Homer Odyseja (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niós� tego po mórz toni ów okr�t FeakówM�a m�dro�ci bo�ej do ojczyzny drogi�j,Którego uporczywie n�ka� los z�owrogiW tylu bojach i w d�ugiej tu�aczce po wodach.Spa� teraz i zapomnia� o swoich przygodach.Z zej�ciem gwiazdy243, �wiec�cej najja�niej w b��kicie,Co zwykle rannej Eos zwiastuje przybycie,Dobijali do wyspy nad samym �witaniem.Pod Forkysa244, morskiego starucha, wezwaniemJest tam przysta� w Itace: dwie gro�ne opokiStercz� u wnij�cia, niby wrota tej zatoki,Odpieraj�ce fale, które burza p�dziW przysta�; wi�c tu� u cichej wybrze�a kraw�dziNie cumowanych �odzi stoi rz�d spokojny.Wy�ej, gdzie brzeg, tam ro�nie oliwnik w li�� strojny;Jest i ciemna pieczara oliwnika blisko:Boginek Najadami245 zwanych w niej siedlisko.Wewn�trz dzbany i garnki dwuuszne tam stoj�,Pszczo�y w nich robi� miody, jak w ulach si� roj�.S� i narz�dzia tkackie, kamienne warsztaty:Boginki purpurowe na nich dziej� szaty;�rodkiem bije zdrój �ywy; po bokach dwa wchody:Jeden, pó�nocny, ludziom s�u�y do wygody;Od po�udnia - ten �wi�ty; stopa �miertelnikaPrzest�pi� go nie mo�e, bogom si� odmyka.W t� przysta�, przewo�nikom znan�, �ód� gdy wpad�aRozp�dzona, po�ow� tu�owiu a� siad�aNa brzegu, tak j� par�a wio�larzów tych si�a.Teraz, gdy z �aw dru�yna na brzeg wyskoczy�a,Nu�e Odysa d�wiga� z nawy, na po�cieliPurpurowych kobierców, prze�cierade� bieli;I z�o�ywszy na piasku w �nie pogr��onego,Znosi�a potem dary, zebrane dla niegoPrzez feackie pani�ta z natchnienia Ateny:Wi�c pod pniem oliwnika sprz�t niema�ej cenyZ�o�ono podal drogi, by kto przechodz�cyNie wzi�� czego, nim Odys przebudzi si� �pi�cy,Po czym nazad odbili.Lecz u PosejdonaDawny gniew na Odysa zawrza� w g��bi �ona,Wi�c rzek�, wol� Zeusow� badaj�c w tym wzgl�dzie:243 z zej�ciem gwiazdy - chodzi o Wenus, która jest gwiazd� najja�niejsza;244 Forkys - Forkis, starzec morski, syn Morza i Ziemi (Gai), ojciec nimfyToosy, brat boginki Kleo;245 Najadami - Najady, nimfy wodne mieszkaj�ce w strumieniach, �ród�ach ijeziorach;145�Czy� ja, Ojcze Kronidzie, tutaj w bogów rz�dzieMog� cze�� mie�, je�eli cz�ek o mnie nie stoi,Jak te Feaki246? Ród to przecie ze krwi mojej.Jam tuszy�, �e ten Odys nacierpi si� du�o,Nim wróci do ojczyzny, a by�bym go burz�Niejedn� bi� w przeprawie do domu z powrotem.Wszak�e� sam na to przysta� i sam radzi� o tem!A oni go przewie�li �pi�cego okr�temBezpiecznie do Itaki, opatrzyli sprz�temI z�otym, i spi�owym i cienkimi szatki!Wi�ksze ma, ni�by z Troi wywióz� by� dostatki,Gdyby z �upem tam wzi�tym powróci� bez szkody�.Na to odrzek� mu w�adca chmur i niepogody:�O mój ty ziemioburco! Mówisz nie do rzeczy.Nikt tu z niebian powinnej czci tobie nie przeczy.Bo któ� by �mia� ujmowa� czci najstarszej g�owie?Lecz je�li z si� swych butni jacy� tam ludkowieRobi�-� ujm� - do zemsty masz otwarte pole:Jak czujesz i jak sam chcesz, ukarz ich swawol�.Na to znowu Posejdon: �O mój chmurow�adny!Co mówisz, ja bym zrobi� bez odw�oki �adnej.W�dy nie chcia�bym zas�u�y� na gniew twój, bo gro�ny.Wi�c tylko wracaj�cy ten okr�t przewo�nyFeacki na otwartym morzu tak uderz�,�e to im ch�� przewózki na zawsze odbierze.W ko�cu miasto ich zamkn� w kr�g wielkimi góry�.Odpar� mu na to Kronion gromadz�cy chmury:� Kochanku! My�l ta dobra zda si� mnie samemu.Z miasta patrze� tam b�d� ku wracaj�cemuZ Itaki okr�towi.Ty go zamie� w ska��,Kszta�tu nawy, czym sprawisz zdziwienie niema�e,A w ko�cu gród im opasz stromych gór �a�cuchem�.Na te s�owa Posejdon ziemioburca duchemBieg� do Scherii feackiej i tam zaczajonyCzeka�, a� ku brzegowi wios�ami p�dzonyOkr�t si� zbli�y� - wtedy Posejdon wyskoczy�,Paln�� we� pi�ci� z góry, na dno morskie wt�oczy� -Ju� w ska�� obrócony.a sam pogna� dal�j.Na brzegu mi�dzy sob� wtenczas rozprawialiFeakowie.Z nich ka�dy wios�em s�awnie w�ada.Wi�c ten i ów tak mówi� do swego s�siada:�Biada nam! Kto� nasz okr�t wstrzyma� w pe�nym biegu,Jak wraca�, w �ywe oczy widzieli�my z brzegu!�Tak pytali nie wiedz�c, z jakiego powodu,A� król do zebranego przemówi� narodu:�Biada mi! Dzi� si� spe�nia los przepowiedzianyWiem od ojca, �e Posejd na nas rozgniewanyZa przewo�enie ludzi bezpiecznymi nawy,246 Feaki - Feakowie; por.przypis 93;146Ma kiedy� wracaj�cy z podobnej wyprawyOkr�t nasz na b��kitnociemnej wód roztoczyZatopi�, a to miasto górami otoczy.Tak przepowiedzia� rodzic - wi�c wszystko si� stanie!A zatem radzie mojej dajcie pos�uchanie:Nie przewo�my nikogo, cho�by w nasze bramyJaki tu�acz zawita�.Na ofiary damyPosejdonowi byków dwana�cie bez skazy.Mo�e si� ulituje, zapomni urazyI miasta nam grzbietami gór nie pozamyka�.Tak rzek�, i ka�dy w strachu na ofiar� bykaPrzys�a� i wszyscy stoj�c doko�a o�tarzaB�agali Posejdona, wielkich mórz mocarza,Za ludu feackiego w�adc� i ksi��ciem.W�a�nie Odysej ze snu zerwa� si� ockni�ciemNa rodzinnej swej ziemi, lecz jej nie poznawa�,Bo odk�d j� opu�ci�, ubieg� czasu kawa�.Przy tym mg�� by� opasan, któr� na� nas�a�aAtena, Zeusa córa - ta bowiem go chcia�aZmieni� do niepoznania, podmówi�, by ani�ona go nie pozna�a, ni w�a�ni poddani,Pókiby nie ukara� gachów za ich gwa�ty.Wi�c w oczach jego wszystko bra�o inne kszta�ty,Tak wij�ce si� �cie�ki, jak szkl�ce zatoki,Tak drzewa g�stolistne, jak strome opoki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony