy Mitry imitowali obrz¹dek chrzeœcijañskiej eucharystii,lecz na odwrót.Bultmann przyjmuje, ¿e wczesnochrzeœcijañskie „uczty, którew³aœciwie nie by³y œwiêtami kultowymi, lecz stanowi³y wyraz wiêzi w sensiewspólnoty pojmowanej tak w tradycyjnym judaizmie i przez historycznego Jezusa -zosta³y nastêpnie w chrzeœcijañstwie hellenistycznym przekszta³cone,przybieraj¹c charakter œwiêtowania o obliczu sakramentalnym" [355 Theologie desNeuen Testaments, 1951, s.149].Jako przyk³ad pierwotnego sposobu praktykowania obrz¹dku chrzeœcijañskiejeucharystii - który by³ „uczt¹ ca³kowicie w sensie tradycji judaistycznej" - wktórej „brakuje jakiegokolwiek odniesienia do œmierci Jezusa i gdzie nie majakiejkolwiek wzmianki o sakramentalnej komunii" - wskazuje Bultmann „Didache",zwan¹ te¿ „Nauk¹ dwunastu aposto³Ã³w", które to dzie³o powsta³o w pierwszejpo³owie II wieku.Czytamy w tym dziele„w odniesieniu do kielicha: DziêkujemyCi, nasz Ojcze, za œwiêty krzew winny Dawida… a w odniesieniu do ³amanegochleba: Dziêkujemy Ci, nasz Ojcze, za ¿ycie i poznanie, które da³eœ nam zaspraw¹ Jezusa, s³ugi Twego" (Didache 9)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]