Rzymianie 05 Konstantyn Wielki Imperium Chrystusa Gallo Max

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Widzia�em, jak mru�y oczy, jakbychcia� przyda� ostro�ci swojemu wzrokowi, widzie� dalej i móc wyobrazi� sobieprzysz�o��.Mia� przeciwko sobie armi� Maksencjusza, która pomimo strat w dalszym ci�guliczy�a ponad sto pi��dziesi�t tysi�cy ludzi: rzymskich pretorianów, Numi-dów,którzy pokonali cesarza Afryki, Lucjusza Alek�sandra, Daków i Partów.Maksencjusz mia� nadziej�, �e tak�e Licyniusz, wyznaczony przez Galeriusza nacesarza Wschodu, oraz Maksyminus Daja sprzymierz� si� z nim.Aby ten sojusz si� nie zawi�za�, Konstantyn musia� jak najszybciej pokona�Maksencjusza, ale aby to uczy�ni�, trzeba by�o wkroczy� do Rzymu.Nie nale�a�o jednak zostawia� w dolinie Padu �ad�nych silnych miast w r�kachzwolenników Maksencju�sza.Trzeba podbi� wszystkie, jedno po drugim.Ostat�niana tej trasie by�a Werona.Za murami miasta wierny Maksencjuszowi genera� Rurykus Pompejanus czeka� nanasz szturm, zdecydo�wany nie zapuszcza� si� nigdzie poza mury miasta.Chrze�cija�scy �o�nierze zbli�yli si� do umocnie�, wymachuj�c tarczami zeznakiem Chrystusa.Wyzy�wali Pompejanusa i jego �o�nierzy: czy�by poganie balisi� Boga chrze�cijan? Czy�by nie ufali ju� swoim bó�stwom? Czy byli tchórzami?Chrze�cijanie krzyczeli:- Popatrzcie na niebo! Zwiastuje wasz� kl�sk�!Od czasu kiedy przeszli�my przez Alpy, na niebie rzeczywi�cie widzieli�mymnóstwo dziwnych znaków.Nieznane gwiazdy �wieci�y tak�e w dzie�, uk�adaj�c si�na horyzoncie wraz z sierpem ksi�yca w znak Chry�stusa - krzy�, przez którybiegnie pionowa, zakrzywio-na linia.Tak wi�c tarcze, na których by� wymalowany ten sam znak, wydawa�y si�odbija� niebo.Wreszcie, udr�czeni wyzwiskami i prowokacjami, kawalerzy�ci RurykusaPompejanusa wyszli z Werony i próbowali prze�ama� obl�enie, rozbi� szyk wnaszych kohortach, zmusi� nasz� germa�sk� i galijsk� jazd� do ucieczki.Ale�adna linia naszej obrony nie ust�pi�a.Strza�y i miecze rozbija�y si� o tarczechrze�cija�skich �o�nierzy.A Rurykus Pompejanus by� tylko jednym z wielu poleg�ych.Wkrótce wi�c mieszka�cy Werony otworzyli bra�my miasta i wyszli na spotkanieKonstantyna, wiwatu�j�c na jego cze��.Przed nami otwiera�a si� Via Flaminia prowadz�ca a� do Rzymu.Ruszyli�my wi�c konno po tym bruku wypolerowa�nym przez wieki.20.W Rzymie, w miejscu zwanym Saxa Rubra, patrzy��em, jak szare wody rzekiprzetaczaj� si� pod czerwo�nawymi ska�ami.Tybr niós� ze swoim nurtem czar�nepnie, popl�tane ga��zie, po�amane i powyrywane wcze�niej przez burze zdarzaj�cesi� cz�sto z ko�cem tego pami�tnego pa�dziernika 312 roku.Czasami woda nios�ate� nabrzmia�e zw�oki barana czy wo�u, które zaczepia�y si� o filary mostuMulwijskiego, zanim nurt nie porwa� ich dalej.Popatrzy�em na niebo i wiedzia�em, �e Konstan�tyn wygra.W samym �rodku nieba,zarówno w dzie�, jak i w nocy, gwiazdy uk�ada�y si� w krzy� Chrystusa i dwiepierwsze litery jego imienia, �wiec�c niezwykle intensywnym blaskiem.Podszed�em do Konstantyna i wyci�gn��em r�k�, pokazuj�c mu ten znak.Konstantyn wpatrywa� si� w niego przez d�u�sz� chwil�, po czym odwróci� si� domnie:- Widz� to samo co ty - powiedzia�.Zadr�a�em, a serce w mojej piersi zacz�o bi� tak mocno, podskakiwa�o a� dogard�a, �e na pocz�tku nie mog�em mówi�.Pomy�la�em, �e po raz pierwszy Konstantyn uzna� wszechmoc Chrystusa i odczyta�jego znaki.- Bóg walczy razem z tob� - powiedzia�em w ko�cu.- U�ycza ci swojej si�y.Nie mog�em oderwa� oczu od nieba, na którym wid�nia� znak Chrystusa.Powiedzia�em raz jeszcze:Pod tym znakiem zwyci�ysz! I powtórzy�em jeszcze:Tu hoc signo vinces.Wydawa�o mi si�, �e Konstantyn z uniesion� g�ow� bada �wietliste punkty naniebie i sam do siebie szepcze s�owa, które ja przed chwil� wypowiedzia�em.Po�o�y� r�k� na moim ramieniu, tak jak ju� kilka razy wcze�niej to robi�, i jakzwykle ten rzadki, przyjacielski gest mnie poruszy�.Pó�niej powiedzia� domnie:- Czytam to samo co ty.Nagle zda�em sobie spraw�, �e zapad�a ju� noc, wietrzna i wilgotna.Rano 28 pa�dziernika 312 roku po narodzeniu Chry�stusa, kiedy zobaczyli�my ju�zbli�aj�c� si� kawaleri� Maksencjusza z�o�on� z gwardii pretoria�skiej i, pobokach, z oddzia�ów numidyjskich i maureta�skich z uniesionymi mieczami ioszczepami, Konstantyn po�prosi� mnie, abym towarzyszy� mu w przedniej stra�ykawalerii galijskiej i germa�skiej, której szar�� mia� poprowadzi�.Nigdy wcze�niej nie widzia�em, aby jego twarz by��a równie pogodna.U�miecha�si�.Praw� r�k� g�aska� grzyw� swojego konia.- Tej nocy, podobnie jak w �wi�tyni Apolla w Gran-num, mia�em sen - zacz��.- By� w nim ten sam blask,który otacza� Boga, kiedy si� do mnie zbli�a� i nak�ada�rni koron�.Ale tym razem nie by� to Apollo.Ty wiesz, kim by� ten Bóg.Powiedzia� mi to, co jest wypisane na niebie od chwili, gdy wkroczyli�my doItalii, co ty odczyta�e� wczoraj, podobnie zreszt� jak ja sam.- Bóg Jedyny i Wszechmog�cy! - wyszepta�em roz�gor�czkowany.- Powiedzia� ci: �Pod tym znakiemzwyci�ysz!".Konstantyn spu�ci� g�ow�, wyci�gn�� swój miecz z pochwy i uniós� go.- Dzi� rano jednak niebo jest puste - zauwa�y�.Rzeczywi�cie, gwiazdy i �wietlisty znak znik�y.Bóg do ciebie przemówi�, s�ysza�e� Go i widzia�e� - odpowiedzia�em.Ale dzi� czeka nas walka.Bóg jest po twojej stronie.Jednak to �o�nierze trzymaj� miecze.To oni zabi�jaj� i oni gin� w walce.W tym momencie us�ysza�em g�uchy t�tent kopyt kawalerii z�o�onej z pretorianówMaksencjusza, która galopowa�a w nasz� stron�.Konstantyn rzuci� si� do przodu, a ja pod��y�em za nim niesiony krzykiem�o�nierzy galijskich i germa�skich.Widzia�em, jak ludzie walcz� i umieraj�, dostrze�g�em chrze�cija�skich�o�nierzy posuwaj�cych si� na�przód pod os�on� tarczy ze znakiem Chrystusa.Ichcia�a wymiesza�y si� z cia�ami pogan w obj�ciach �mierci.Modli�em si� do Chrystusa, aby przyj�� do siebie tych, którzy byli mu wierni, ije�li zechce, aby prze�baczy� innym, którzy prze�ladowali Go w cia�achm�czenników.Kiedy noc przykry�a ziemi� swoim czarnym woa�lem, z armii Maksencjusza zosta�ju� tylko oszala�y oddzialik, który rzuci� si� w kierunku mostu Mulwij-skiego.Najsilniejsi i najbardziej bezlito�ni odpychali innych, aby jak najszybciejprzekroczy� Tybr, maj�c nadziej� wymkn�� si� w ten sposób �o�nierzomKon�stantyna.Widzia�em, jak cia�a popychanych l�dowa�y w rzece.Pó�niej poni�ej mostu, nad brzegiem rzeki, pewien Gal znalaz� zw�okiMaksencjusza, którego ci�ar zbroi �ci�gn�� na dno i dopiero ostry nurtwyrzuci� go na ska�y.�w Gal odci�� mu g�ow�, nadzia� j� na swoj� lanc� iprzyniós� pokaza� Konstantynowi.Ten jednak odwróci� wzrok.Nast�pnego dnia, 29 pa�dziernika, wkroczyli�my do Rzymu.Lud, senatorowiet�oczyli si�, aby zbli�y� si� do Konstantyna.Najg�o�niej wykrzykiwali swo�j�wdzi�czno��, witali go jak oswobodziciela miasta i zbawc� Imperium.Na Forum jeden z senatorów oznajmi�, �e zako�czy�o si� panowanie tyranaMaksencjusza i �e trzeba zbudowa� �uk triumfalny, aby na zawsze pami�tano oKonstantynie Wielkim, który wraz ze swoj� armi�, z natchnienia Bo�ego i zaspraw� swojego geniuszu uwolni� Imperium od tyrana i wszystkich jegozwo�lenników.Sta�em krok od Konstantyna i powiedzia�em do niego:- Nie zapominaj o tym, co wyczyta�e� na niebie, o tym, co widzia�e�, niezapominaj o tym, kto ci� wy�bra�, kto z tob� walczy� i kto da� ci zwyci�stwo.Pa�mi�taj o Chrystusie.To pod jego znakiem zwyci�y�e� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony