[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Twórca tautologii opiera swoj¹ reputacjê na wartoœci tych zwi¹zków.Tautologia nie zawiera absolutnie ¿adnej informacji, a wyjaœnienie(odwzorowanie opisu na tautologiê) zawiera jedynie tê informacjê, która by³aju¿ obecna w opisie.„Odwzorowanie" stwierdza implicite, ¿e ogniwa zespalaj¹ce5 J.Von Neumann i O.Morgenstern, The Theory of Games and Economical Behavior,Princeton University Press 1944.tautologiê odpowiadaj¹ relacjom wystêpuj¹cym w opisie.Z drugiej strony, opiszawiera informacjê, ale nie zawiera ani logiki, ani wyjaœnienia.Z jakichœpowodów ludzie niezwykle sobie ceni¹ to po³¹czenie sposobów organizowaniainformacji lub materia³u.By zilustrowaæ, jak pasuj¹ do siebie opis, tautologia i wyjaœnienie, pos³u¿êsiê zadaniem, które kilkakrotnie stawia³em moim studentom.Sformu³owanieproblemu zawdziêczam astronomowi Jeffowi Scargle'owi, ale za rozwi¹zanieodpowiadam sam.Oto problem:Mê¿czyzna siê goli, trzymaj¹c brzytwê w prawej rêce.Patrzy w lustro i widzitam swoje odbicie gol¹ce siê lew¹ rêk¹.Mówi:— O, lustro zamienia miejscami stronê praw¹ z lew¹.Dlaczego nie zamienia góryz do³em?W takiej formie przedstawia³em problem studentom, a nastêpnie prosi³em, byjakoœ rozwik³ali galimatias, w jaki najoczywiœciej popad³ mê¿czyzna, kiedy zaœju¿ siê im to uda — by przedyskutowali naturê wyjaœnienia.W tak sformu³owanym problemie s¹ przynajmniej dwa haki.Jedna sztuczka sk³aniastudentów do koncentrowania siê na stronie prawej i lewej.W rzeczywistoœci toprzód i ty³ zostaj¹ odwrócone, a nie strona prawa i lewa.Ale za tym siê kryjek³opot subtelniejszy, ten mianowicie, i¿ s³owa prawy i lewy nie nale¿¹ do tegosamego jêzyka co s³owa góra i dó³.Prawy i lewy to s³owa przynale¿ne do jêzykawewnêtrznego; natomiast góra i dó³ s¹ sk³adnikami jêzyka zewnêtrznego.Jeœlimê¿czyzna patrzy na po³udnie, a jego odbicie patrzy na pomoc, to zarówno onsam, jak jego odbicie, maj¹ czubek g³owy u góry.Jego strona wschodnia znajdujesiê po wschodniej stronie odbicia, a jego strona zachodnia — po zachodniej.Wschód i zachódnale¿¹ do tego samego jêzyka co góra i dó³; prawy i lewy natomiast to ju¿ innyjêzyk.W tym sposobie postawienia problemu kryje siê wiêc pu³apka logiczna.Trzeba koniecznie zrozumieæ, ¿e nie da siê zdefiniowaæ prawego i lewego i ¿epróby zdefiniowania takich s³Ã³w nara¿¹ was na liczne k³opoty.Jeœli siêgnieciedo Oxford English Dictionary, stwierdzicie, i¿ lewy jest tam zdefiniowany jako„okreœlenie wyró¿niaj¹ce rêkê, która na ogó³ jest s³absza".Autor s³ownikaotwarcie wyra¿a swoje zak³opotanie.W Websterze znajdziecie definicjêprzydat-niejsz¹, ale autor oszukuje.Jedna z regu³ pisania s³ownika g³osi, ¿e wg³Ã³wnej definicji nie wolno siê odwo³ywaæ do komunikacji ostensywnej.Problempolega wiêc na zdefiniowaniu lewego bez wskazywania na przedmiot asymetryczny.Webster zaœ (1959) powiada: „ta strona cia³a, która znajduje siê na zachodzie,kiedy cz³owiek stoi zwrócony twarz¹ na pó³noc, zazwyczaj strona rêki mnieju¿ywanej".Wykorzystano tu asymetriê obracaj¹cej siê kuli ziemskiej.Prawdê mówi¹c, nie da siê sformu³owaæ tej definicji bez oszustwa.£atwozdefiniowaæ asymetriê, ale nie istniej¹ — i nie mog¹ istnieæ — œrodki werbalneumo¿liwiaj¹ce wskazanie, o któr¹ z dwóch (zwierciadlanych) po³Ã³wek chodzi.Wyjaœnienie musi dostarczyæ czegoœ wiêcej ni¿ opis i ostatecznie odwo³uje siêdo t a u t o 1 o g i i, ta zaœ, jak to ju¿ powiedzia³em, jest zbiorem zdañ takze sob¹ powi¹zanych, ¿e zwi¹zki miêdzy zdaniami s¹ z koniecznoœci s³uszne.Tautologia najprostsza to: „Jeœli P jest prawdziwe, to P jest prawdziwe."Bardziej skomplikowan¹ tautologi¹ by³oby: „Jeœli Q wynika z P, to Q wynika zP." Na tym mo¿na ju¿ budowaæ konstrukcjê dowolnie z³o¿on¹.Nadal jednakznajdujecie siê w domenie klauzuli jeœli, która pochodzi nie od danych, lecz odw a s samych.To jest tautologia.Otó¿ wyjaœnienie jest odwzorowaniem elementów opisu na tautologiê; jest doprzyjêcia w tym stopniu, w jakim chcecie i potraficie zaakceptowaæ ogniwatautologii.Jeœli ogniwa s¹ „oczywiste same przez siê" (tzn.kiedy siê nie ma¿adnych w¹tpliwoœci, a „siê" w tym przypadku to ty), wyjaœnienie zbudowane natej tautologii jest dla ciebie zadowalaj¹ce.To wszystko.Zawsze jest to sprawahistorii naturalnej, sprawa wiary, wyobraŸni, zaufania, sztywnoœci i tak dalejorganizmu, czyli ciebie lub mnie.Rozwa¿my, jaki rodzaj tautologii pos³u¿y jako podstawa naszego opisu obrazówzwierciadlanych i ich asymetrii.Twoja prawa rêka jest trójwymiarowym przedmiotem asymetrycznym; aby j¹zdefiniowaæ, potrzebujesz informacji, które po³¹cz¹ ze sob¹ przynajmniej trzybieguny.¯eby odró¿niæ j¹ od rêki lewej, musisz sformu³owaæ trzy binarne zdaniaopisowe.Kierunek ku wierzchowi d³oni musi zostaæ odró¿niony od kierunku ku jejwnêtrzu; kierunek ku ³okciowi musi zostaæ odró¿niony od kierunku ku palcom;kierunek ku kciukowi musi zostaæ odró¿niony od kierunku ku ma³emu palcowi.Teraz zbuduj tautologiê, która bêdzie twierdziæ, ¿e odwrotnoœæ ka¿dego z trzechbinarnych zdañ opisowych stworzy zwierciadlany obraz (stereoprzeciwieñstwo)rêki, od której zaczêliœmy (to znaczy stworzy rêkê „lew¹").Jeœli z³¹czysz d³onie tak, ¿e wnêtrze prawej d³oni bêdzie skierowane na pó³noc,to wnêtrze lewej bêdzie skierowane na po³udnie i otrzymasz przypadek podobny doprzypadku gol¹cego siê mê¿czyzny.Otó¿ g³Ã³wny postulat naszej tautologii brzmi: „odwrócenie w jednym wymiarzezawsze generuje stereoprzeciwieñstwo".Z tego postulatu wynika — czy¿ s¹ jakieœw¹tpliwoœci? — ¿e odwrócenie w dwóch wymiarach stworzy przeciwieñstwoprzeciwieñstwa (tj.doprowadzinas z powrotem do tego, od czego zaczêliœmy).Odwrócenie w trzech wymiarachznowu stworzy stereoprzeciwieñstwo.I tak dalej.Wzbogacimy teraz nasze wyjaœnienie za pomoc¹ procesu, który logik amerykañskiC.S.Peirce nazwa³ abdukcj¹, to znaczy znajdziemy inne istotne zjawiska ibêdziemy twierdziæ, ¿e one tak¿e podlegaj¹ naszej regule i mo¿na je odwzorowaæna tê sam¹ tautologiê.WyobraŸ sobie, ¿e jesteœ staromodnym fotografem z czarn¹ p³acht¹ zarzucan¹ nag³owê.Patrzysz na matówkê swojego aparatu i widzisz tam twarz mê¿czyzny,którego portretujesz.Soczewka znajduje siê miêdzy ekranem a obiektem.Naekranie zobaczysz obraz do góry nogami i odwrócony ze strony lewej na praw¹,ale ci¹gle zwrócony twarz¹ do ciebie.Jeœli obiekt trzyma coœ w prawej rêce, naekranie nadal bêdzie trzyma³ to coœ w prawej rêce, ale obrócone o 180°.Jeœli teraz zrobisz dziurê z przodu aparatu i spojrzysz przez ni¹ do œrodka naobraz powsta³y na matówce czy na filmie, czubek g³owy fotografowanej osobybêdzie siê znajdowa³ na dole.Broda na górze.Lewa strona bêdzie po prawej iteraz patrzy ona sobie samej w twarz.Odwróci³eœ trzy wymiary.Teraz wiêcogl¹dasz znów jego stereoprzeciwieñstwo.Wyjaœnienie zatem polega na zbudowaniu tautologii i jak najlepszymzagwarantowaniu trafnoœci po³¹czeñ w jej obrêbie, tak by wydawa³y ci siêoczywiste same przez siê, co ostatecznie nigdy nie bêdzie w pe³ni zadowalaj¹ce,nikt bowiem nie wie, co jeszcze zostanie odkryte.Jeœli mój opis wyjaœnienia jest trafny, mo¿emy z powodzeniem zastanawiaæ siê,jaki po¿ytek czerpi¹ ludzie z dochodzenia do takich nieporêcznych i na pozórnie przynosz¹cych ¿adnego zysku banialuków
[ Pobierz całość w formacie PDF ]