[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Istoty typu 3 mogą opuszczać istotę typu 4.Czas trwania etapu 7 jest rzędu KHat.Funkcyjnie odpowiada on Etapowi 2 i Etapowi 4.Etap 8Modyfikacja środowiska otaczającego do „3A” (czyli samolot w powietrzu, okręt na pełnym morzu).Swoboda opuszczania obiektu typu 4 przez obiekty typu 3 zostaje ograniczona.Może się zdarzyć, że pilot, który wysiadł w powietrzu bez spadochronu, nie roztrzaska się o ziemię, gdyż wyląduje w kopie siana; pasażer zaś za burtą na pełnym morzu konsekwentnie odmawiający podjęcia na pokład — nie utopi się, lecz gdzieś dopłynie).(Etap 6 jest analogiem Etapu 3 i Etapu 5.) Wydaje się, że czas jego trwania można rozsądnie przybliżyć na 101 lat, choć nie został jeszcze zakończony.Etap 9Zmiana środowiska zewnętrznego na „4”, w którym nie mogą już przetrwać istoty typu 3 (przestrzeń kosmiczna, głębina wodna), chociaż nie da się wykluczyć adaptacji wtórnej niektórych istot do środowiska poprzedniego („2”).Istota typu 4 (statek kosmiczny, okręt podwodny zanurzony) zachowuje się jak istota żywa, ponieważ pobiera energię z otoczenia (baterie słoneczne) oraz potrafi się reprodukować (można zbudować statek kosmiczny w przestrzeni).Można przewidzieć późniejszą modyfikację istot typu 3 (załogi) zawartych wewnątrz istoty 4 i utratę zdolności ich do egzystencji poza istotą typu 4 (odwapnienie, następnie utrata kości, a więc ograniczenie zdolności poruszania się załogi po wielu pokoleniach lotu kosmicznego).Etap 9 już się rozpoczął, lecz analogicznie do etapu 6, czas, jaki upłynie do zakończenia formowania się istoty żywej typu 4 może trwać nawet 109 lat.Podobny proces może wystąpić też u załóg okrętów podwodnych (choć jest to jakby mniej prawdopodobne), zatem model obejmie również przypadek gdy środowisko „2” = środowisko „4”.Proponowany model poprawnie tłumaczy fakt, że człowiek stanowi istotę żywą jedynie na powierzchni Ziemi, w głębinie wodnej zaś, jak pokazał nasz eksperyment, oraz w przestrzeni kosmicznej [2] nie spełnia definicji istoty żywej.Oznacza to, że w środowisku „4” człowiek może jedynie spełniać rolę organu, lepiej lub gorzej uformowanej istoty żywej typu 4, jaką jest statek kosmiczny lub okręt podwodny z nietkniętą powłoką oddzielającą człowieka od środowiska „4”.W kosmosie za istotę żywą należy uznać cały statek kosmiczny z załogą.Człowiek może pełnić rolę ośrodkowego układu nerwowego (ale mogą go w tym zastąpić komputery pokładowe) lub nośnika informacji konstrukcyjnej, podczas budowania nowego statku kosmicznego bezpośrednio w przestrzeni (byłby wtedy analogiem chromosomu w komórce żywej, niosącego informację, jak skopiować lub jak zmienić, gdy został przypadkiem zmutowany, proces produkcji nowej istoty typu 4).Niestety i w tej roli człowiek może zostać zastąpiony przez komputer, więc w końcu może mu przypaść ledwie rola ogólnego organizatora i detektora zjawisk nieprzewidzianych, czyli analoga hormonu.Należy oczekiwać zmian adaptacyjnych, głównie utraty umiejętności niepotrzebnych na pokładzie statku, jak zdolność do samodzielnej lokomocji (chodzenia) czy samodzielnego przyjmowania pokarmów (jedzenia) analogicznie do redukcji zaszłej w chloroplastach czy mitochondriach komórkowych.Niewykluczone, że istota typu 4 zapewni zaspokojenie