Jrr Tolkien Dwie Wieze

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Nad�o�yli�my sporo drogi - rzek� Legolas - a mogli�my znale�� si� tutajwszyscy razem i bezpiecznie, gdyby�my drugiego czy trzeciego dnia opu�ciliWielk� Rzek� i skr�cili na zachód.Nikt prawie nie wie, dok�d go zaprowadzidroga, póki nie stanie u celu.- Nie chcieli�my przecie� trafi� do Fangornu - odpar� Gimli.- A jednak trafili�my.i z�apano nas zgrabnie w pu�apk� - rzek� Legolas.-Patrzcie!- Gdzie mamy patrze�? - spyta� Gimli.- Tam, mi�dzy drzewa.- Gdzie? Nie ka�dy ma oczy elfa.- Psst! Mów ciszej.Spójrz! - szepn�� Legolas pokazuj�c co� palcem.- Tam wdole, w tej stronie, sk�d przyszli�my.To on.Czy� nie widzisz? ten staruch! Mana sobie brudne, szare �achmany, dlatego nie spostrzegli�my go zrazu.Aragorn spojrza� i zobaczy� posuwaj�c� si� z wolna przygarbion� posta�.Jakgdyby stary �ebrak kusztyka� ci�ko, podpieraj�c si� kijem.G�ow� mia�spuszczon� i nie patrza� w ich stron�.W innym kraju pozdrowiliby go �yczliwyms�owem, tu jednak milczeli wszyscy w pe�nym napi�cia oczekiwaniu: zbli�a�a si�do nich obca istota, obdarzona tajemn� si��, a mo�e bardzo gro�na.Staruch zbli�a� si� krok za krokiem, a Gimli, wpatrzony w niego, coraz szerzejotwiera� oczy.Nagle, nie mog�c d�u�ej powstrzyma� wzburzenia, wybuchn��:- Do broni, Legolasie.Napnij �uk! B�d� gotów! To Saruman.Nie czekaj, a�przemówi, bo rzuci na nas czar.Strzelaj!Legolas chwyci� �uk.Naci�ga� ci�ciw� powoli, jakby zwalczaj�c opór jakiej�obcej si�y.Trzyma� w r�ku strza��, lecz jej nie zak�ada�.Aragorn milcza�.Natwarzy mia� wyraz czujno�ci i skupienia.- Na co czekasz? Co ci si� sta�o? - spyta� Gimli �wiszcz�cym szeptem.- Legolas s�usznie si� wzdraga - rzek� spokojnie Aragorn.- Mimo podejrze� istrachu nie godzi si� znienacka, bez ostrze�enia i bez wyzwania, zabi� tegostarca.Czekajmy, co zrobi.W tym momencie starzec przyspieszy� kroku i niespodzianie �wawo podbieg� dostóp skalnej �ciany.nagle podniós� g�ow�.Trzej w�drowcy zamarli na skalnejpó�ce z oczyma utkwionymi w postaci nieznajomego.Cisza by�a jak makiemzasia�.Nie widzieli jego twarzy, mia� bowiem kaptur nasuni�ty g��boko, a na kapturzeszerokoskrzyd�y kapelusz, spod którego ledwie wystawa� czubek nosa i siwabroda.Mimo to Aragornowi wyda�o si�, �e w cieniu kaptura dostrzega jasny,przenikliwy b�ysk oczu.Wreszcie starzec przemówi�:- Bardzo pomy�lne spotkanie, drodzy przyjaciele! - rzek�.- Chcia�em z wamipogada�.Czy zejdziecie na dó�, czy te� ja mam przyj�� do was?I zanim co� odpowiedzieli, zacz�� wspina� si� pod gór�.- Teraz! - krzykn�� Gimli.- Zatrzymaj go, Legolasie!- Mówi� przecie�, �e chc� z wami pogada� - rzek� starzec.- Od�ó� �uk, mo�cielfie!�uk i strza�y wysun�y si� z r�k Legolasa, ramiona zwis�y mu bezw�adnie.- A ty, mo�ci krasnoludzie, b�d� �askaw zdj�� r�k� z trzonka topora, póki nieprzyjd� do was.Obejdziemy si� bez tak mocnych argumentów.Gimli wzdrygn�� si� i niemal skamienia�, wpatrzony w starca, który sadzi� powielkich kamiennych stopniach ze zwinno�ci� kozicy.Poprzednia oci�a�o�� jakbyz niego opad�a.Gdy stan�� na pó�ce, szare �achmany rozwia�y si� na mgnienieoka i b�ysn�a spod nich ol�niewaj�ca biel, trwa�o to jednak tak krótko, �emog�o by� tylko przywidzeniem.Gimli wci�gn�� dech w p�uca, a� �wisn�o w�ródg�uchej ciszy.- Bardzo pomy�lne spotkanie, jak ju� rzek�em - powiedzia� starzec podchodz�cbli�ej.Zatrzyma� si� o krok od trzech przyjació�, oparty na lasce, wychylony,z g�ow� wysuni�t� naprzód, i przyjrza� im si� spod kaptura.- Co te� robicie wtych stronach? Elf, cz�owiek i krasnolud, a wszyscy w p�aszczach elfów! Zpewno�ci� kryje si� za tym jaka� ciekawa historia, której bym rad pos�ucha�.Niecz�sto widujemy tutaj takich go�ci.- Mówisz, jakby� dobrze zna� Fangorn - rzek� Aragorn.- Czy tak?- Dobrze go nie znam - odpar� starzec - bo trzeba by �ycia kilku pokole�, �ebyzg��bi� wszystkie jego tajemnice.Ale bywa�em tu od czasu do czasu.- Czy zechcesz powiedzie� nam swoje imi�, a potem reszt� tego, co masz dopowiedzenia? - spyta� Aragorn.- ranek mija, a my mamy przed sob� zadanie,które nie mo�e czeka�.- To, co mam do powiedzenia, ju�em powiedzia� - rzek� starzec.- Spyta�em, cotutaj robicie i jak jest wasza historia.Je�li za� chodzi o moje imi�.-urwa� i za�mia� si� cicho, przeci�gle.Na d�wi�k tego �miechu ciarki przesz�yAragorna i wstrz�sn�� nim dziwny, lodowaty dreszcz.A jednak nie by� to strachani zgroza, lecz taki uczucie, jakby nag�y �wie�y podmuch albo strumie� zimnegodeszczu obudzi� go z niespokojnego snu.- Moje imi�! - powtórzy� starzec.- Wi�c nie odgadli�cie go jeszcze? Obi�o si�wam chyba kiedy� o uszy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony