Simpson Joe Dotkniecie pustki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdyby mnie kto� zobaczy� w chwili, kiedy wychyn��em ze szczeliny, musia�by si�roze�mia�.Przebi�em g�ow� �nie�n� skorup� i rozgl�dam si� woko�o, jak suse� powyj�ciu z nory.Stoj� na dobrej nodze i na wszelki wypadek trzymam si� wbitegow �cian� czekana.Z g�ow� nad powierzchni� �niegu, patrz� to w jedn�, to wdrug� stron� - ch�on� wzrokiem najbardziej imponuj�cy widok, jaki kiedykolwiekogl�da�em.Pier�cie� gór otaczaj�cych lodowiec jest tak wspania�y, �e z trudemgo rozpoznaj�.Dobrze mi znane szczyty rozb�ys�y nagle pi�knem, któregoprzedtem nie dostrzega�em.Widz� pola lodowe, i koronkowe granie, i ciemnemorza moren, nikn�cych falami z pola widzenia za bram� lodowca.Na niebie�adnej chmurki, s�o�ce pra�y w lazurowej pustce okrutnym �arem.Stoj� bezruchu, zbyt oszo�omiony, by zrozumie�, �e oto wreszcie znowu jestem wolny.Mojezmys�y s� tak sponiewierane, �e nie pami�tam czego móg�bym oczekiwa� w chwiliocalenia.Wyci�gam ze szczeliny m�otek i wbijam w �nieg na zewn�trz.Podskok.wytaczamsi� z czelu�ci.Le�� na �niegu, odr�twia�y.Co za ulga! Czuj� si� jak po walcez kim� o wiele dla mnie za mocnym, walce, która trwa�a za d�ugo.Cho� s�o�cegrzeje mnie w plecy, wci�� mam zimne dreszcze.Ogromny ci�ar strachu irozpaczy, który bezustannie przygniata� mnie w lodowej grocie, zdaje si�topnie� w s�o�cu.O niczym nie my�l�, po prostu le�� na �niegu, zwrócony wstron� lodowca.Fala ulgi zalewa mnie, kr�ci mi si� w g�owie; jestem takos�abiony, jakbym zu�y� ostatnie rezerwy energii.B�ogos�awiony stan uwolnieniaod napi�cia, ciemno�ci i nocnych koszmarów - ca�kowite odpr�enie.Boj� si�drgn��, by nie zak�óci� tego spokoju i zadowolenia.Dopiero teraz zdaj� sobiespraw�, w jak szale�czym zapami�taniu dzia�a�em w ka�dej sekundzie ostatnichdwunastu godzin, mój umys� odrzuca w tej chwili wszystko poza odczuciemabsolutnego relaksu.Upa� mnie usypia, chc� tylko zasn�� i zapomnie�.Spe�ni�ysi� moje naj�mielsze nadzieje.Ocala�em, gdy ju� si� wydawa�o, �e to niemo�liwe- na razie wystarczy.Nie �pi� jednak, le�� spokojnie, zawieszony w pó��wiadomo�ci, powoli przywykamdo swojego nowego �wiata.Nie ruszaj�c g�ow�, przesuwam wzrok z widoku nawidok.Rejestruj� znajom� panoram�, jakbym j� widzia� po raz pierwszy.J�zorlodowca zakr�ca na pó�noc, u ko�ca rozpadaj�c si� w labirynt szczelin.Chaosmoren wype�nia ca�� szeroko�� skalnej doliny, sp�ywaj�c p�ytkimi pok�adami�wiru i b�ota na brzeg okr�g�ego jeziora.Tu� za nim, odbija b�yski s�o�catafla drugiego stawu.Dalej widok zas�ania Sarapo, ale pami�tam, �e jezioroogranicza nast�pny wa� moren, a za nim stoj� namioty.Zaczyna mi �wita�, �e mój nowy �wiat, przy ca�ym swym cieple i urodzie, jestniewiele lepszy od szczeliny.Znajduj� si� na zboczu, sze��dziesi�t metrów nadlodowcem i dziesi�� kilometrów od obozu.Mój spokój gdzie� si� ulatnia, powracadobrze znane napi�cie.Szczelina to dopiero pocz�tek! Ale� by�em g�upi,wyobra�aj�c sobie, �e mi si� uda�o, �e jestem ju� bezpieczny.Patrz� na dalekiemoreny, refleksy �wiat�a na wodzie - i jestem za�amany.Za du�o tego, zadaleko.Nie starczy mi si�.Nie mam jedzenia, wody, niczego.Zdany na pastw�otoczenia zaczynam niemal wierzy�, �e nie b�dzie mi dane st�d uciec; cokolwiekzrobi�, pojawi si� nast�pna przeszkoda, potem kolejna, tak d�ugo, a� zrezygnuj�i ustan�.Czarne moreny i skrz�ce si� w dali jeziora szydz� z wszelkich nadzieiocalenia.To miejsce jest nieprzychylne; otacza mnie tu namacalna wrogo��, wisiw powietrzu, jak elektryczno�� przed burz�.To nie jest ta sama scena, na któr�kiedy� wkraczali�my.Siadam, spogl�dam z gorycz� na postrz�pion� ko�cówk� liny.- To zaczyna by� �mieszne - mówi� cichym g�osem, jakbym si� obawia�, �e co�mnie us�yszy i zrozumie, �e zosta�em pokonany.Moreny gin� w mglistej dali.Nie ma co, na pewno musz� przynajmniej spróbowa�.Przypuszczalnie umr� gdzie� tam, mi�dzy kamieniami, lecz ta my�l mnie nieprzera�a.Je�eli zgin�.no có�, nic w tym dziwnego, ale przynajmniej nie b�d�na to biernie czeka�.Czas umierania nie jest mi ju� tak straszny jak wtedy,gdy tkwi�em uwi�ziony w szczelinie.Teraz mam szans� z tym si� zmierzy�,walczy�.Strach przed �mierci� przesta� by� ponurym, mrocznym l�kiem - to fakt,jak moja z�amana noga czy odmro�one palce.Takie rzeczy mnie nie przera�aj�.Kiedy upadn�, noga b�dzie bola�a, a gdy nie b�d� w stanie si� podnie�� - umr�.Perspektywa dokonywania prostych wyborów w jaki� szczególny sposób podnosi mniena duchu, pobudza i wyostrza zmys�y.W krajobrazie ci�gn�cym si� przed oczamia� po zamglony horyzont, widz� miejsce dla siebie, jestem jego cz�stk�.Takjasno i uczciwie nie do�wiadczy�em jeszcze w �yciu niczego.Nigdy dot�d nie by�em te� tak zupe�nie sam.To troch� niepokoi, alejednocze�nie mobilizuje.Czuj� na plecach dreszcz podniecenia.Nie ma odwrotu.Ta gra wci�gn�a mnie bez reszty, nie mog� si� z tego wycofa�.Co za ironialosu - przyby� tu na spotkanie przygody, po czym - wbrew w�asnej woli - znale��si� w pu�apce wyzwania trudniejszego ni� to, którego si� szuka�o.Przez chwil�,dzi�ki adrenalinie, jestem przyjemnie podekscytowany, ale to nie pomagaprzezwyci�y� osamotnienia, ani nie przybli�a jezior, oddalonych o kilometrypl�taniny moren.Ca�a moja ekscytacja znika na widok tego, co mnie czeka.Porzucony w tak samotnym miejscu.Umys� pracuje jasno, w nat�oku ja�owychmy�li widz� wyra�nie fakty.Najwa�niejsze, �e �yj�, jestem przytomny, mog�wp�ywa� na bieg rzeczy.�nieg i cisza, czyste niebo bez �ladu �ycia i ja -siedz�, akceptuj�c rzeczywisto�� i to czego przyjdzie mi dokona�.Nie dzia�aj�przeciwko mnie �adne tajemne moce.�Tak, to prawda� - g�os, ch�odny iracjonalny, przebija si� z k��bowiska my�li.Czy s� we mnie dwie spieraj�ce si� ze sob� istoty? G�os przemawia w�adczo idobitnie.Ma zawsze racj�, jestem mu pos�uszny, wykonuj� jego rozkazy.Drugieja plecie bez zwi�zku, pl�cze obrazy, wspomnienia i nadzieje, które prze�ywamjak sen na jawie, jednocze�nie wykonuj�c polecenia g�osu.Musz� zej�� nalodowiec.Pewnie b�dzie trzeba si� czo�ga�, ale nie wybiegam my�lami takdaleko.Widz� teraz ostrzej, lecz zaw�zi�em pole widzenia, ograniczam si� domy�lenia tylko o najbli�szych wyznaczonych sobie zadaniach.Nic dalej.Mój cel:dosta� si� na lodowiec.G�os mówi mi dok�adnie, jak to wykona� i zgadzam si� ztym, podczas gdy ta druga istota miota si� od jednego pomys�u do drugiego.Zaczynam - skacz�c na jednej nodze - schodzi� zboczem.Kieruj� si� sko�nie wprawo, �eby obej�� stromy uskok skalny, który sterczy wprost pode mn�.Mijaj�cgo, dostrzegam g�adkie �nie�ne pole, a sze��dziesi�t metrów ni�ej, lodowiec.Rzucam okiem w gór� na lodowy uskok nad szczelin�.Zd��y� sta� si� dla mniewyblak�ym wspomnieniem, gdy nagle dostrzegam lin�, wisz�c� z prawej strony.Wstrz�s - przecie� Simon te� go widzia�! Zwisaj�ca wzd�u� lodu nitka kolorurozwiewa w�tpliwo�ci, jakie mog�em jeszcze mie�.Prze�y� i obejrza� szczelin�.Nie poszed� po pomoc - odszed� w pe�ni przekonany, �e zgin��em.Przenosz� wzrokpod nogi, koncentruj� si� na podskokach.10�amig�ówka�wie�y, rozmi�k�y w s�o�cu �nieg.Mocno wbi� przyrz�dy - oprze� na nich cia�o -zeskokiem wybi� kolejny stopie�.Wkopa� g��boko but - tu nie ma miejsca napoprawki.Uszkodzona noga zwisa lu�no ponad �niegiem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony