Ursula K. LeGuin Najdalszy brzeg

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- To b�dzie Obehol.Za ni�, na Rubie�ach Po�udnio�wych, jest jeszcze wyspaWellogy.A na Rubie�ach Za�chodnich s� i inne le��ce daleko bardziej na zachódni� Wellogy.Czy jeste� pewien, Sopli?Farbiarza z Lorbanery ogarn�� gniew.W jego oczach znowu pojawi�o si� krzywespojrzenie.Mimo to nie mówi ju� tak gor�czkowo - pomy�la� Arren - jak wówczas,gdy wiele dni temu rozmawiali z nim po raz pierwszy na Lorbanery.- Tak.Musimy wyl�dowa�.Dotarli�my wystarczaj�co daleko.Miejsce, któregoszukam, jest w�a�nie tam.Czy chcesz, abym przysi�g�, �e wiem? Na moje imi�?- Nie mo�esz - stwierdzi� Krogulec swoim twardym g�osem, spogl�daj�c w gór� nam�czyzn�, który by� o wie�le wy�szy od niego.Sopli wsta�, trzymaj�c si�kurczowo masztu, by móc patrze� na le��c� przed nimi wysp�.- Nie próbuj, Sopli.Tamten skrzywi� si� z gniewu czy bólu.Spojrza� na gó�ry, które zdawa�y si� by�niebieskie z tej odleg�o�ci, i po�wiedzia�:- Wzi��e� mnie jako przewodnika.Tam w�a�nie jest to miejsce.Musimy tamwyl�dowa�.- Wyl�dujemy tak czy inaczej.Potrzebujemy wody - odpar� Krogulec i wróci� dorumpla.Farbiarz mamrocz�c, usiad� na swoim miejscu przy maszcie.Arren s�ysza� jakwielokrotnie powtarza�: Przysi�gam na moje imi�.I za ka�dym razem, gdy tomówi�, zno�wu krzywi� si� jakby z bólu.Zbli�yli si� do wyspy pchani pó�nocnym wiatrem i za�cz�li j� op�ywa�, szukaj�czatoki lub dogodnego miejsca do l�dowania.Lecz grzywacze za�amywa�y si� zhukiem przy brzegu.Zielone góry w g��bi wyspy pra�y�y si� w go�r�cym s�o�cu,a� po szczyty pokryte kobiercem drzew.Op�yn�wszy przyl�dek ujrzeli wreszcie, g��boko wcina�j�c� si� w l�d, pó�kolist�zatok�, otoczon� piaszczystymi pla�ami.Tutaj fale podchodzi�y do brzeguspokojnie.Ich gwa�towno�� agodzi� przyl�dek i �ód� mog�a bezpiecznie cumowa�.�aden znak nie �wiadczy� o tym, �e pla�a lub las ponad ni� s� zamieszka�e.Niedostrzegli �odzi, dachu, czy wst�gi dymu.Skoro tylko Dalekopatrz�ca wp�yn�ado zatoki, lekki wiatr ucich�.By�o gor�co, spokojnie, cicho.Arren zabra� si�za wios�a.Krogulec sterowa�.Jedynym d�wi�kiem by� skrzyp wiose� w dulkach.Zielone szczyty wy�ania�y si� nad zatok�, otaczaj�c j�.S�o�ce odbija�o si� wwodzie taflami, rozpalonego do bia�o�ci, �wiat�a.Arren s�ysza� t�tnienie krwiw uszach.Sopli opu�ci� swoje bezpieczne miejsce przy maszcie.Przykucn�� nadziobie trzy�maj�c si� burt i w napi�ciu wpatrywa� si� w l�d.Ciemna twarzKrogulca b�yszcza�a od potu jak posmarowana oli�w�.Mag nieustannie przenosi�wzrok z niskich, przybrze��nych fal na urwiska ponad nimi, zas�oni�te kurtyn�li�ci.- Teraz - powiedzia� i do Arrena i do �odzi.Arren trzykrotnie silnie poci�gn��wios�ami i Dalekopatrz�ca �a�godnie osiad�a na piasku.Krogulec wyskoczy� z�odzi, aby z pomoc� ostatniego impetu fal wypchn�� j� wy�ej na brzeg.Gdywyci�gn�� r�ce, �eby pchn��, potkn�� si� i zgi�� w pó�, chwytaj�c za ruf�.Pot�nym szarpni�ciem wci�gn�� ód� z powrotem na wod�, poza przybój, iwczo�ga� si� do �rodka przez burt�, która zawis�a pomi�dzy morzem a brzegiem.- Wios�uj! - wysapa� i opad� na kolana, ociekaj�c wod� i próbuj�c z�apa�oddech.Trzyma� dziryt - u�ywany do miotania, d�ugi na dwie stopy dziryt z br�zowymgrotem.Sk�d go wzi��? Jeszcze jeden dziryt nadlecia�, gdy Arren oszo�omionypochyli� si� nad wios�ami.Uderzy� w kraw�d� �awki, od�upa� kawa�ek drewna iodskoczy�.Na niskich wzniesieniach nad pla��, mi�dzy drzewami, porusza�y si�jakie� postacie, ciskaj�c co�, i sk�adaj�c si� do rzutu.Powietrze wokó� nichcicho �wista�o i furkota�o.Arren gwa�townie wtuli� g�ow� mi�dzy ramiona, zgi��grzbiet i zacz�� wios�owa� silnymi poci�g�ni�ciami: dwa, aby przeskoczy�p�ycizny, trzy aby zawróci� �ód� i dalej.Sopli stoj�cy na dziobie, za plecami Arrena, zacz�� krzycze�.Raptem co�unieruchomi�o r�ce ch�opca tak, �e wios�a wyskoczy�y z wody i koniec jednego znich uderzy� go w �o��dek.Arren na chwil� o�lep� i straci� oddech.- Zawracaj! Zawracaj! - krzycza� Sopli.Nagle �ód� podskoczy�a na wodzie i zako�ysa�a si�.Ar�ren, rozjuszony, odwróci�si�, gdy tylko znowu zdo�a� uch�wyci� wios�a.Farbiarza nie by�o w �odzi.Wokó� nich g��boka woda zatoki falowa�a o�lepiaj�co w promieniach s�o�ca.Arren, os�upia�y, spojrza� znowu za siebie, a potem na Krogulca skulonego narufie.- Tam - powiedzia� Krogulec wskazuj�c za burt�, lecz tam nic nie by�o, tylkomorze i o�lepiaj�ce b�yski s�o�ca.Dziryt z dmuchawki spad� kilkana�cie stópod �odzi i znikn��, bezszelestnie zanurzaj�c si� w wodzie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony