Jrr Tolkien Wyprawa (1 z 2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Co� jednak w minie i g�osie od�wiernego niepokoi�o Froda.Od�wierny chwil� patrza� za hobbitami, potem wszed� do wn�trza swego domu.Ledwie si� odwróci�, jaka� ciemna posta� szybko wspi�a si� przez bram� iznikn�a w ciemnej uliczce osiedla.Hobbici �agodnym zboczem wjechali na wzgórze, min�li kilka rozproszonych domówi stan�li przed gospod�.Domy tu wydawa�y im si� bardzo du�e i dziwaczne.Samowi, gdy zobaczy� trzypi�trow� gospod� z mnóstwem okien, serce si� �cisn�o.Spodziewa� si�, �e w tej podró�y spotka mo�e olbrzymów wy�szych ni� drzewa orazinne, jeszcze bardziej przera�aj�ce istoty; lecz w tym momencie widok Du�ychLudzi i ich ogromnych domów zupe�nie mu wystarczy�, a nawet przepe�ni� miar�ponurych i nu��cych prze�y� ostatnich dni.Zdawa�o mu si�, �e w ciemnychzakamarkach dziedzi�ca stoj� w pogotowiu osiod�ane czarne rumaki, a CzarniJe�d�cy �ledz� przybyszów, ukryci w ciemnych oknach na górnych pi�trachgospody.- Chyba nie zostaniemy tutaj na noc, prawda, prosz� pana?! - wykrzykn��.-Skoro tu mieszkaj� hobbici, czemu nie poszuka� u którego� z nich go�ciny?By�oby nam o wiele bardziej swojsko.- Co ci si� nie podoba w tej gospodzie? - spyta� Frodo.- Tom Bombadil j�poleca�.Mam nadziej�, �e wn�trze oka�e si� przytulne.Nawet i z zewn�trz dla oswojonego oka gospoda wygl�da�a mile.Frontem zwróconado go�ci�ca, dwoma skrzyd�ami wcina�a si� w stok wzgórza tak, �e okna, które odtej strony spogl�da�y z wysoko�ci drugiego pi�tra, od drugiej znajdowa�y si� narówni z ziemi�.Mi�dzy obu skrzyd�ami szeroka sklepiona brama, do której wiod�okilka wygodnych schodów, prowadzi�a na dziedziniec.Drzwi sta�y otworem ip�yn�� z nich snop �wiat�a.Nad bram� wisia�a zapalona latarnia, a ni�ejko�ysa� si� szyld z god�em gospody: spasiony bia�y kucyk wspi�ty d�ba.Napiswielkimi bia�ymi literami g�osi�: "Pod Rozbrykanym Kucykiem - Gospoda BarlimanaButterbura".Z licznych okien parteru zza grubych zas�on przenika�o �wiat�o.Gdy hobbici stali w rozterce po ciemku pod bram�, kto� we wn�trzu domu zacz��piewa� weso�o i zaraz przy��czy� si� do pie�ni chór rozbawionych g�osów.Podró�ni chwil� przys�uchiwali si� tym wabi�cym d�wi�kom, potem zsiedli zkuców.Pie�� sko�czy�a si�, buchn�y �miechy i oklaski.Hobbici wprowadzili kucyki przez bram� i zostawili je na dziedzi�cu, a samiwbiegli na schody.Frodo szed� pierwszy i omal nie zderzy� si� z ma�ym �ysymgrubasem o rumianej twarzy.Przepasany bia�ym fartuchem, grubas wybiega� zjednych drzwi i zmierza� ku drugim nios�c na tacy pe�ne kufle.- Czy mogliby�my.- zacz�� Frodo.- Chwileczk�, przepraszam! - krzykn�� grubas przez rami� i znikn�� w zgie�ku iob�okach dymu.Po minucie wróci� ocieraj�c fartuchem r�ce.- Dobry wieczór, paniczu - powiedzia� k�aniaj�c si� Frodowi.- Czym mo�emys�u�y�?- Prosimy o nocleg dla czterech osób i stajni� dla pi�ciu kucyków, je�li tomo�liwe.Czy z panem Butterburem mam przyjemno��?- Tak jest! Na imi� mi Barliman.Barliman Butterbur do us�ug.Panowie zShire'u, czy tak? - To mówi�c nagle plasn�� si� d�oni� w czo�o, jakby usi�uj�csobie co� przypomnie�.- Hobbici! - zawo�a�.- Co� mi to przypomina, ale co?Czy wolno spyta� o nazwiska?- Pan Tuk i pan Brandybuck - rzek� Frodo - a to jest Sam Gamgee.Ja nazywam si�Underhill.- No, prosz�! - krzykn�� pan Butterbur prztykaj�c palcami.- Ju� mia�em i znówmi uciek�o! Ale wróci, �ebym tylko mia� woln� chwil�, to pozbieram my�li.Nógwprost nie czuj�, ale zrobi� dla panów, co si� da.Niecz�sto miewamy go�ci zShire'u ostatnimi czasy, nie darowa�bym sobie, gdybym panów godnie nie przyj��.Tylko �e t�ok dzisiaj w domu, jakiego ju� dawno nie by�o.Jak to mówi�, nie madeszczu bez ulewy.Hej! Nob! - krzykn��.- Gdzie si� podziewasz, marudnaniedojdo? Nob!- Ju� lec�, ju� lec�!Z sali wypad� hobbit mi�ej powierzchowno�ci i na widok podró�nych stan�� jakwryty wlepiaj�c w nich wzrok z �ywym zainteresowaniem.- Gdzie jest Bob? - spyta� gospodarz.- Nie wiesz? No, to go poszukaj.Migiem!Ja tak�e nie mam trzech par nóg ani oczu.powiedz Bobowi, �e trzeba wzi�� pi��kucyków na stajni�.Musi dla nich znale�� miejsce.Nob u�miechn�� si�, mrugn�� porozumiewawczo i wybieg� p�dem.- Zaraz, zaraz, co to ja chcia�em rzec? - mówi� pan Butterbur znów klepi�c si�po czole.- Mo�na powiedzie�, �e jedno wygania drugie z pami�ci.Takie mam dzi�tutaj urwanie g�owy! najpierw wczoraj wieczorem przyjecha�a ca�a kompaniaZielon� �cie�k� z po�udnia, a to ju� by� niezwyczajny pocz�tek.Potem dzi� popo�udniu zjawi�y si� w�drowne krasnoludy ci�gn�ce na zachód.A teraz wy! �ebynie to, �e�cie hobbici, chyba bym ju� was nie przyj�� na kwater�.Ale mam wpó�nocnym skrzydle par� pokoi specjalnie swego czasu dla hobbitów zbudowanych.Na parterze, jak to hobbici lubi�.Okna okr�g�e, a wszystkie wedle hobbickiegogustu.Mam nadziej�, �e wam b�dzie wygodnie.Nie w�tpi�, �e chcecie te� dosta�kolacj�.Postaramy si� co� zrobi� napr�dce.Prosz� t�dy!Zaprowadzi� ich przez krótki korytarz, otworzy� jakie� drzwi.- Tu jest przyjemny salonik - rzek�.- Spodziewam si�, �e panów zadowoli.Ateraz prosz� wybaczy�.Mam tyle roboty.Ani chwilki, �eby porozmawia�! Musz�si� uwija�.Za du�o doprawdy na jedn� par� nóg, a mimo to brzuch mi nie chcespa��.Zajrz� tu pó�niej.je�liby panowie czego� potrzebowali, prosz� dzwoni�,a Nob zaraz przybiegnie.Gdyby nie przybieg�, dzwo�cie i krzyczcie.Wyszed� wreszcie zostawiaj�c ich nieco oszo�omionych.Barliman Butterbur mia�wida� niewyczerpane zapasy wymowy, której nawet nadmiar pracy nie móg�powstrzyma�.Hobbici znale�li si� w ma�ym, przytulnym pokoju.Przy kominku, naktórym p�on�� jasny ogieniek, sta�y wygodne niskie fotele.Okr�g�y stó� by� ju�nakryty bia�ym obrusem, co prawda na razie figurowa� na nim tylko ogromnyr�czny dzwonek [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony