Jrr Tolkien Wyprawa (2 z 2) (4)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wi�c najpierw nada� nazwy wzgórzom i dolinom,Potem wod� pi� z �róde� czyst� i niewinn�,A kiedy si� pochyli� nad tafli zwierciad�o,Ujrza� swoje odbicie jak cudne widziad�oW gwiezdnej, l�ni�cej koronie jak z drogich kamieni,Których blask to srebrzy�cie - to z�otem si� mieni�.�wiat by� pi�kny - a góry wysokie i g�adkieW dawnych dniach nie skalanych straszliwym upadkiemPot�nych i wszechmocnych królów NargothronduI Gondolinu - którzy do zamorskich l�dówGdzie� tam dawno odeszli.o, szcz�sna godzina,I �wiat ten jak�e pi�kny za czasów Durina!Król mo�ny.na rze�bionym tronie siedzia� dumnyW wielkiej sali z kamienia, gdzie liczne kolumnyPodpiera�y dach z�oty.w kr�g srebrna pod�oga,U drzwi runy, co �wiadcz�, �e w�adza w tych progach.Przy �cianach zawieszono lampy kryszta�owe,Których blask sp�ywa� mi�kko na królewsk� g�ow�,Jak srebro nocnej luny albo z�oto s�o�ca,Co nie za�mione chmur� wci�� wieci bez ko�ca.W pi�knym kraju Durina wci�� stuka�y m�oty,D�uto rze�bi�o w drzewie, pisa� rylec z�oty,Tu kuto srebrne klingi w ognia bia�ym �arze,Tam domy budowali weseli murarze,Tu w skarbcu obok pere� i bladych opaliSkarbnicy kutych kolczug srebro pochowali,Przydaj�c do kompanii b�yszcz�ce bu�czuczniePancerze i topory, miecze oraz w�ócznie.Nieznu�ony by� - wierzcie - lud Durina króla,D�wi�k harf go budzi� ze snu i do snu utula�,Harfiarzom pod wtór wdzi�czny �piewali minstrele,A w bramach pobrzmiewa�y tr�b d�wi�czne kapele.Dzisiaj �wiat znów szary, a górski grzbiet go�y,W ku�niach dawno wyzi�b�y po ogniach popio�y.I d�wi�ku harf nie s�ycha�, umilk�a dolinaI coraz ciemniej w salach pa�acu Durina.Cie� na króla mogile.cisza w wiatru szumie,Co igra bezszelestnie z cisz� w Khazad-dumie,Ale w wody zwierciadle mrocznej i u�pionejCi�gle jednak si� jawi� gwiazdy zatopione -To korona królewska, która oko �udzi,Póki si� znów król Durin ze snu nie obudzi.- To pi�kne! - rzek� Sam.- Chcia�bym si� nauczy� tej pie�ni.�W salach pa�acuDurina!� Co prawda, kiedy pomy�l� o tych wszystkich lampach, ciemno�ci wydaj�mi si� jeszcze bardziej ponure.A czy stosy klejnotów i z�ota wci�� jeszcze s�tutaj?Gimli milcza�.Za�piewa� swoj� pie��, nic wi�cej nie chcia� powiedzie�.- Stosy klejnotów? - odezwa� si� Gandalf.- Nie! Orkowie nieraz spl�drowaliMori�, nic nie zosta�o w górnych salach.A po ucieczce krasnoludów nikt si� niewa�y szuka� w g��bi szybów i skarbców u korzeni góry: zaton�y w wodzie albo wcieniu strachu.- Dlaczego wi�c krasnoludy pragn� tu wróci�? - spyta� Sam.- Bo tu jest mithril - odpar� Gandalf.- Bogactwo Morii to nie z�oto aniklejnoty - te zabawki krasnoludów; nie �elazo - ich s�uga.Prawda, mielirównie� te skarby, zw�aszcza �elazo, lecz nie potrzebowali ich kopa� spod ska�.Wszystko, czego zapragn�li, mogli dosta� w drodze wymiany.Bo na ca�ym �wiecietylko w Morii znajduje si� szczególne, najszlachetniejsze srebro, zwane wj�zyku elfów mithril.Krasnoludy maj� dla niego w�asn� nazw�, której nikomu niezdradzaj�.�w kruszec by� dawniej dziesi��kro� cenniejszy od z�ota, a dzi� jestbezcenny.Niewiele go bowiem zosta�o na powierzchni, a nawet orkowie nie �mi�szuka� go w g��bi.�y�y ci�gn� si� na pó�noc ku Karadhrasowi w g��b ciemno�ci.Krasnoludy nie chc� o tym mówi�, lecz mithril by� zarówno pocz�tkiem ichbogactwa, jak przyczyn� ich kl�ski: dokopywali si� do niego zbyt chciwie,si�gn�li za g��boko, rozj�trzyli wrog� si��, która ich st�d wygna�a: to by�azguba Durina.Z tego, co krasnale dobyli na wierzch, niemal wszystko zrabowaliorkowie i z�o�yli jako haracz Sauronowi, który jest na mithril bardzo �asy.Mithril! Wszystkie plemiona po��da�y mithrilu.Mo�na go ku� jak mied� ipolerowa� jak szk�o, a krasnoludy umia�y z niego robi� metal lekki, a mimo totwardszy od najhartowniejszej stali.Jest pi�kny jak zwyk�e srebro, a jegopi�kno nie �niedzieje ani nie traci nigdy blasku.Elfy by�y w nim rozmi�owane iu�ywa�y go do ró�nych celów, mi�dzy innymi z niego robi�y ithildin - metalgwiezdno-ksi�ycowy; widzieli�cie go na drzwiach Morii.Bilbo mia� kolczug� z�usek mithrilowych, dosta� j� od Thorina.Ciekawe, co te� si� z ni� sta�o?Pewnie dotychczas stoi pokryta kurzem w muzeum w Michel Delving.- Co� ty powiedzia�? - krzykn�� Gimli, nagle odzyskuj�c mow�.- Kolczuga zmithrilu? To� to królewski dar!- Tak - przyna� Gandalf.- Nigdy tego Bilbowi nie mówi�em, ale warta jest tyle,ile ca�y Shire z wszystkimi swoimi dostatkami.Frodo zmilcza�, ale wsun�� d�o� pod bluz� i dotkn�� usek kolczugi.Oszo�omi�ago my�l, �e obnosi po �wiecie ukryty pod ubraniem skarb dorównuj�cy warto�cica�ego Shire�u.Czy Bilbo to wiedzia�? Frodo nie mia� co do tego w�tpliwo�ci.Królewski zaiste dar.I my�li Froda pomkn�y z ciemnych podziemi daleko, doRivendell, do Bilba, do Bag End z owych dni, kiedy Bilbo tam jeszczegospodarzy�.Zat�skni� z g��bi serca do tych miejsc i do dawnych czasów, dostrzy�enia trawników i krz�tania si� ko�o kwiatów, do epoki, gdy nie wiedzia�nic o Morii, mithrilu.i o Pier�cieniu.Zapad�a g�ucha cisza.W�drowcy jeden po drugim usypiali.Frodo pe�ni� wart�.Dreszcz nim wstrz�sn��, jak gdyby przez niewidoczne drzwi z g��bokich czelu�ciowia� go lodowaty dech.R�ce mia� zimne, ale pot mu sp�ywa� z czo�a.Nas�uchiwa�.Na dwie wlok�ce si� bez ko�ca godziny zmieni� si� ca�y w s�uch.Nie u�owi� jednak �adnego szmeru, nawet owego echa cz�api�cych kroków, któresobie pewnie uroi�.Czas jego warty dobiega� ko�ca, kiedy mu si� wyda�o, �e z daleka, podsklepieniem zachodniego wyj�cia, b�yskaj� dwa �wiec�ce punkciki, jakby parafosforyzuj�cych �renic.Frodo si� wzdrygn��.G�owa mu opad�a na piersi: �O ma�onie usn��em na warcie � pomy�la�.� Co� mi si� ju� zaczyna�o �ni�.Wsta�,przetar� oczy i ju� nie usiad�, wpatruj�c si� w ciemno��, póki go nie zluzowa�Legolas.Po�o�ywszy si� usn�� zaraz, lecz zdawa�o mu si�, �e poprzednie senneprzywidzenie trwa dalej: s�ysza� szepty, widzia� dwa blade �wiec�ce punkciki zwolna zbli�aj�ce si� ku niemu.Ockn�� si� i stwierdzi�, �e towarzyszerozmawiaj� pó�g�osem i �e m�tne �wiat�o pada mu prosto w twarz.Z wysoka,sponad sklepienia wschodniego wyj�cia, przez �wietlik wyci�ty w stropie s�czy�si� nik�y promie� �witu.W drugim ko�cu sali pó�nocne drzwi tak�e ja�nia�ymd�ym odleg�ym brzaskiem.Frodo usiad�.- Dzie� dobry! � powiedzia� Gandalf.� Nareszcie znów dzie�! Widzisz, Frodo,mia�em s�uszno��.Znajdujemy si� wysoko po wschodniej stronie Morii.Nimdzisiejszy dzie� przeminie, musimy odszuka� Wielk� Bram� i ujrze� przed sob�Zwierciadlane Jezioro w Dolinie Dimrilla.Ledwie zjedli �niadanie, Gandalf postanowi� wyrusza�.- Jeste�my co prawda zm�czeni, ale odpoczniemy lepiej pod otwartym niebem �rzek�.� Nie przypuszczam, by który� z was mia� ochot� sp�dzi� jeszcze jedn�noc w Morii.- Na pewno nie! � odpar� Boromir.� Którym korytarzem pójdziemy? Tym na wschód?- Mo�e � powiedzia� Gandalf.� Ale nie wiem dok�adnie, gdzie jeste�my [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony