[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Takierozumowanie t³umaczy dwuznaczne oœwiadczenia starego rz¹du rosyjskiego wprzedmiocie przysz³oœci Polski i jego upart¹ obronê teorii, ¿e kwestia polskajest wewnêtrzn¹ spraw¹ rosyjsk¹.Deklaracje rosyjskie sta³y siê bardziejliberalne dopiero po zajêciu Polski przez armie niemieck¹ i austriack¹, kiedyrz¹d straci³ nadziejê odwojowania tego kraju dla imperium.Wielki krok naprzód w rozstrzygniêciu trudnej kwestii rosyjsko-polskiej zosta³zrobiony przez rewolucjê w Rosji.Nowy rz¹d rosyjski uzna³ koniecznoœæustanowienia niepodleg³ego pañstwa polskiego.Pozostaje teraz kwestia granicy miêdzy Rosj¹ a Polsk¹.Kwestia ta przedstawiawielkie trudnoœci.S¹ Polacy, którzy broni¹ prawa Polski do jej granichistorycznych na wschodzie; to by oznacza³o posiadanie ca³ego obszaru Litwy,Wo³ynia, Podola i Ukrainy a¿ do Dniepru.Natomiast niektórzy Rosjanie,opieraj¹cy swe pretensje na fa³szywej statystyce i na fa³szywych teoriach,chcieliby przeprowadziæ liniê demarkacyjn¹ poprzez terytorium samego KrólestwaPolskiego.Nie zdaj¹ sobie oni sprawy z tego, ¿e po cofniêciu siê armiirosyjskiej na jej obecn¹ pozycjê na froncie wschodnim krótki okres ichnieobecnoœci okaza³ siê wystarczaj¹cy do zmiecenia wszelkiego œladu wp³ywurosyjskiego na ca³ym obszarze na zachód od linii bojowej.Wp³yw ten opiera³ siêwy³¹cznie na ustawach przeciwpolskich i na terrorze w³adz rosyjskich.Rozstrzygniêcie kwestii granicznej miêdzy Rosj¹ a Polsk¹, sprawiedliwe idogodne dla obu narodów, nie mo¿e byæ osi¹gniête ani przez oparcie siê nazasadzie historycznej wysuwanej przez pewnych Polaków, ani drog¹zadoœæuczynienia pretensjom chciwych nacjonalistów rosyjskich.Znaczna czêœæPolski historycznej musi pozostaæ poza granicami pañstwa polskiego, którejednak¿e musi obejmowaæ te prowincje, gdzie zachodnia (polska) cywilizacjazapuœci³a g³êbokie korzenie, gdzie odsetek Polaków jest bardzo znaczny, lubgdzie wiêkszoœæ ludnoœci jest katolicka.¯adne pañstwo prócz polskiego nieby³oby zdolne daæ tym prowincjom sprawnego zarz¹du i zapewniæ im postêpu.Je¿eli przy kreœleniu granicy wschodniej Polski te warunki bêd¹ spe³nione,pañstwo polskie obejmie na pó³nocnym wschodzie ca³y obszar jêzykowy litewski ikraj na po³udnie od niego a¿ do wschodniego krañca Galicji, tj.obecnegubernie: kowieñsk¹, wileñsk¹, grodzieñsk¹, wiêksz¹ czêœæ miñskiej i Wo³ynia.Ten sprawiedliwy podzia³ obszaru spornego najlepiej odpowiedzia³by potrzebommieszkañców i by³by najlepszym zabezpieczeniem przyjaznych stosunków pomiêdzyPolsk¹ a Rosj¹ w przysz³oœci.O wiele trudniejsza, a zarazem o wiele wa¿niejsza jest kwestia granicy miêdzyPolsk¹ a Niemcami.Granica ta by³a przedmiotem wiekowych walk i korzeniezagadnienia tkwi¹ w odleg³ej przesz³oœci œredniowiecznej.Rasa niemiecka, nale¿y to przypomnieæ, w ci¹gu swych dziejów podwoi³a swe si³ydrog¹ podboju nowych obszarów na wschodzie i poch³oniêcia ludów nieniemieckich,g³Ã³wnie s³owiañskich.Prusy, najpotê¿niejsza czêœæ sk³adowa dzisiejszychNiemiec, zosta³y zbudowane na ziemi nieniemieckiej.Œredniowieczne cesarstwo niemieckie patrzy³o na ziemie wschodnioeuropejskiejako na pole swej nieograniczonej ekspansji, prowadzonej drog¹ nawracania ipodboju.W tym celu zak³adano marchie wschodnie i osadzano zakony miêdzyludnoœci¹ pogañsk¹.Podbój niemiecki zosta³ jednak¿e zatrzymany przez postêppolityczny ras wschodnioeuropejskich i przez powstanie nowych pañstwchrzeœcijañskich, wœród których najpotê¿niejszym by³a Polska.Za³o¿one nad Wart¹, dop³ywem Odry, i posiadaj¹ce swój oœrodek w Poznaniupañstwo polskie szybko ros³o, rozszerzaj¹c siê ku swoim granicom naturalnym,Górom Karpackim i Morzu Ba³tyckiemu i obejmuj¹c ca³e dorzecze Wis³y.Ju¿ w Xstuleciu niemieccy margrafowie Miœni i Marchii Pó³nocnej (póŸniejBrandenburgii) zetknêli siê z potêg¹ polsk¹ i zostali nie tylko zatrzymani wswych postêpach podbojowych, ale odepchniêci ku zachodowi.Pokojembudziszyñskim (1018, pomiêdzy cesarzem a królem polskim, Boles³awem Chrobrym)granica polska na zachodzie zosta³a ustanowiona na Elbie i na Sali.Królowiepolscy tego okresu walczyli równie¿ przeciw wojowniczym szczepom na pobrze¿uba³tyckim.Na zachód od Wis³y Polska wcieli³a ziemie Pomorzan, szczepubliskiego Polakom; na wschód od Wis³y prowadzi³a dalej walkê z pogañskimiPrusami, szczepem litewskim, do których kraju na pró¿no posy³a³a misjonarzy.Dokoñczenie wielkiego zadania Polski, zdobycia granicy naturalnej, brzeguba³tyckiego, zosta³o jednak zatrzymane w XII stuleciu przez podzia³ Polski nadrobne ksiêstewka zgodnie ze zwyczajem œredniowiecznym.W ci¹gu okresu tychpodzia³Ã³w, który trwa³ przez dwa stulecia, potêga Polski by³a w rozk³adzie iniemczyzna posuwa³a siê naprzód.Polska straci³a swoj¹ star¹ ziemiê, Œl¹sk, narzecz Czech.W nastêpstwie zosta³ on wcielony razem z Czechami do CesarstwaNiemieckiego i znaczna jego czêœæ uleg³a zniemczeniu; tylko ludnoœæpo³udniowo-wschodniej czêœci Œl¹ska pozosta³a polska.Na pobrze¿u ba³tyckim,pomiêdzy ujœciami Wis³y i Niemna, osiad³ Zakon teutoñski, który stopniowowytêpi³ szczep Prusów i zbudowa³ twierdzê niemczyzny daleko na pó³nocnymwschodzie.Kiedy Polska w XIV stuleciu zjednoczy³a siê i skonsolidowa³a,znalaz³a siê odciêta od Ba³tyku, a jej g³Ã³wne zadanie przybra³o postaæ walkiprzeciw Krzy¿akom.W tej walce osi¹gnê³a ona zwyciêstwo ju¿ w po³owie XIVstulecia, ale dopiero po po³¹czeniu siê z Litw¹ uda³o jej siê zmia¿d¿yæ potêgêZakonu.W bitwie pod Grunwaldem (1410) zjednoczone si³y Polski i Litwyzniszczy³y potê¿n¹ armiê Zakonu teutoñskiego; póŸniej drugi traktat toruñski wroku 1466 wcieli³ na powrót do Polski po³owê posiad³oœci krzy¿ackich z ujœciemWis³y i Gdañskiem.Pochód niemczyzny zosta³ tym sposobem odepchniêty i jej postêpy na wschodziezatrzymane na trzy stulecia.Ale w ci¹gu tych trzech stuleci (1466—1772) nieprzestawa³a istnieæ, chocia¿ oddzielona od w³aœciwych Niemiec, niemieckatwierdza na pobrze¿u ba³tyckim ze swym centrum w Królewcu a.W XVI stuleciu Zakon siê sekularyzowa³, a jego terytorium sta³o siê KsiêstwemPruskim, wasalem Polski [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • rurakamil.xlx.pl
  •