[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Byæ mo¿e dlatego zosta³ poet¹ - melancholikiem, cz³owiekiem smutnym, który od¿ycia ucieka w g³¹b rozwa¿añ filozoficznych.Pojêcia przesz³oœci i przysz³oœci,wiecznej zmiany, fascynuj¹ jego umys³, tak jak góry.Tatry- to jeszcze jednaprzestrzeñ, w której odnajdywa³ siê pogodzony z niezbyt szczêœliw¹rzeczywistoœci¹, która przedar³a siê do jego poezji.Epokê pozytywistyczna nazywano czêsto "czasami niepoetyckimi".- Adam Asnyk znajdowa³ siê w pozytywizmie w doœæ specyficznej sytuacji - by³ato epoka podporz¹dkowuj¹ca wszelk¹ literaturê konkretnym celom, takim jakedukacja spo³eczeñstwa itp., a taki podejœcie do literatury raczej wyklucza³opoezjê z krêgu lit.pozytywistycznej; jednak Asnyk wyrwa³ siê z tego krêguprozy; uwa¿a³ siê równie¿ za kontynuatora tradycji romantycznych, choæ jegoideologia odbiega od za³o¿eñ tej epoki, a mocno zbli¿a siê do pozytywizmu,jednak nigdy nie zmienia siê we wrogoœæ przeciwko romantykom, przeciwnie:przychyla³ siê do koncepcji pogodzenia tych dwóch odmiennych epok;- Egzystowanie na skraju dwóch epok dawa³o Asnykowi wielk¹ swobodê tworzenia,gdy¿ w³aœciwie nie mia³ du¿ej konkurencji (poza Konopnick¹); st¹d te¿ mamy takwielk¹ ró¿norodnoœæ tematyczn¹ poezji Asnyka;- zacznijmy od tego, co najbardziej przybli¿a Asnyka do pozytywizmu; wiersz “Dom³odych" mo¿emy przyrównaæ do “Ody do m³odoœci" Mickiewicza - jest równie¿swego rodzaju manifestem ideowym, choæ za³o¿enia ideowe s¹ co najmniejsprzeczne z tymi, które g³osi³ wieszcz.G³osi wszystkie wa¿ne idee epoki (np.te, które pochodz¹ od Comte'a): kult nauki, wiedzy i prawdy, wzywa do aktywnegoudzia³u w tym nowym œwiecie; wa¿ne jest jednak to, ¿e nie ca³kowicie zrywaæ zprzesz³oœci¹, chce, aby odnoszono siê z szacunkiem do romantyzmu, gdy¿ jest towielkie kulturowe dziedzictwo, którego nie wolno zaprzepaœciæ; ten w¹tekpogodzenia z romantyzmem pojawia siê równie¿ w wielu innych wierszach (“Daremne¿ale"), czasem przeradza siê to nawet w wyra¿anie niektórych ideiromantycznych, takich jak kult jednostki wybitnej (“Limba"); mimo swojegozainteresowania romantyzmem rozumie jednak koniecznoœæ zmian, ewolucji œwiata,co uzasadnia nadejœcie nowej epoki i odejœcie starej z mrok przesz³oœci (SonetI z cyklu “Nad g³êbiami");- poza w¹tkami egzystencjalnymi, Asnyk porusza tak¿e tematykê bardziejprzyziemn¹: pisze wiele piêknych erotyków, w których do mi³oœci podchodzi zwielu ró¿nych stron: raz zauwa¿a, ¿e mi³oœæ romantyczna, która idealizujekochanka jest bez sensu i ¿e nie wierzy w mi³oœæ, gdy zorientowa³ siê, ¿ezwykle jest to po prostu zwyk³a salonowa gra (“Karmelkowy wiersz"); z drugiejstrony jednak ze zdumieniem zauwa¿a, ¿e znowu zakocha³ siê, i ¿e znowu wierzy wmi³oœæ - ma ona dla niego wielkie znaczenia (“Ja ciebie kocham"); Innym znowurazem pokazuje swój smutek i rozpacz z powodu rozstania z ukochan¹ (“Ach, jakmi smutno"); Jest równie¿ ciekawy i doœæ popularny wiersz “Miêdzy nami nic nieby³o", który jest antytez¹: mimo i¿ na pocz¹tku nadmienia pod.lir., ¿e niemiedzy nim i opisywan¹ kobieta nic nie by³o, to jednak podawane dalej przyk³adyabsolutnie temu zaprzeczaj¹;- Mamy tu wiêc deklaracjê ideow¹ epoki pozytywizmu, próbê pogodzenia romantyzmuz pozytywizmem, ogólne przemyœlenia filozoficzne w cyklu “Nad g³êbiami" orazciekaw¹ lirykê mi³osn¹;62.Wymieñ polskich laureatów literackiej Nagrody Nobla i omów twórczoœæjednego z nich.Polscy laureaci literackiej Nagrody Nobla:1905 - Henryk Sienkiewicz za Quo Vadis; 1924 - W³adys³aw Reymont za Ch³opów;1980 - Czes³aw Mi³osz za ca³okszta³t twórczoœci; 1996 - Wis³awa Szymborska zaca³okszta³t twórczoœci.Na pytanie “có¿ wiêc jest w tej poezji?” mo¿na odpowiedzieæ: i wielki temat ilekkoœæ formy, i precyzja jêzyka.Zas³ug¹ niew¹tpliw¹ tej poezji jest fakt, ¿e“Wielki temat” wcale nie wydaje siê wielki, lecz bliski, jakby wyjêty zw³asnych, zwyk³ych przemyœleñ odbiorcy i nagle sformu³owany tak przeraŸliwiejasno i trafnie.Temat istnienia i œmierci, miejsca cz³owieka w ³añcuchuziemskich bytów, w przyrodzie, w gronie ludzi.Pytanie o istotêcz³owieczeñstwa, o istotê natury.Byæ mo¿e dziêki humorowi, który czêstotowarzyszy tym rozwa¿aniom, mo¿e dziêki szczypcie ironii wobec powagi sprawytego œwiata.Wiersze Szymborskiej przybieraj¹ czasem postaæ minifabu³kiobrazuj¹cej wa¿kie zagadnienie, czasem operuj¹ domniemaniem, odwróceniem,zaprzeczeniem.Czêsto spotykamy w tej poezji lirykê roli lub maski, jakbywieloœæ g³osów, które wypowiadaj¹ siê w danych sprawach [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • rurakamil.xlx.pl
  •