Harry Harrison Zima w edenie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy uwiesi�a si� ga��zi, by j�od�ama�, obieca�a sobie, �e nic ich ju� nie rozdzieli.Rozstanie by�o zbytd�ugie.Zbyt mocno rozci�gn�� si� ��cz�cy ich niewidzialny sznur, o ma�o co si�nie zerwa�.Nie pozwoli, by to si� powtórzy�o.Gdzie b�dzie Kerrick -tam i ona.Nic ani nikt nie wejdzie mi�dzy nich.Zmro�ona ga�� p�k�a z g�o�nym trzaskiem,gdy poci�gn�a j� z ca�� si��, wywo�an� przepe�niaj�c� j� mieszanin� gniewu iszcz�cia.Ju� nigdy!Ogie� buzowa�, ogrzewaj�c jaskini�.Kalaleq nachyli� si� nad nieprzytomnymKerrickiem, poci�gn�� go za r�ce i kiwn�� rado�nie g�ow�.- Dobrze, bardzo dobrze, jest silny - ale� ma bia�e cia�o! Odmro��enia s� tylkona twarzy, to te ciemne plamy.Zejdzie z nich skóra, ale wszystko b�dziedobrze.Gorzej jednak z tym drugim.Odsun�� futra ze stóp Ortnara.Wszystkie palce jego lewej nogi by�y czarne,odmro�one.- Musimy je odci��.Zrobi� to teraz, nic nie poczuje, zobaczycie.Ortnar j�cza� g�o�no, ale nie odzyskiwa� przytomno�ci.Armun, pochylona nadKerrickiem, nie zwraca�a uwagi na rozlegaj�ce si� za ni� przera�liwe odg�osyci�cia.Czo�o �owcy by�o ju� ciep�e, za�czyna�o taje�.Musn�a je czubkamipalców; poruszy� powiekami, otworzy� je i znów zamkn��.Obj�a go ramionami iunios�a, przy�tkn�a do warg skórzany kubek z wod�.- Wypij to, prosz� ci�, wypij.- Ruszy� ustami, po�kn�� odrobin�, potem opad�.- Musz� mie� ciep�o i dosta� co� do jedzenia, nabra� si�, nim b�dzie mo�na ichruszy� - powiedzia� Kalaleq.- Zostawimy tu mi�so z �odzi, potem mo�e co�z�owimy.Wrócimy o zmierzchu.Paramutanie zostawili jej te� wielki stos drewna.Rozpali�a wiel�kie ognisko,rozgarn�a je, wydoby�a p�on�ce w�gle.Gdy po po��udniu odwróci�a si� od ognia,zobaczy�a, �e Kerrick otworzy� oczy i porusza ustami próbuj�c bezskutecznie co�powiedzie�.Dotkn�a wargami jego ust, potem po�o�y�a na nich palec, jakbyucisza�a dziecko.- Pos�uchaj mnie.�yjesz - i Ortnar te�.Znalaz�am ci� na czas.Wszystko b�dziedobrze.Mamy tu jedzenie i wod�, musisz si� napi�.Znów go podpar�a, wypi� �yk wody, zakaszla�, gdy zwil�y�a mu suche gard�o.Armun po�o�y�a go, lecz nadal obejmowa�a mocno, szepcz�c do ucha:- Z�o�y�am sobie �lub.Przysi�g�am, �e nigdy ju� nie pozwol�, by� mnie opu�ci�.Gdzie pójdziesz, tam i ja.lak musi by�.- Tak.musi by� - powtórzy� z trudem.Zamkn�� oczy i zasn��.By� na kraw�dzi�mierci, powrót stamt�d jest najtrudniejszy.Ortnar poruszy� si� i j�kn��,Armun da�a wody i jemu.Gdy wrócili Paramutanie, by�o ju� niemal ciemno.Przybyli z krzykami.- Patrz, jaki drobiazg przynios�em - zawo�a� Kalaleq wchodz�c do jaskini zwielk� ryb� pokryt� p�ytkami, w jej pysku l�ni�y z�by.-To doda im si�.Terazmusz� co� zje��.- S� jeszcze nieprzytomni.- Za d�ugo, to niedobrze.Potrzebuj� teraz mi�sa.Poka�� ci, jak ich nakarmi�.Dwaj wio�larze podnie�li Ortnara, podtrzymali w pozycji siedz��cej, a Kalaleq�agodnie poruszy� g�ow� �owcy, szczypa� go w policzki, szepta� mu do ucha,potem g�o�no klaska� w d�onie.Wszyscy krzy�czeli zach�caj�co, gdy Ortnarrozchyli� lekko oczy i j�kn��.Teraz otworzyli mu usta, a Kalaleq odrywa� p�atyryby i wyciska� z nich sok do gard�a �owcy.Ten prychn�� lin�, kaszln��, leczpo�kn��, co wywo�a�o ogóln� aprobat�.Gdy Ortnar odzyska� przytomno��, za�cz�limu wk�ada� mi�dzy wargi kawa�ki surowego mi�sa, zach�caj�c do �ucia ich ipo�ykania.- Powiedz mu w swym j�zyku Erqigdlit, �e musi je��.�uj, �uj to wszystko.Kerricka nakarmi�a sama, nie dopuszcza�a do niego nikogo, pró�bowa�a doda� musi�y, przyciskaj�c go mocno do swych piersi.Min�y dwa dni nim Ortnar móg� ruszy� w drog�.Przygryz� wargi a� do krwi, gdywycinali mu ze stóp dalsze kawa�ki odmro�one�go cia�a.- Przynajmniej �yjemy - powiedzia� mu Kerrick, gdy by�o ju� po wszystkim.- Ja niezupe�nie - dysza� Ortnar, na twarz wyst�pi�y mu wielkie krople potu.-Znale�li�my ich - czy raczej oni nas - to najwa��niejsze.Kerrick musia� opiera� si� na Armun, gdy szli do �odzi.Ort�nara zanie�li nanoszach z ga��zi.Cierpia� zbyt mocno, by zwraca� uwag� na otoczenie, leczKerrick, wchodz�c do �odzi, przyjrza� si� jej uwa�nie i z podziwem.- Zrobiona ze skór, lekka i mocna.A wios�a! Paramutanie bu�duj� równie dobrzejak Sasku.- Niektóre rzeczy robi� nawet lepiej - powiedzia�a Armun, rada, i� czuje si�lepiej i wszystko go interesuje.- Spójrz na to - czy wiesz, co to jest?Poda�a mu d�ug�, rze�bion� ko��, któr� obraca� w d�oniach.- Zrobiono to z wielkiej bestii, nie wiem dok�adnie jakiej.Zo�sta�a te�wydr��ona - ale co to jest? - Potrz�sn�� zwisaj�c� skórzan� rurk�, przy�o�y�oko do otworu w górnej cz�ci ko�ci, poci�gn�� za w�ze� i stwierdzi�, �e w�rodku porusza si� okr�g�y kij grubo�ci strza�y.- Pi�knie zrobione, towszystko, co mog� powiedzie�.Armun u�miechn�a si�, rozszczepiona warga ukaza�a równe z�by, gdy zanurzy�akoniec rury w wodzie faluj�cej u jej stóp.Kiedy poci�gn�a za w�ze�, rozleg�si� odg�os ssania, a po drugim poci��gni�ciu z górnego otworu trysn�� za burt�cienki strumyk wody.Kerrick przygl�da� si� zaskoczony, a� �owcy zacz�li si�mia� z jego zdziwienia.Wzi�� urz�dzenie znowu do r�ki.- Przypomina to troch� rzeczy hodowane przez Yilan�, zosta�o jednak zrobione, anie wyros�o.Podoba mi si� to.Przypatrywa� si� przyrz�dowi z podziwem, ogl�da�rze�b� ukazuj�c� ryb�, wypluwa�j�c� wielki potok wody.W paukarutach zgotowano ju� triumfalne powitanie.Kobiety ci�sn�y si� wokó�,piszcza�y i �mia�y si�, spiera�y o prawo niesienia no�szy z jasnow�osymolbrzymem.Ortnar rozgl�da� si� ze zdumieniem, gdy przepycha�y si�, by dotkn��jego w�osów, warcz�c jednocze�nie na siebie w dziwnym j�zyku.Arnweheet patrzy� zdziwiony na swego ojca, s�abo pami�ta� ju� �owców Tanu.Kerrick ukl�k� w �niegu, by przyjrze� mu si� bli�ej, mocno zaciekawione dzieckoma�o przypomina�o niemowl�, które zostawi�.- Jeste� Arnwheet - powiedzia�, a ch�opiec przytakn�� powa�nie, cofn�� si�jednak, gdy Kerrick wyci�gn�� d�o�, by go dotkn��.- To twój ojciec - powiedzia�a Armun - nie mo�esz si� go ba�.Dziecko jednaktrzyma�o si� kurczowo jej nogi, przestraszone nie�zwyk�o�ci� spotkania.Kerrick wsta�, s�owo - ojciec - pobudzi�o dawno pogrzebane wspomnienia.Si�gn��w g��b futra i znalaz� dwa no�e zwisaj�ce mu na szyi, chwyci� i zerwa�mniejszy.Gdy znowu ukl�k�, dziecko si� nie odsun�o.Kerrick wyci�gn�� jasneostrze z metalu, zab�ys�o w s�o�cu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony