[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bannister i Pretloe były białe, samotne, dość ładne, miały odpowiednio dwadzieścia jeden i dwadzieścia cztery lata i ciemne włosy.Osiemnaście do trzydziestu powinno pasować doskonale, powiedział sobie policjant, i zabrał się za skreślanie kolejnych nazwisk.Następnie otworzył plik zawierający dane kobiet zamordowanych, lecz nie zidentyfikowanych.Wszystkie te sprawy poznał wcześniej, przy rutynowych zajęciach.Dwa mieściły się w założonych parametrach, ale żadną z ofiar nie okazała się Bannister ani Pretloe.A więc z tej strony na razie nic.Była to zarówno zła, jak i dobra nowina.Z jednej strony obie zaginione dziewczyny mogły żyć, z drugiej jednak ich ciała mogły także zniknąć, sprytnie ukryte, na przykład, na pobliskich bagnach Jersey, które od przełomu wieków mafia wykorzystywała właśnie w tym celu.Wydrukował listę nazwisk.Wraz z dwoma agentami FBI miał sprawdzić dane z kartoteki papierowej, łącznie ze zdjęciami.I Pretloe, i Bannister miały kasztanowate włosy mniej więcej tej samej długości, być może seryjny morderca uznałby to za wystarczające podobieństwo.Ale nie, przecież Bannister żyła, wysłała e-mail – chyba że sprawca był chory umysłowo do tego stopnia, iż przyjemność sprawiało mu psychiczne torturowanie rodzin ofiar.On sam nigdy o takim nie słyszał, ale przecież tak czy inaczej to chore sukinsyny i nie sposób przewidzieć, co sprawi im przyjemność.Jeśli ktoś taki rzeczywiście operował w Nowym Jorku, to chciała go dorwać nie tylko FBI.Całe szczęście, że stan Nowy Jork doczekał się przywrócenia kary śmierci.* * *–Tak, widziałem go – powiedział Popow.–Naprawdę? – zdziwił się John Brightling.– Z bliska?–Tak jak teraz widzę pana.Nie planowałem tego, ale stało się.Wysoki, potężnie zbudowany mężczyzna.Jego żona jest pielęgniarką w miejscowym szpitalu, a córka, pracująca w tym samym szpitalu, lekarka, wyszła za mąż za jednego z żołnierzy oddziału.Nazywa się Patricia Chavez.Jej mąż, Domingo, jest także agentem terenowym CIA i służy obecnie w jednostce Tęcza, prawdopodobnie jako dowódca oddziału uderzeniowego.Clarka wiąże się z akcją wywiezienia ze Związku Radzieckiego żony i córki szefa KGB.Zdarzyło się to wiele lat temu, ale, jak pan zapewne wie, sprawa trafiła ostatnio do gazet.To właśnie on je stamtąd wyciągnął.Uczestniczył także w konflikcie z Japonią i miał swój udział w śmierci Daryeiego w Iranie.Clark i Chavez to bardzo zdolni i bardzo doświadczeni oficerowie wywiadu.Lekceważenie któregokolwiek z nich może okazać się wyjątkowo niebezpieczne.–Dobrze.I co nam to mówi?–Że Tęcza jest tym, czym wydaje się być: wielonarodową jednostką antyterrorystyczną działającą w całej Europie.Hiszpania jest członkiem NATO, ale Austria i Szwajcaria nie, z czego zapewne zdaje pan sobie sprawę.Czy ma pozwolenie na działanie w innych krajach? Z całą pewnością tak.Tęcza jest bardzo poważnym zagrożeniem dla każdej operacji terrorystycznej.Nie chciałbym znaleźć się naprzeciw tych ludzi.Ich skuteczność w sytuacji bojowej wszyscy widzieliśmy w telewizji.Muszą mieć także doskonałe wsparcie techniczne i wywiadowcze.Te sprawy są ze sobą ściśle powiązane.–Czy istnieje możliwość, że oni wiedzą o nas?–Możliwe, ale niezbyt prawdopodobne – odparł Rosjanin.– Gdyby tak było, w tej chwili agenci waszej FBI aresztowaliby nas obu za zmowę w celu popełnienia przestępstwa.Nikt mnie nie obserwuje ani nie śledzi… cóż, przynajmniej tak przypuszczam.Wiem na co zwracać uwagę, do tej pory nic mnie nie zaniepokoiło, ale muszę zakładać, że przeprowadzona fachowo i ostrożnie operacja mogłaby umknąć mojej uwadze.To trudne, bo szkolono mnie w wykrywaniu obserwacji, ale teoretycznie możliwe.Popow zauważył, że pracodawca jest wyraźnie wstrząśnięty jego wyznaniem własnej niedoskonałości.Jego szefowie z KGB wiedzieli o tych rzeczach z góry i akceptowali je jako konieczny czynnik w grze – ale oni nie musieli się w końcu martwić aresztowaniem i utratą miliardów dolarów osobistego majątku.–Jakie jest ryzyko?–Chodzi panu o to, jakich środków mogą użyć pańscy przeciwnicy? – Skinienie głowy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]