Sandemo Margit Saga O Ludziach Lodu Tom 37 Miasto Strachu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z podniesion� g�ow�,cho� policzki pokry�y si� czerwonymi plamami, musia�aopu�ci� grot�, zabieraj�c wszystkie swoje rzeczy.Przytar-ga�a tu poka�ny ekwipunek, lecz wspó�wyznawcy stanow-czo nalegali, by zabra�a ze sob� ka�dy najmniejszy drobiazgz dotkni�tych zaraz� rzeszy, musiata je wi�c szybko, byle jakspakowa�.Z w�ze�ka wystawa�o �a�osne prze�cierad�o,zamiataj�c z pod�ogi kurz.Bramy raju zamkn�y si� za ni� z przera�aj�cym hukiem.Kamma oczywi�cie nie zg�osi�a si� na policj�.Odrobin�godno�ci mia�a wszak prawo zachowa�.W domu oporz�dzi�a si� co nieco.Prze�kn�wszy naj-bole�niejsze upokorzenie, zadzwoni�a na komisariat.Tele-fon odebra� Rikard.Dumnie, jak przysta�o damie z wy�szych sfer, wydek-lamowa�a:- Mówi Karen Margrethe Dahlen.S�ysza�am przez radio,�e �yczycie sobie mojej wypowiedzi w zwi�zku z pewn�spraw�.Do tej pory by�am nieosi�galna, ale teraz pozostaj�do waszej dyspozycji.Przyjmuj� w domu o pierwszej.Prosz�o punktualne przybycie, mój czas bowiem jest bardzo cenny.Od�o�y�a s�uchawk�, zanim os�upia�y Rikard zd��y�cokolwiek powiedzie�.Co za potwór! pomy�la�.Ale spu�ci z tonu, kiedyzrozumie powag� sytuacji.I od nowa trzeba dezynfekowa�Bakkegarden! Do diab�a!Zacz�� odczuwa� sympati� dla poniewieranej Vinnie.Sympatia ta przybra�a znacznie na sile, kiedy przyszed�do Bakkeggrden, gdzie natychmiast otoczy� go dusz�cyzapach korzermych perfum, unosz�cy si� niczym ob�ok nadnad�t� w�adczyni�.Melodyjnym g�osem poprosi�a, bywszed� do "bawialni".Rikard nie wiedzia�, �e takie pokojejeszcze istniej�.W�a�ciwie przez ca�y czas odczuwa� dla Vinnie ciep��sympati�, a dok�adniej mówi�c - wspó�czucie dla ludzkiejistoty, która nie uwa�a�a si� za godn�, by �y� na tym�wiecie.Do tej pory jednak wydawa�a mu si� zbyt bezbarw-na, by móg� si� bardziej ni� zainteresowa�.Teraz lepiej zrozumia� postaw� dziewczyny, skazuj�cejsi� na samozag�ad�.Karen Margrethe Dahlen natychmiastprzej�a konwersacj�, która w�a�ciwie zmieni�a si� w mono-log.- Tak, tak, s�ysza�am, jakiego piwa nawarzy�a sobie taokropna bratanica mego m�a.Mój rozum nie pojmuje, jakmog�a zbli�y� si� do takiego byle kogo! Z mego domupowinna wynie�� naprawd� odpowiednie wychowanie, alepowiem panu, ona jest niepoprawna.Nie-po-praw-na! O iledobrze zrozumia�am, to on by� marynarzem.Jak mog�a!Ale zapowiadam panu, konstablu, dostanie porz�dn� nau-czk�, kiedy tylko wróci do domu.Kamma musia�a nabra� oddechu, Rikard wykorzysta�wi�c okazj�, by wtr�ci� s�owo:- Nie zapominajmy, �e udzieli�a pomocy potrzebuj�ce-mu.Ale to teraz nie ma znaczenia.Wa�niejsze jest pytanie:czy by�a pani szczepiona, pani Dahlen?Kamma z dum� wysun�a brod�.- Oczywi�cie, �e nie! Zabraniaj� tego moje chrze�cija�-skie pogl�dy.- S�dzi�em, �e to pani rodzice o tym decydowali.Zap�oni�a si�.- Tak czy inaczej nie jestem szczepiona.- Szkoda.W takim razie pojedzie pani ze mn� doszpitala, do izolatki.- Nie widz� takiej potrzeby.Sama dam sobie tutaj rad�.- Tu nie chodzi tylko o pani�, pani Dahlen.Stanowipani zagro�enie dla innych, dopóki.- Mia� ju� na ko�cuj�zyka "chodzi luzem", ale szybko poprawi� si� i doko�-czy�: - Dopóki porusza si� pani mi�dzy lud�mi.Z min�, jakby okazywa�a mu najwy�sz� �ask�, skin�ag�ow�.ROZDZIA� VIIS�siedzi Olavy i Agnes z ulicy Fortecznej siedzieliw kuchni przy kawie.Na stole sta�o modne ostatnimi czasyciasto o tropikalnym aromacie.Byli to starsi ludzie, którzy,cho� twierdzili, �e nie pchaj� nosa w cudze sprawy, tobardzo lubili wiedzie�, czym zajmuj� si� inni.- Okropnie g�o�no dzi� stukaj� u sióstr Johansen- stwierdzi� m��, siorbi�c gor�c� kaw�.- S�ysza�am to ju� wczoraj - powiedzia�a �ona mi�dzyjednym a drugim �ykiem.- Ciekawe, co robi�.Niewidzia�am �adnych robotników.- Kogo?Kobieta prze�kn�a.- Robotników.Psa te� nie widzia�am.- Racja.Mo�e go zastrzelili.- To dobrze, nie b�dzie sika� na nasz� �cian�.- No w�a�nie.Zapad�a cisza, co prawda wzgl�dna, bo oboje g�o�nosiorbali i mlaskali.- Usta�o.- Nareszcie - odetchn�a kobieta.- Brzmia�o jakbyz g��bi domu.Mo�e z �azienki.- One przecie� nie maj� �azienki - parskn�� m��.- Myj�si� nad kuchermym zlewem, a ubikacj� maj� na podwórzu.- No tak, ty to �wietnie wiesz.- Wcale si� nie gapi� na ich kuchni�, je�li ci o to chodzi.- Nie? A dlaczego tyle siedzisz w wychodku? Stamt�dmo�na zajrze� do ich kuchni, przez szpary w �cianie i dalejprzez podwórze.- Nie ple� bzdur, babo!Ten "przyjemny" dialog przerwa�o im ponowne stuka-nie, tym razem s�abe i nieregulame.- Jakby kto� wali� w rur�.- Mnie tam wszystko jedno - stwierdzi� m��, z�yz powodu krytyki, jaka go spotka�a.- Nie obchodzi mnieto.Wyszed� w poczuciu ura�onej godno�ci.Co ta kobietasobie w�a�ciwie my�li?Jego oburzenie wywo�a� oczywi�cie fakt, �e zosta�z�apany prawie dos�ownie na gor�cym uczynku.Koniecz tym d�ugim przesiadywaniem w podwórzowym wychod-ku, koniec z przyjemno�ciami, gdy w tajemnicy przezszpary mi�dzy deskami podgl�da� Olav�.Na Agnes nie by�oco patrze�, poza tym zawsze przed myciem zaci�ga�azas�ony.Ale za to Olava! Przypuszcza�, �e ona o nim wie, bopodczas wieczornej toalety od czasu do czasu zerka�a w jegostron�.Stawa�a pod kuchenn� lamp� w samej tylko jasno-czerwonej halce, która nie si�ga�a jej zbyt nisko, i takrozpustnie my�a si� myjk� tam na dole, jakby to tar�a j�m�ska r�ka.By�a tak poci�gaj�ca, taka pulchna! Jego �onanazywa�a j� t�ust� krow�, ale tak przyjemnie by�o na ni�patrze�.Pragn�� uszczypn�� te roz�o�yste uda, �cisn��wielkie piersi.No i on wcale jeszcze nie mia� takiej sklerozy,potrafi� stoj�c tak i patrz�c, dogodzi� sobie.Bo �ona ju�wi�cej nie chcia�a tego robi�.To nie dla nas, staruszków,mawia�a, kiedy wyci�ga� do niej r�k�.Twierdzi�a, �e tobezbo�ne, sama wi�c sobie winna.Ale od jakiego� czasu nie widzia� ju� "t�ustej Olavy".W domu �wieci�o si� �wiat�o, najwyra�niej wi�c kto� tamby�.Trudno, od tej pory przestanie j� podgl�da�.Szkoda,ale nie mo�e da� �onie powodów do gadania.Pospiesznie wróci� do domu.Nic go nie obchodzi, coznów wymy�li�y s�siadki.Agnes pokonuj�c zawiej� wysz�a na spacer z Doffenem.�lady stóp i ma�ych �apek na �niegu �wiadczy�y o cz�stychwyprawach.Zna�a ju� wgsepk� jak w�asn� kiesze�, zimowe pla�e,opustosza�e letnie domki.Puste, bez �ycia.- Musimy znale�� drewno, Doffen - mówi�a Agnesg�osem, w którym coraz wyra�niej d�wi�cza� strach.- W domku nied�ugo ju� si� sko�czy.�e te� Olava o tymnie pomy�la�a!Zatrzyma�a si�, spogl�daj�c na stalowoszare morze.- Dlaczcgo oni nie przyje�d�aj�, Doffen? Kiedy wre-szcie tu b�d�? Jedzenie przygotowa�am ju� wiele dnitemu.Ciasteczka ca�kiem sczerstwia�y, a ja nie mamz czego piec.Bezradnie popatrzy�a na Singlefjord.- Wkrótce i dla nas nie b�dzie jedzenia, ani jedzenia,ani drewna [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony