[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wbrew tym, co przejêcidobrami wy¿szymi potêpiali ni¿sze, Tomasz wraz z Arystotelesem ceni³ ka¿dedobro i ka¿demu chcia³ wyznaczyæ nale¿ne mu miejsce.Dla trafnego wyboru dóbrrozum musi poprzedzaæ wolê i kierowaæ ni¹.Tomasz g³osi³ wiêc pierwszeñstworozumu i sta³, wraz z Grekami, na stanowisku intelektualizmu, w stanowczymprzeciwieñstwie do woluntaryzmu augustyñskiej szko³y.Ostateczny cel ¿ycia widzia³ w szczêœciu, ale szczêœcie pojmowa³ zgodnie ze sw¹teocentryczn¹ i intelektualistyczn¹ filozofi¹; pojmowa³ je jako poznanie, alepoznanie Boga.Poznanie bowiem jest najwy¿sz¹ funkcj¹ cz³owieka, Bóg zaœnajdoskonalszym przedmiotem poznania.Bóg by³ dlañ ostatecznym celem i miar¹ czynów ludzkich.Pod tym wzglêdem tomizmnie ró¿ni³ siê od augustynizmu.Ale w analizie ¿ycia moralnego uwzglêdni³ nietylko ostateczny cel, lecz i cele bli¿sze, a przez to przy ogólnejteocentrycznej postawie znajdowa³ miejsce na badania empiryczne.W badaniachtych wzorowa³ siê na Arystotelesie, a zespoliwszy jego subtelne pojêciaetyczne z chrzeœcijañsk¹ postaw¹ wobec ¿ycia, stworzy³ system etyki onieporównanej pe³ni i konsekwencji.OGÓLNE W£ASNOŒCI TOMIZMU.To, co by³o w tomizmie nowe, nieoczekiwane, tooparcie filozofii chrzeœcijañskiej na doœwiadczeniu, tej filozofii g³osz¹cejistnienie Boga, opatrznoœci, nieœmiertelnej duszy, wolnej woli.Iluminizm,nadprzyrodzone oœwiecenie umys³u, wiedza aprioryczna, wrodzona, intuicyjna, doktórej dot¹d odwo³ywa³a siê scholastyka, to wszystko jest niepewne iniepotrzebne, wystarcza doœwiadczenie.Najogólniejszymi w³asnoœciami tomizmu by³y: dualizm Boga i œwiata, hilemorfizm,obiektywizm, empiryzm, uniwersalizm, realizm, intelektualizm.Dualizmem miêdzy bytem absolutnym a wzglêdnym, miêdzy Bogiem a stworzeniem,tomizm przeciwstawia³ siê panteizmowi;hilemorfizmem broni³ jednoœci ludzkiej natury i przeciwstawia³ siê rozrywaniuduszy i cia³a, dualistycznemu rozumieniu cz³owieka;obiektywizmem, postaw¹ umys³u zwrócon¹ ku œwiatu zewnêtrznemu i przekonaniem,¿e rzeczy zewnêtrzne s¹ nam dane bardziej bezpoœrednio ni¿ wewnêtrzne,przeciwstawia³ siê subiektywnej postawie mistyków i augustynistów;empiryzmem, przekonaniem, ¿e wszelka wiedza pochodzi z doœwiadczenia,przeciwstawia³ siê augustyñskiemu aprioryzmowi;uniwersalizmem, przekonaniem o wy¿szoœci ogó³u nad jednostk¹, przeciwstawia³siê indywidualizmowi, którego czas przyszed³ jeszcze w XIII w.;realizmem umiarkowanym przeciwstawia³ siê z jednej strony skrajnemu realizmowiplatoñczyków, a z drugiej – nominalizmowi;intelektualizmem, nauk¹ o pierwszeñstwie intelektu w poznaniu i dzia³aniu,przeciwstawia³ siê woluntaryzmowi Augustyna i emocjonalnej postawie mistyków.W³asnoœci te sprawi³y, ¿e Tomasz nale¿a³ raczej do mniejszoœci filozofówœredniowiecznych; by³ bardziej wybitnym ni¿ typowym myœlicielemscholastycznym.Zw³aszcza, obiektywn¹ i empiryczn¹ postaw¹ ró¿ni³ siê odwczeœniejszej tradycji schelastycznej.Stworzy³ drugi typ scholastyki, którypóŸniej bardzo siê rozpowszechni³; nale¿y jednak pamiêtaæ, i¿ przed Tomaszem,tzn.przed po³ow¹ XIII w., typu tego nie by³o.Filozofiê chrzeœcijañsk¹ Tomaszjakby zbli¿y³ z powrotem do filozofii staro¿ytnej.Œciœlej mówi¹c, od jednegoantyku, platoñskiego, nawróci³ do innego antyku, perypatetyckiego.OPOZYCJA wysz³a od panuj¹cej jeszcze w XIII w.„starej scholastyki", opartej naAugustynie.Spór o naukê Tomasza sta³ siê najwa¿niejszym sporem filozoficznymXIII wieku.Tomasz walczy³ na dwa fronty: z heterodoksaln¹ i z ortodoksaln¹filozofi¹, zawerroizmem i z augustynizmem.On wyst¹pi³ przeciw awerroizmowi, aaugustynizm wyst¹pi³przeciw niemu.Tomizm mia³ z augustynizmem wiele pogl¹dów wspólnych; jakoprawowierne systemy chrzeœcijañskie musia³y byæ zgodne w swych tezachteologicznych.Natomiast ich fundamenty filozoficzne by³y zupe³nie ró¿ne,mia³y inn¹ teoriê poznania i inn¹ psychologiê.Tomizm zosta³ w szczególnoœcizaatakowany za jednoœæ formy, odrzucenie materii duchowej, uznanie materii zapodstawê indywidualnoœci, za potencjalnoœæ materii i odrzucenie rationesseminales, za teoriê poœredniego poznawania duszy, za odrzucenie iluminizmu.Tomasz mia³ przeciwników wœród duchowieñstwa œwieckiego; nale¿a³ do nich StefanTempier, biskup paryski, który w r.1277 potêpi³ niektóre jego tezy, np.tezê oindywidualizuj¹cej materii.Mia³ przeciwników nawet wœród dominikanów; samprowincja³ angielski i arcybiskup kantuareñski, Robert Kilwardby, w tym¿e 1277roku odrzuci³ szereg doktryn Tomasza, np.naukê o jednoœci formy.Ale najwiêcejoponentów mia³ Tomasz wœród franciszkanów, najgorêcej broni¹cych augustyñskiejtradycji; bojowo wyst¹pili przeciw niemu zw³aszcza trzej uczniowie Bonawentury:Peckham, który jako biskup potêpi³ doktryny Tomasza w 1284 r., Middleton i dela Marê, autor specjalnego dzie³a Correctorium fratris Thomae, w którym podda³krytyce 117 twierdzeñ Tomasza.UCZNIÓW I ZWOLENNIKÓW Tomasz mia³ przede wszystkim wœród dominikanów; nale¿a³do nich Ptolomeusz z Lukki, który wykoñczy³ pismo Tomasza De regimineprincipum, i Egidiusz z Lessines, który broni³ przeciw Kilwardby'emu jego naukio jednoœci formy.Wybitny myœliciel dominikañski pocz¹tku XIV w., Herveus zNedellec (Natalis, zm.1323 r.), autor Defensa doctrinae divi Thomae, broni³filozofii œw.Tomasza, ale zarazem torowa³ drogi dla krytycyzmu, który mia³rozwin¹æ siê w nastêpnym stuleciu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]