także innych potrzeb załogi.Frapujące jest pytanie, czy może istnieć środowisko „5”, a zatem czy pojawią się w ewolucji wywodzące się z Ziemi istoty typu 5.Autorom nasuwa się sugestia, że środowiskiem „5” może być materia wnętrza gwiazdy, którą mogłyby penetrować jedynie pierwociny istot żywych typu 5: statki kosmiczne otoczone barierą pól elektromagnetycznych czy innych — jeśli takie istnieją i zostaną odkryte — by odciąć oddziaływanie naładowanych i obojętnych cząstek wnętrza gwiazdy (błoną typu 4–5).Dla istoty żywej typu 4, w pełni uformowanej po miliard letniej ewolucji, napotykane gwiazdy będą jedynym, a przynajmniej bardzo efektywnym źródłem energii.Przebywanie w ścisłym pobliżu gwiazdy, a szczególnie wewnątrz niej, zapewni tej istocie dostatek pożywienia.Wreszcie wymusi to kolejny etap ewolucji i utworzenie istoty typu 5 przebywającej zwykle, a może kiedyś stale, wewnątrz gwiazdy.W Dodatku zamieszczamy ogólny opis sekwencji etapów, które prowadzą do utworzenia się istoty żywej o topologii typu N+l z istniejących już istot typu N89.Powtórzmy szczegółowy wniosek z naszej pracy: człowiek nie jest istotą żywą w ogólności, w niektórych zaś środowiskach ma tyle swobody, ile chloroplast czy mitochondrium wewnątrz komórki.DodatekProces tworzenia się istoty żywej o topologii typu N+l z istot żywych typu N (Rys.2) dla dowolnej ewolucji.Etap IW środowisku „n” przebywają istoty żywe typu N, zawierające w sobie środowisko „n—1”, wyodrębnione zaś z otoczenia błonami typu (N–1) — (N).Etap IIWytwarza się dodatkowa błona typu (N) — (N), otaczająca jedną lub więcej istot typu N, która wyodrębnia z otoczenia nowo powstałą istotę typu N+l (komplikacja struktury topologicznej mogła nastąpić przez wchłonięcie istoty typu N przez uprzednio równoważną jej topologicznie inną istotę typu N).Możliwe jest opuszczanie i wchodzenie do wnętrza nowo powstałej istoty typu N+l przez istoty typu N.Etap IIIModyfikacja środowiska zewnętrznego od „n” do „nA”.Błona wyodrębniająca istotę typu N+l staje się błoną ((N) —(NA)) o ograniczonej przepuszczalności.Może to wyniknąć z dwóch faktów: środowisko „nA” w jakiś sposób zagraża obiektom typu N lub też błona utrudnia im wydostanie się na zewnątrz, gdyż nie jest to w interesie istoty żywej typu N+l.Etap IVIstota żywa typu N+l znajduje się w środowisku „n+l”, z którego wyodrębnia ją błona typu (N)—(N+1).Wewnątrz niej znajduje się środowisko „n”.Zawarte w nim istoty typu N są niezdolne do samodzielnej egzystencji w środowisku zewnętrznym, przy czym nie ma znaczenia, czy jest lub nie identyczne z którymś z poprzednich.Istoty typu N stały się organami uformowanej w pełni istoty typu N+l.Jest to zakończenie cyklu.Wydaje się, że czas trwania cyklu powstawania istot topologicznie wyższego rzędu jest określony czasem trwania etapu IV (utraty zdolności do samodzielnej egzystencji istoty żywej typu N, poza istotą typu N+l.Dla istot typu N=l wyniósł ok.109 lat, dla N=2 prawdopodobnie ok.5*109 lat.Rozumując przez analogię, należy się spodziewać, że dla wszystkich zaszłych ewolucji istot żywych gdzieś we Wszechświecie, Nmax, czas istnienia Wszechświata podzielony przez średni czas trwania procesu wytwarzania się nowych topologicznie typów istot żywych zawrze się między 8 a 1210
[ Pobierz całość w formacie PDF ]