[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Oddali kilka salw nad naszymi głowami - wspominała później Krugli-kowa.- Miało to paraliżujący skutek.Powiedzieli: „Zachowajcie spokój, a nic wam się nie stanie.Nasze żądania są skierowane do prezydenta”.Kruglikowa, siedząca na końcu rzędu niedaleko wyjścia awaryjnego, zastanawiała się, czy nie zerwać się i nie uciec.Jednakże jej córka Nastia dostała histerii.- Zaczęła krzyczeć: „Mamo, czy oni nas zabiją?”.Oczywiście starałam się ją uspokoić.Była w szoku.Ciągle powtarzała: „Ja chcę żyć, nie chcę umierać.Mamo, schowaj mnie”.Próbowała się ukryć.A należy do osób, które zwracają na siebie uwagę2.Inni naprawdę próbowali uciec.Muzycy wymknęli się z fosy dla orkiestry do swojego pokoju i zgasili światło, ale szybko się okazało, że okna są zakratowane, a krata zamknięta na wielką kłódkę.Po kilku minutach Czeczeni zorientowali się i zaczęli walić w drzwi.- Zamknęliśmy wszystkie wyjścia! - krzyknął jeden z nich.- Jeśli nie wyjdziecie, wrzucimy kilka granatów i wystrzelamy was.Wyłazić!Nie mając innego wyjścia, muzycy otworzyli drzwi i dołączyli do setek innych zakładników w głównej sali3.Gieorgij Wasiljew, reżyser spektaklu Nord-Ost, był chyba jedynym człowiekiem, który nie uciekał od terrorystów, ale przeciwnie, dobrowolnie oddał się w ich ręce.Kiedy inspicjent zadzwonił z informacją o strzałach w teatrze, Wasiljew znajdował się na piętrze, w studiu dźwiękowym.Bez zastanowienia rzucił się pędem po schodach i wbiegł na salę tuż przed zamknięciem drzwi przez Czeczenów.- Musiałem dostać się do sali - tłumaczył później z przepraszającym uśmiechem - aby potem nie musieć się wstydzić.Nie przeżyłbym, gdybym nie zdążył wtedy do sali4.Wasiljew, młody przedsiębiorca, który w latach 90.importował do Rosji kapitalizm w postaci kontraktów terminowych i telefonów komórkowych, marzył o wystawieniu w Moskwie musicalu od chwili, gdy na Broadwayu zobaczył przedstawienie Nędzników.Ponieważ nie udało mu się kupić praw do Nędzników, postanowił stworzyć rodzime, rosyjskie przedstawienie, coś, co ludzie uznaliby za „nasze”.Scenariusz oparł na książce Wieniamina Kawierina Dwaj kapitanowie, powieści o miłości i zdradzie, rozpiętej między kamieniami milowymi współczesnych dziejów Rosji, od rewolucji bolszewickiej po oblężenie Leningradu.Musical Nord-Ost, bo taki tytuł nadał mu Kawierin, miał opiewać niezłomnego ducha rosyjskiego.-Nord-Ost był czymś w rodzaju protestu przeciwko szarganiu naszej historii, przeciwko braku wiary we własne siły, przeciwko całej tej przygnębiającej, nikczemnej propagandzie mass mediów - mówił.- Nord-Ost jest jej przeciwieństwem.To romantyczna historia rodzinna.To opowieść, która uwzniośla nas i naszą historię, pozwalając spojrzeć na nią nie jako na dzieje walk klasowych, wojen i represji, ale dzieje ludzi i ich osobistych osiągnięć5.Przygotowanie musicalu zajęło Wasiljewowi trzy długie lata.Musiał zmagać się z uprzedzeniami rosyjskiego środowiska teatralnego, które uważało jego pomysł za sceniczny McDonald’s.Musiał zorganizować szkołę dla aktorów, aby nauczyć ich grać w musicalu, i przebudować ogromną, zrujnowaną widownię w domu kultury starej państwowej fabryki łożysk tocznych na Dubrowce.Wymarzył sobie nowoczesny teatr, pozwalający na wyrafinowane efekty specjalne, między innymi lądowanie na scenie atrapy samolotu w kulminacyjnym momencie spektaklu.W sumie wydał 4 miliony dolarów i było to zdecydowanie najdroższe przedsięwzięcie teatralne w historii Rosji.W całym mieście pojawiły się afisze reklamujące musical, ale nikt nie był pewien, czy moskwianie zapłacą równowartość 15 dolarów za bilet, bo na warunki rosyjskie była to suma ogromna.Wasiljew uspokoił swoich wspólników badaniami psychologiczno-marketingo-wymi, z których wynikało, że 30 procent mieszkańców Moskwy pasuje do zakładanego profilu widza.Przedstawienie mogło więc iść przez wiele lat.Wiktoria Łarina też odpowiadała zakładanemu profilowi.Przyszła do teatru tego wieczora z kolegami z biura, ponieważ jej mąż Sasza Czekusz-kin był zajęty.Z przerażeniem patrzyła, jak Czeczeni umieszczają potężną bombę na siedzeniu tuż przed nią.- Wpadłam w popłoch - dlaczego tutaj? W centrum Moskwy? Kiedy widzi się w telewizji, jak terroryści biorą gdzieś zakładników, to zupełnie inna historia.A tu ja byłam zakładnikiem6.Młody dowódca terrorystów, Mowsar Barajew, postanowił poinformować o swojej akcji świat zewnętrzny.- Macie okazję zawiadomić swoich krewnych i wasz rząd, że jesteście zakładnikami - oświadczył widzom.Zakładnicy wyjęli więc telefony komórkowe i pośpiesznie wystukali numery swoich najbliższych.Z powodu przeciążenia nie wszyscy zdołali się połączyć.Wiktoria Łarina nie mogła się dodzwonić do męża, przesłała mu więc SMS-a.O 21.13 na ekranie czarnej nokii Saszy Czekuszkina wyświetliły się słowa: „To nie żart.Jesteśmy zakładnikami.Wszędzie są Czeczeni”7.Przygotowywali tę akcję od tygodni, szukając odpowiedniego teatru.Gieorgij Wasiljew badał rynek i to samo robili Czeczeni.Najpierw obserwowali amerykański musical 42nd Street, ale zrezygnowali, bo ich celem mieli być Rosjanie, a nie cudzoziemcy.W końcu zdecydowali się na 323.przedstawienie Nord-Ost, ponieważ musical stał się symbolem moskiewskiej prosperity.Okupacja Dubrowki była śmiałym uderzeniem nie tylko w stolicę Władimira Putina, ale także w rosyjską klasę średnią jako taką, w ludzi, którzy zajmowali się własnymi karierami i majątkami, zamykając oczy na zbrodnie dokonywane w ich imieniu w dalekiej Czeczenii.- Wy jesteście temu winni - mówił jeden z porywaczy inspicjentowi Anatolijowi Głazyczowowi podczas długich, pełnych napięcia godzin okupacji teatru.- To wasza obojętność8
[ Pobierz całość w formacie PDF ]