Jrr Tolkien Dwie Wieze (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ogromny sklepiony �uk trzyma� si� jeszcze,lecz za nim otwiera�a si� nie nakryta ju� stropem jama; tunel by� ods�oni�ty, apo obu stronach bramy w urwistych �cianach zia�y ogromne wy�omy i szerokieszpary.Baszty zmieni�y si� w kupy gruzu.Gdyby Wielkie Morze unios�o si�gniewem i run�o z burz� na �cian� gór, nie dokona�oby wi�kszego spustoszenia.Ca�y wewn�trzny kr�g, zalany bulgoc�c� wod�, wygl�da� jak kocio� pe�enwrz�tku, w którym ko�ysz� si� i miotaj� przeró�ne szcz�tki, belki, s�upy,skrzynie, beczki i rozbite narz�dzia.pogi�te, wy�amane filary stercza�yrozszczepionymi g�owicami z topieli, lecz drogi by�y pod wod�.Na pó�przes�oni�ta oparami skalista wysepka majaczy�a jakby w wielkiej dali.Wci��jeszcze czarna i smuk�a wie�a Orthank sta�a nie tkni�ta przez burz�.Jasna falaliza�a jej podnó�a.Król i jego towarzysze patrzyli na to w os�upieniu.Rozumieli ju�, �e pot�gaSarumana leg�a w gruzach, lecz nie mogli poj��, jak si� to sta�o.Kiedy pochwili odwrócili wzrok ku sklepieniu nad rozbit� bram�, zobaczyli tu� obokolbrzymie rumowisko, a na nim dwie drobne figurki, wyci�gni�te w swobodnychpozach, w szarych p�aszczach, ledwie widoczne na kamieniach.Przy nich sta�ybutelki, miski i talerze, jak gdyby dopiero co zjedli obfity posi�ek i terazodpoczywali po trudzie.Jeden, jak si� zdawa�o, spa�, drugi, oparty plecami oskalny z�om, za�o�ywszy nog� na nog�, a r�ce pod g�ow�, wydmuchiwa� z ustd�ugie pasma i ma�e pier�cionki lekkiego, niebieskiego dymu.Theoden, Eomer i wszyscy Rohirrimowie d�ug� chwil� przygl�dali im si� zezdumieniem.By� to rzeczywi�cie niezwyk�y obrazek w�ród spustoszenia Isengardu.Zanim jednak król zd��y� przemówi�, ma�a osóbka puszczaj�ca kó�ka dymuspostrzeg�a nagle je�d�ców, którzy nieruchomi i milcz�cy wy�aniali si� z mg�y,i zerwa�a si� na równe nogi.By� to jak gdyby m�odzieniec, lecz wzrostem dwarazy mniejszy, ni� bywaj� ludzie.G�ow� mia� odkryt� ukazuj�c bujn�kasztanowat� i k�dzierzaw� czupryn�, ale spowija� go mocno zniszczony p�aszcztego samego kroju i koloru co p�aszcze, w których przyjaciele Gandalfa przybylido Edoras.Uk�oni� si� bardzo nisko, k�ad�c d�o� na piersi.Potem, jak gdybynie spostrzegaj�c wcale Czarodzieja i jego towarzyszy, zwróci� si� do Eomera iTheodena.- Witajcie w Isengardzie, dostojni panowie! - powiedzia�.- Jeste�my tuod�wiernymi, Meriadok, syn Saradoka, do us�ug, a oto mój przyjaciel, któregoniestety, zmog�o zm�czenie! - Tu znowu szastn�� nog� w uk�onie.- Nazywa si�Peregrin, syn Paladina, z rodu Tuków.Pochodzimy z dalekiej pó�nocy.CzcigodnySaruman jest w domu, ale na razie zaj�ty rozmow� z niejakim Smoczym J�zykiem.Gdyby nie to, z pewno�ci� wyszed�by na powitanie tak znakomitych go�ci.- Z pewno�ci�! - za�mia� si� Gandalf.- Czy to Saruman kaza� wam pilnowa�swojej rozwalonej bramy i wypatrywa� go�ci w krótkich przerwach mi�dzy jedn� adrug� butelk�?- Nie, szlachetny panie, ten szczegó� uszed� jego uwagi - odpar� Merry bardzoserio.- By� zaj�ty czym innym.Rozkaz otrzymali�my od Drzewca, który przej��zarz�d Isengardu.poleci� mi przywita� w�adc� Rohanu w stosownych s�owach.Zrobi�em to, jak umia�em najlepiej.- A nas, swoich druhów, nie witasz wcale? Mnie i Legolasowi nic nie powiesz? -wybuchn�� Gimli, niezdolny ju� d�u�ej panowa� nad sob�.- O �ajdaki,w�óczykije, powsinogi kud�ate! �adnie nas urz�dzili�cie! Z drugiego ko�ca�wiata gnamy przez bagna i puszcze, przez bitwy i �mier� na wasz ratunek.A wytu sobie ucztujecie i le�ycie brzuchami do góry, a na domiar wszystkiego �miciefajki! Fajki! Sk�d wytrzasn�li�cie fajkowe ziele, nicponie? Tam do licha! Takmnie na przemian z�o�� i rado�� rozpiera, �e cud b�dzie, je�eli nie p�kn�.- Z ust mi to wyj��e�, Gimli - rzek� �miej�c si� Legolas.Z t� ró�nic�, �e jabym przede wszystkim spyta�, sk�d wytrzasn�li�cie wino?- Czego jak czego, ale dowcipu wam przez ten czas nie przyby�o - odezwa� si�Pippin otwieraj�c jedno oko.- Zastajecie nas na polu chwa�y, w�ród dowodówzwyci�stwa i zdobycznych �upów, a pytacie, jak doszli�my do tej odrobiny dobrzezas�u�onych pociech.- Dobrze zas�u�onych? - spyta� Gimli.- Trudno mi w to uwierzy�.Je�d�cy �mieli si� s�uchaj�c tej rozmowy.- Nie ma w�tpliwo�ci - rzek� Theoden - �e jeste�my �wiadkami spotkaniakochaj�cych si� przyjació�.A wi�c to s�, Gandalfie, twoi zagubieni towarzysze?S�dzone mi w tych dniach ogl�da� coraz to nowe dziwy.Wiele ich ju� widzia�em,odk�d wyruszy�em z domu, a teraz oto mam przed sob� jeszcze jedno plemi� znanetylko z legend.Czy si� myl�, czy te� jeste�cie nizio�ki, a jak u was mówi�:hobbitowie?- Hobbici, królu, je�li �aska - poprawi� Pippin.- Hobbici? - powtórzy� Theoden.- Dziwnie zmieniacie wyrazy, ale ta nazwabrzmi8 do�� adnie.Hobbici! Wszystko, co s�ysza�em o was, blednie wobecrzeczywisto�ci.Merry uk�oni� si�.Pippin tak�e wsta� i z�o�y� królowi niski uk�on.- �askawy jeste� dal nas, królu! Bo mam nadziej�, �e tak nale�y sobie twojes�owa t�umaczy� - rzek�.- Ale mamy nowe dziwo.Przew�drowa�em bowiem wielekrajów, odk�d opu�ci�em w�asny, a nie spotka�em ludu, który by zna� jakie�opowie�ci o hobbitach.- Mój lud przyby� przed laty z pó�nocy - odpar� Theoden.- Nie b�d� ci� jednakzwodzi�: nie ma w�ród nas legend o hobbitach.Mówi si� tylko, �e gdzie�, bardzodaleko, za górami i rzekami, �yje plemi� nizio�ków, zamieszkuj�ce nory wykopanew piaszczystych wydmach.Lecz legendy nie wspominaj� o wspania�ych czynach tegoplemienia, poniewa� wie�� g�osi, �e nie lubi ono trudzi� si� i schodzi z oczuludziom, umiej�c znika� b�yskawicznie, a tak�e zmienia� g�os i �wierka� jakptaki.Teraz widz�, �e mo�na by znacznie wi�cej o was powiedzie�.- Z pewno�ci�, królu - rzek� Merry.- Na przyk�ad - ci�gn�� Theoden - nikt mi nie mówi�, �e hobbici puszczaj�ustami dym.- W tym nic dziwnego - odpar� Merry - bo sztuk� t� uprawiamy dopiero od kilkupokole� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony