Jrr Tolkien Dwie Wieze (2 z 2) (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.G�az by� wdalszym ci�gu na miejscu.Orkowie jednak omin�li go jakim� sposobem, bo s�ycha� by�o ich g�osy wkorytarzu.Biegli naprzód, coraz dalej w g��b góry, wracaj�c do Wie�y.Samaogarn�a rozpacz.Unosili przecie� cia�o jego pana, z pewno�ci� w nikczemnychzamiarach, a on nie móg� za nimi pod��y�.Rzuci� si� na g�az próbuj�c goodepchn��, lecz przeszkoda nie ust�pi�a.Nagle po drugiej stronie, bardzoblisko, jak si� wyda�o hobbitowi, zabrzmia�y znów g�osy dwóch dowódców,ci�gn�cych sw� pogaw�dk�.Sam znieruchomia� i nadstawi� uszu w nadziei, �e ztej rozmowy dowie si� czego� u�ytecznego.My�la� te�, �e Gorbag, który nale�a�,jak wynika�o z jego s�ów, do za�ogi Minas Morgul, zechce mo�e wróci� i wówczasotworzy mu drog� do korytarza.- Nie wiem � mówi� Gorbag.� Na ogó� wiadomo�ci dochodz� szybciej, ni�by ptakdolecia�.Nie pyta�em jednak, jakim sposobem to si� dzieje.Bezpieczniej niepyta�.Brr! Ciarki po mnie chodz�, kiedy widz� tych Nazgulów.Jak spojrz� naciebie, to masz wra�enie, �e ci� oczyma ze skóry ob�upili, �e si� znalaz�e� nazimnie i w ciemno�ciach, z dala od swoich.Ale on ich lubi, to teraz jegoulubie�cy, wi�c nie pomog� skargi.Powiadam ci, s�u�ba w stolicy to dzisiajci�ki kawa�ek chleba.- Spróbowa�by� �ycia w tych górach, w najbli�szym s�siedztwie Szeloby! � odpar�Szagrat.- Wola�bym si� znale�� z dala i od Nazgulów, i od niej.Ale teraz mamy wojn�,potem mo�e b�dzie l�ej.- Na wojnie dobrze si� nam wiedzie, jak mówi�.- Mówi�, co chc� � mrukn�� Gorbag.� Zobaczymy.W ka�dym razie, je�li powiedziesi� rzeczywi�cie, b�dzie dla nas wi�cej miejsca na �wiecie.Jak my�lisz, gdybysi� trafi�a sposobno��, warto by we dwóch wyw�drowa� cichcem z kilku dobranymi,zaufanymi ch�opakami i na w�asn� r�k� urz�dzi� si� w jakim� wygodnym zak�tku,gdzie o �up �atwo, a wielcy zwierzchnicy nie depc� po pi�tach.- Ha! � rzek� Szagrat.� Przypomnia�yby si� dawne czasy.- W�a�nie.Nie ciesz si� jednak przedwcze�nie.Troch� jestem niespokojny.Jakci mówi�em, nawet najwy�si zwierzchnicy.� Gorbag zni�y� g�os do szeptu: -Tak, nawet ci na samej górze mog� si� pomyli�.Powiedzia�e�, �e co� omal namsi� nie wymkn�o.A ja ci powiadam, �e co� nam si� wymkn�o na dobre.Musimytego teraz szuka�.Kiedy trzeba naprawia� czyje� b��dy, zawsze biednych Urukówgna si� do najci�szej roboty i nawet nie podzi�kuje im nikt, jak by nale�a�o.Pami�taj te�, �e przeciwnicy nienawidz� nas tak samo jak jego, i je�liby gozwyci�yli, czeka nas marny koniec.Powiedz no, kiedy dosta�e� rozkaz, �ebywyj�� z oddzia�em na prze��cz?- Przed godzin�, na krótko przed naszym spotkaniem.Przys�ano wiadomo��.�Nazgul zaniepokojony.Niebezpiecze�stwo szpiegów na Schodach.Zdwoi� czujno��.Wys�a� zwiad na szczyt Schodów�.No, wi�c ruszy�em z �o�nierzami natychmiast.- Co� tu jest nie w porz�dku � rzek� Gorbag.� Wiem na pewno, �e nasi Milcz�cywartownicy ju� dwa dni temu, je�li nie dawniej, byli zaniepokojeni.Ale mniewyprawiono z patrolem wczoraj dopiero i nie wys�ano �adnego raportu doLugburza; mo�e dlatego, �e wci�gni�to na maszt Wielki Sygna�, �e Najwy�szyNazgul wyrusza� na wojn� i tak dalej.Podobno Lugburz nie przyjmowa� �adnychwiadomo�ci przez do�� d�ugi czas.- Oko by�o zaj�te czym� innym zapewne � rzek� Szagrat.� Mówi�, �e na zachodziedziej� si� wa�ne rzeczy.- To wiadomo � mrukn�� Gorbag � ale tymczasem nieprzyjaciele zakradli si� naSchody.Co� ty robi� na swojej wie�y! Masz przecie� obowi�zek trzyma� stra� nadprze��cz�, nie czekaj�c na szczególne rozkazy.Od czego jeste�?- Daj spokój.Nie próbuj mnie uczy� moich obowi�zków.Nie �pimy na wie�y,wiedzieli�my, �e dzieje si� co� dziwnego.- Nawet bardzo dziwnego!- No tak, zauwa�yli�my �wiat�o i krzyki.Ale Szeloba wylaz�a z jaskini.Moich�opcy widzieli j� i jej S�u�k�.- Jej S�u�k�? Co za jeden?- Chyba go znasz: ma�y, czarny, chudy stwór, troch� tak�e do paj�ka podobny,ale bardziej jeszcze do zag�odzonej �aby.By� u nas ju� kiedy�.Przed laty poraz pierwszy wyszed� z Lugburza i mieli�my rozkaz od najwy�szego dowództwa,�eby go przepu�ci�.Potem wraca� par� razy na Schody, ale go nie zaczepiali�my:zawar� chyba jaki� uk�ad z Jej Ksi��c� Mo�ci�.Przypuszczam, �e nie nadaje si�do jedzenia, bo w przeciwnym razie Szeloba nie uszanowa�aby rozkazów naszychw�adz.Czuwali�my jednak nad dolin� pilnie, wiemy, �e S�u�ka Szeloby odwiedzi�j� w przeddzie� ca�ej tej awantury.Widzieli�my go wczoraj z wieczora, przednoc�.Moi zwiadowcy donie�li, �e Jej Ksi��ca Mo�� czeka go�ci i przygotowujesi� tam zabawa; zadowoli�em si� t� wiadomo�ci�, póki nie dosta�em rozkazu zgóry.My�la�em, �e S�u�ka postara� si� dla niej o rozrywk� albo mo�e wy z dolinprzys�ali�cie jej podarunek, je�ca wojennego czy co� w tym rodzaju.Nie wtr�camsi� do jej zabaw.Wiadomo, �e kiedy Szeloba poluje, �adna zwierzyna nie wymkniesi� �ywa z tunelu.- Tak my�lisz? Czy� nie widzia� tego pokurcza pod urwiskiem? Powtarzam ci:jestem mocno zaniepokojony.Nie wiem, co to za jeden, ale skoro doszed� doSchodów, wydosta� si� wida� �ywy z tunelu i umkn�� sprzed nosa Szelobie.Przeci�� zapor� z paj�czyny i wyszed� z jaskini.To daje do my�lenia,przyznaj.- W ko�cu przecie� go dopad�a.- Dopad�a go? Tego malca? Gdyby prócz niego nie by�o nikogo, zawlok�aby go odrazu do swojej spi�arni i tam by zosta�.A skoro z Lugburza upominaj� si� oniego, musia�by� go tam szuka�.Nie zazdro�ci�bym ci zadania! Nie, z pewno�ci�by�o ich wi�cej.Sam w tym momencie zainteresowa� si� rozmow� orków i przycisn�� ucho dokamienia.- Kto przeci�� p�ta, którymi go Szeloba omota�a, Szagracie? Ten sam, ktoprzeci�� paj�czyn� w drzwiach.Czy to nie bije w oczy? Kto wbi� szpikulec wbrzuch Jej Ksi��cej Mo�ci? Wci�� ten sam �mia�ek.A gdzie� on si� podzia�?Mów, gdzie on jest, Szagracie!Szagrat nie odpowiedzia�.- Warto si� nad tym zastanowi�, to nie przelewki.Wiesz chyba równie dobrze jakja, �e nikt dotychczas nie zdo�a� wbi� Szelobie szpilki pod skór�.Pewnie,trudno ubolewa�, �e to j� spotka�o, ale to znaczy, �e kr��y tu gdzie�nieprzyjaciel gro�niejszy od wszystkich buntowników, jacy od dni wielkiegoobl�enia pokazali si� na naszym pograniczu.Co� nam si� wymkn�o!- Ale co to jest? � st�kn�� Szagrat.- S�dz�c z oznak, kapitanie Szagracie, jest to wielki wojownik,najprawdopodobniej elf, w ka�dym razie uzbrojony w miecz elfów, a mo�e te� wtopór.Kr��y ca�y i zdrów po okolicy, nad któr� powierzono ci stra�, a ty� gonie wytropi�.Bardzo dziwna sprawa! Gorbag splun��, a Sam u�miechn�� si�nieweso�o s�ysz�c ten swój rysopis.- Ty zawsze wszystko widzisz w czarnych kolorach � rzek� Szagrat.� Oznakimo�na sobie rozmaicie t�umaczy�, tak jak ty je odczyta�e� albo zupe�nieinaczej.Rozstawi�em warty wsz�dzie doko�a i b�d� wszystkie sprawy za�atwia� pokolei.Na razie musz� si� zaj�� tym intruzem, którego z�apa�em, a potem dopierozaczn� si� martwi� o innych.- Je�li si� nie myl�, nie b�dzie wielkiej korzy�ci z tego przy�apanego je�ca �rzek� Gorbag.� Mo�e on nie ma nic wspólnego z w�a�ciw� spraw�.Tamten si�acz zmieczem nie przywi�zywa� wida� wagi do osoby tego malca, skoro go zostawi�nieprzytomnego pod urwiskiem.To na pewno podst�p, jak znam elfów.- Zobaczymy.Teraz czas w drog�.Za d�ugo gadamy.Chod�my i przyjrzyjmy si�lepiej je�cowi.- Co z nim zamierzasz zrobi�? Nie zapominaj, �e to ja pierwszy go spostrzeg�em.Je�eli b�dzie wolno z nim pohula�, ja i moi ch�opcy musimy mie� tak�e udzia� wzabawie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony