Jrr Tolkien Hobbit

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wymy�l co� weselszego.�� W tym momencie wielki blask rozla� si� nad prze�omem mi�dzy pagórkami upó�nocnego kra�ca jeziora, a woda nabra�a koloru z�ota.- Król spod Góry! -wrzasn�li ludzie.- Bogactwo jego jest jak s�o�ce, srebro tryska ze �róde�, arzeki p�yn� z�otem!�� Na ten krzyk w domach pootwiera�y si� wszystkie okna, a ulice zadudni�y odpo�piesznych kroków.Znowu pot�ny zapa� i entuzjazm wybuchn�� w mie�cie.Leczcz�owiek, który zgry�liwym g�osem wtr�ci� si� przedtem do rozmowy, co tchupomkn�� do w�adcy.�� - Albo ja oszala�em, albo smok nadci�ga! - zawo�a�.- Trzeba r�ba� mosty!Do broni! Do broni!�� Tr�by zagra�y na trwog�, a sygna� odbi� si� echem o skaliste brzegi.Nagleurwa�y si� wiwaty, rado�� zamieni�a si� w zgroz�.Dzi�ki temu smok niezaskoczy� miasta ca�kowicie bezbronnego.�� Lecia� tak szybko, �e wkrótce ju� zobaczyli ognist� iskr� p�dz�c� ku nim, zka�d� sekund� rosn�c� i �wiec�c� ja�niej, a wtedy nawet najwi�ksze lekkoduchynie mog�y ju� w�tpi�, �e przepowiednia sprawdza si� na opak.Mimo wszystkomieli jescze troch� czasu.Wszelkie naczynia w mie�cie nape�niono wod�,wojownicy uzbroili si�, �uki i strza�y by�y w pogotowiu, most ��cz�cy miasto zl�dem zerwano i zburzono, zanim straszliwy grzmot oznajmi� blisko�� Smauga,zanim jezioro wzburzy�o si� i poczerwienia�o niczym p�omie� od straszliwegopodmuchu skrzyde� potwora.�� W�ród krzyków, j�ków i nawo�ywa� ludzkich Smaug zjawi� si� nad miastem izni�y� si� ku mostowi - lecz tu czeka� go zawód: most znikn��.Przeciwnicy bylina wyspie otoczonej g��bok� wod� - zbyt g��bok�, zbyt czarn� i zimn� jak nagust smoka.Gdyby si� w niej zanurzy�, buchn�aby para i na wiele dni zaleg�abyca�� okolic�.Lecz jezioro by�o pot�niejsze od Smauga: zanimby je przep�yn��,ugasi�oby jego p�omienie.Rycz�c gniewnie, wróci� nad miasto.Chmura czarnychstrza� wzbi�a si� w powietrze; stukn�y, zagrzechota�y odbijaj�c si� od smoczej�uski i od pancerza drogich kamieni, zapali�y si� od smoczego oddechu i wp�omieniach, z sykiem spad�y w wod�.Trudno sobie wyobrazi� fajerwerki, któreby dorównywa�y widowisku tej nocy.Brz�k ci�ciw i przenikliwe d�wi�ki tr�bekrozj�trzy�y smoka jeszcze gorzej, o�lep� i oszala� z w�ciek�o�ci.Od wiekównikt nie o�mieli� si� stan�� z nim do walki; nikt by si� na to i dzi� nieodwa�y�, gdyby nie g�os owego cz�owieka (nazywa� si� Bard), który uwija� si�mi�dzy �ucznikami, dodaj�c im ducha, nak�aniajac w�adc�, by da� rozkaz walki doostatniej strza�y.�� P�omie� bucha� z paszczy smoka.Smaug chwil� ko�owa� wysoko w powietrzu,o�wietlaj�c ca�e jezioro; drzewa na brzegu zal�ni�y krwawo jak miedziane, ag�ste, czarne cienie rozchwia�y si� u ich stóp.Smaug zni�y� lot, nie zwa�aj�cw swej w�ciek�o�ci na grad strza�, nie pami�taj�c nawet o tym, by obraca� si�opancerzonymi bokami od nieprzyjació�, za wszelk� cen� pragn�c tylko podpali�miasto.�� Chocia� wszystko zawczasu zlano wod�, ogie� wystrzeli� z krytych strzechamidachów i wystaj�cych belek, gdy smok z szumem skrzyde� przelecia� nad domami,min�� je i zawróci� raz jeszcze.Gdziekolwiek jednak pojawia�a si� iskra, stopar r�k spieszy�o j� gasi�.Smok zatoczy� znów ko�o.Od jednego zamachu jegoogona dach na Wielkim Domu rozsypa� si� i zapad�.Niezwyci�one p�omieniewzbi�y si� w ciemno�ciach a� pod niebo.Drugi cios, trzeci, coraz dalsze domystawa�y w ogniu i wali�y si� z �oskotem.Ale wci�� jeszcze �adna strza�a niemog�a dosi�gn�� Smauga ani zrobi� mu wi�kszej krzywdy ni� komar z moczarów.�� Ju� na wszystkie strony ludzie skakali do wody.Kobiety i dziecizgromadzono na �odziach po�rodku wewn�trznego basenu.Rzucano bro� w jezioro.�a�oba i p�acz zapanowa�y w mie�cie, w którym jeszcze tak niedawnorozbrzmiewa�y radosne stare pie�ni o krasnoludach.Teraz ludzie przeklinali toplemi�.Nawet w�adca zmierza� ku swojej wielkiej z�oconej �odzi, licz�c, �e wtym zam�cie uda mu si� umkn�栠�niepostrze�enie i ocali� �ycie.Jescze chwila, a miasto opuszczone przezwszystkich sp�onie i zrówna si� z jeziorem.�� Tego spodziwa� si� smok.Niechby wszyscy ludzie zeszli do �odzi.Mia�bypi�kne �owy �cigaj�c ich ogniem lub oczekuj�c, a� wymr� z g�odu.Gdybypróbowali dosta� si� na l�d, i tam da im rad�.Wkrótce podpali lasy na brzegu,zniszczy ogniem pola i pastwiska.Na razie bawi� si� tym pop�ochem: od wiekównie mia� podobnej uciechy.�� Lecz w�ród p�on�cych domów jeden oddzia� �uczników trwa� jescze nastanowisku.Ich dowódc� by� Bard, cz�owiek o ponurym g�osie i ponurej twarzy,ten, któremu przyjaciele wyrzucali, �e prorokuje powodzie i pomór ryb, leczktórego szanowali za uczciwo�� i m�stwo.Bard by� potomkiem - cho� w odleg�ympokoleniu - Giriona, bo ma��onka w�adcy Dali ocala�a z kl�ski przed laty,uciek�szy z dzieckiem w dó� Bystrej Rzeki.Tej wi�c nocy Bard strzela� ze swegoolbrzymiego cisowego �uku, póki nie pozosta�a mu ostatnia ju� strza�a.Po�arotacza� go z bliska, towarzysze opuszczali dowódc� jeden po drugim.Po razostatni Bard napi�� uk.�� Nagle w ciemno�ci co� sfrun�o mu na rami�.Wzdrygn�� si�, ale by� to poprostu stary drozd.Bez l�ku ptak nachyli� si� nad uchem cz�owieka, by szepn��mu wa�ne wie�ci.Bard sam si� zdziwi�, �e zrozumia� ptasi� mow�, ale przecie�pochodzi� z plemienia mieszka�ców Dal.�� - Czekaj, czekaj! - mówi� drozd.- Ksi�yc wschodzi.Kiedy smok nadleci iznajdzie si� wprost nad tob�, wypatruj ods�oni�tego miejsca pod lew� piersi�.�� A gdy Bard zdumiony znieruchomia� na chwil�, drozd opowiedzia� mu ozdarzeniach, które rozegra�y si� na Górze, i powtórzy� wszystko, co tams�ysza�.�� Wówczas Bard podniós� �uk do strza�u.Smok zatacza� kr�g i powraca� niskimlotem, a w tej samej chwili ksi�yc wzeszed� nad wschodnim brzegiem jeziora iosrebrzy� wielkie skrzyd�a Smauga.�� - Strza�o! - rzek� �ucznik.- Czarna strza�o! Zachowa�em ci� na ostatek.Nigdy jeszcze mnie nie zawiod�a� i zawsze znajdowa�em ci� z powrotem.Dosta�emci� od ojca, on za� mia� ci� po swoich dziadach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony