[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.6.1.Komety i meteory.Oczywiœcie wszyscy uczeni i wojskowi, którzy zajmowali siê spraw¹„skandynawskiego rakietowego lata ’46” zrazu wysuwali „hipotezê meteorytow¹” -zak³adaj¹c¹, ¿e wszystkie, lub prawie wszystkie, obserwowane zjawiska mia³y sw¹genezê w potokach meteorytowych towarzysz¹cych kometom.Istotnie, ta myœl niejest pozbawiona uroku, bowiem wyjaœnia za jednym zamachem niemal wszystko, amianowicie: to, ¿e w miejscach impaktów znajdowano szlakê i koks, a nie czêœcimetalowe rakiet; to, ¿e dziwne „rakiety-widma” obserwowano jedynie nad pó³nocnahemisfer¹ Ziemi, jak widaæ to z za³¹czonych tabel, z których wynika wreszcie,¿e wydarzenia te pasuj¹ jak ula³ do rojów Kwadrantydów i Andromeidów.TABELA II - NIEKTÓRE ROJE METEORYTOWERadiantkometaczas obiegu w latachdata ostatniego pojawienia siê kometymaksimum aktywnoœci radiantuŒrednica potoku meteory-towego wmln kmAurigidyKiess1.90018629.II.0,3LirydyThather - Baeker415186122.IV.20PerseidySfift - Tuttle- Simons120186212.VIII.65Orionidy + AkwarydyHalley7619866.V.22.X.24LeonidyTempel-Tuttle33,2199817.XI.5Kwadrantydy7,24.I.5AndromeidyBiela6,619977.XI.TABELA III - GWIAZDOZBIORY, W KTÓRYCH NAJCZÊŒCIEJ POJAWIAJ¥ SIÊ KOMETYMIESI¥CEKONSTELACJEStyczeñByk, Herkules, ErydanLutyLew, CefeuszMarzecPanna, Lew, Pegaz, WagaKwiecieñPegaz, Andromeda, Perseusz, KasjopejaMajPegaz, RybyCzerwiecPerseusz, Ryby, WoŸnica, ¯yrafa, Wielka NiedŸwiedzicaLipiec¯yrafa, Orze³, Herkules, WoŸnica, Wieloryb, Byk, Ma³a NiedŸwiedzica, Wê¿ownik,KasjopejaSierpieñWodnik, Wielka NiedŸwiedzica, ¯yrafa, WoŸnica, Ryœ, Herkules, Byk, KasjopejaWrzesieñRyœ, Lew, ¯yrafa, Wê¿ownik, Wodnik, W¹¿ Wodny, Wielka NiedŸwiedzica, BliŸniêtaPaŸdziernikLew, Smok, ¯yrafa, Wieloryb, Byk, Wê¿ownik, Wodnik, WolarzListopadPanna, Sekstans, Pegaz, Herkules, Erydan, Lew, Byk, WielorybGrudzieñPanna, Byk, Wieloryb, HerkulesTabele powy¿sze pokazuj¹, ¿e od stycznia do paŸdziernika nasza planeta jestpoddana kosmicznemu bombardowaniu meteorami i meteorytami z kilkunastu rojów.Gros radiantów le¿y w konstelacjach nieba pó³nocnego.To t³umaczy wiele.Bardzowiele, tylko ¿e.Tylko nie wyjaœnia tego, ¿e te wszystkie „meteory” i „meteoryty” wykonywa³y wpowietrzu ró¿ne gwa³towne ewolucje, dymi³y ró¿nokolorowymi dymami i œwieci³yró¿nokolorowymi œwiate³kami, przelatywa³y w absolutnej ciszy, lub na odwrót -przelatywa³y z przeraŸliwym rykiem czy œwistem i wreszcie eksplodowa³y napowierzchni gruntu lub wody.KRYTERIUM KSZTA£TU.Szanuj¹ce siê meteory po d³u¿szym przelocie przez ziemsk¹ i ka¿d¹ inn¹ uczciwiegêst¹ atmosferê, maj¹ prêdzej czy póŸniej, ale z a w s z e kszta³t kropli wody.To jest regu³a, od której nie ma odwo³ania i ¿adnego wyj¹tku.Opór powietrzakszta³tuje ka¿de spadaj¹ce cia³o tak, by jego bry³a przybra³a jak najbardziejaerodynamiczny kszta³t - innymi s³owy mówi¹c - chodzi o zmniejszeniewspó³czynnika Cx.W przypadku „rakiet-widm” chodzi o wyd³u¿one obiekty,nierzadko wyposa¿one w krótkie skrzyde³ka lub/i stabilizatory.Obiekty te by³ypokryte ró¿nokolorowymi pokrywami.T a k i c h meteorytów siê raczej niespotyka - nieprawda¿?KRYTERIUM OBSZARU.Jak to siê dzia³o, ¿e meteory z kilku radiantów spada³y w³aœnie i tylko naterytorium Skandynawii? Doprawdy, dziwne to by³y meteory i meteoryty, którebombardowa³y ten i tylko ten skrawek naszej planety!!!.A zatem skoro nie meteory i meteoryty, to mo¿e plazmoidy s³oneczne? Hipotezate¿ nie pozbawiona uroku, bo¿ rok 1946 by³ szczytowym rokiem 11-letniego cykluaktywnoœci naszej gwiazdy dziennej.Wzmo¿ona aktywnoœæ S³oñca mog³a spowodowaæsilne wybuchy i jakieœ plazmoidy mog³y dostaæ siê w ziemsk¹ atmosferê
[ Pobierz całość w formacie PDF ]