Tomasz Olszakowski Pan Samochodzik i... Rubinowa tiara

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.� Jak na z�o�� ten odcinekrzeki jest zupe�nie prosty i nie ma �adnych punktów orientacyjnych.� Popatrz � zwróci�em jego uwag�.Przy brzegu czernia�y nasmo�owane bale, stanowi�ce zapewne niegdy� podstaw�pomostu wychodz�cego na rzek�.Szef przerzuci� r�czk� steru i wolno podp�yn�li�my do brzegu.By�o tu nada�bardzo g��boko.Pale wygl�da�y tak, jakby tkwi�y w piasku od niepami�tnychczasów.Za nimi wida� by�o pozosta�o�ci niegdy� brukowanej drogi.Obecniekorzenie drzew powyrywa�y wi�kszo�� kamieni.� Chyba jeste�my na miejscu � mrukn��em.Michai� popatrzy� uwa�nie na trzymanew r�ce zdj�cie.� Na to wygl�da � powiedzia�.� Klasztor znajduje si� w pew�nym oddaleniu odrzeki.Wyci�gn�li�my �ódk� na brzeg i ukryli�my j� w krzakach, a sami objuczenisprz�tem ruszyli�my naprzód.Droga bieg�a zakosami.Przez wszystkie lata�ció�ka miejscami pokry�a j� ca�kowicie.Grube pnie cedrów przywodzi�y na my�lkolumny.Nieoczekiwanie znale�li�my si� pod �ukiem bramy.Wymurowano j� wzamierzch�ej przesz�o�ci z wielkich bloków granitowych.Po drewnianychskrzyd�ach wrót po�zosta�y tylko pot�ne zawiasy poro�ni�te grub� warstw� rdzy.W dwie strony ci�gn�� si� mur wzniesiony z mniejszych g�azów, bardzo sta�rannieobrobionych.� Klasztor? � zapyta�em.Przytakn��.Weszli�my na dziedziniec.Las wtargn�� tu przed pi��dziesi�ciu,mo�e siedemdziesi�ciu laty.Drzewa poros�y wszystko.Podwórze, zagrod�, gdzieniegdy� trzymano krowy, ruiny budynków gospodarczych, inspekty, gdzie hodowanowarzywa, ogródki, gdzie w ciep�ych promieniach s�o�ca nabiera�y mocy leczniczezio�a.Samosiejki �wierków wgryz�y si� w szczeliny pomi�dzy ceg�ami i blokamigranitu.Zbity las prawie uniemo�liwia� poruszanie si�.Drzewa za�s�ania�ywidok, broni�y ci�gle tajemnic klasztoru.W g�szczu krzaków wida� by�opokruszone kawa�ki cegie�.Kiedy� sta�y tu zapewne jakie� budynki.� No �adnie � mrukn��em.� Robota na lata.Zanim przecze�szemy ca�y tenteren.Michai� popatrzy� na fotografi�, potem na niebo i ruszy� w lewo, wzd�u� muru.Niebawem stan�li�my przed sporym budynkiem, tak�e wzniesionym z granitowychbloczków.Ze wszystkich stron otacza�y go g�sto rosn�ce choinki.Spora ichcz�� usch�a z braku �wiat�a, ale pozosta�e dzielnie wdziera�y si� w kamienist�powierzchni� niegdy� brukowanego dziedzi�ca.S�dzi�em, �e budynek b�dziezamkni�ty, ale drzwi wyrwano ju� dawno.Wdrapali�my si� po kr�tych schodach.Znale�li�my si� w niewielkiej salce.W jego stropie widnia�y starannieobmurowane otwory, z których kiedy� zwisa�y zapewne liny.� Dzwonnica � domy�li� si� Pan Samochodzik.� Dzwonnica � potwierdzi� Michai�.� W gór�.Dwie kondygnacje wy�ej zatrzymali�my si� w sali, gdzie niegdy� wisia�y dzwony.Obecnie pozosta�y po nich tylko stalowe belki.Dach dawno run��.Przegni�ekawa�ki gontów trzaska�y nam pod nogami.Na �cianach pod warstw� grzybówniszcz�cych tynki majaczy�y jesz�cze zatarte postacie �wi�tych.Freski utraci�yswoje barwy, niszcza�y, umiera�y.W kilku miejscach tynk odpad� od �cianyods�aniaj�c rów�ny mur wzniesiony z cegie� strychulcowych, nosz�cych �ladypalców ludzi, którzy wyrównywali ich powierzchni� przed trzystu lub cztery�stulaty.Wpatrywa�em si� w zatarte przez czas i deszcze malowid�a.�wi�ty Serafin zSarowa, Chrystus jako dobry pasterz otoczony przez owce.Su�rowe twarze�wi�tych o oczach patrz�cych jak gdyby z innego �wiata.Resztki greckichnapisów.Przypomnia�em sobie zasypany przez b�otny obryw klasztor we wsi Ahoraw Turcji.Osypuj�ce si� freski w tamtejszej kaplicy.Jak niewiele czasupo�wi�ci�em, aby je dok�adniej obejrze�.Michai� podszed� do okna i wyjrza�.� Bingo � powiedzia�.Wyjrzeli�my i my.Klasztor le�a� u naszych stóp.Z góry wida� by�o niemalwszystko.Monaster zajmowa� minimum dziesi�� hektarów powierzchni.G�styzagajnik sosenek wyrós� na dziedzi�cu.Samosiejki �wierków rozsadza�y ruinypozbawione dachów.� Tam by� pewnie g�ówny budynek � Michai� machn�� d�oni� wskazuj�c p�kaj�ce,ale ci�gle jeszcze monumentalne mury wznie�sione z dobrze wypalonej czerwonejceg�y.� Tam cerkiew.A to chy�ba by�o zaplecze socjalne i budynki gospodarcze� wskaza� kilka sto�sów gruzu, gdzie ros�y brzózki.� Koron� muru mo�emy obej�� ca�y kompleks dooko�a � za�uwa�y� Pan Samochodzik.� Rany, jakie to wielkie.Chyba wi�ksze ni� Solówki.Po twarzy naszego towarzysza przebieg� cie�, jakby nazwa zamie�nionego na�agier klasztoru o�ywi�a w jego duszy jaki� ból.Szef nie zauwa�y� tego.� Spory � przyzna� Michai�.� Cho� oczywi�cie s� i wi�ksze.Tam chyba by�ag�ówna cerkiew � wskaza� stosy gruzu i wystaj�ce spod nich resztki �cian.�Wysadzili j� bolszewicy.No, to od czego zaczniemy?� Klasztor powinien mie� skarbiec � zauwa�y�em � gdzie prze�chowuje si�przedmioty liturgiczne, nadania i inne wa�ne dokumen�ty.Mo�e najpierw zajrzymydo kaplicy?Ruszyli�my koron� muru.Przez setki lat pada�y na� nasiona �wier�ków wydmuchaneprzez wiatr z szyszek.Wgryza�y si� w wapienne spoiwa miedzy ceg�ami,kie�kowa�y i gin�y, zanim nadesz�a zima.Nast�pnie zdobywa�y nieco wi�cejmiejsca.Drzewka �y�y kilka lat, po czym usycha�y.S�o�ce rozgrzewaj�cekamienne bloki wysysa�o z nich �ycie.Mchy i porosty trzyma�y si� lepiej.Oblepia�y mur grubym zie�lonym ko�uchem.Przeszli�my kilkadziesi�t metrów.Narogu klaszto�ru w mur wpuszczono pot�n� baszt�.Tu tak�e nie by�o drzwi.Weszli�my do wn�trza.Pod�oga spróchnia�a i cz�ciowo zawali�a si�.Wybrzuszonedeski sufitu w ka�dej chwili grozi�y zarwaniem si� na nasze g�owy.Dach pokrytygontem ci�gle jeszcze zabezpiecza� wn�trze przed deszczem.Tu tak�e by� fresk [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony