Lem Stanislaw Pamietnik znaleziony w wannie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Erms nie odzywa� si� d�u�sz� chwil�.Potar� r�k� czo�o, podrapa� si� za uchem,westchn��.- Pan zgubi� instrukcj� - rzek� wreszcie - no, tak.To, owszem, to jest co�.Ztego b�dzie dyscyplinarka.Cho�bym nie chcia�, musz� wdro�y� post�powanie.Aleto nic takiego, o ile - zerkn�� na mnie bystro - nie opuszcza� pan Gmachu.Nieopuszcza� pan, co?- Nie.- Chwa�a Bogu! - odetchn��.- W takim razie b�dzie to raczej formalno��.Za�atwimy to pó�niej.Co do pa�skich ostatnich s�ów, to - ja nie s�ysza�em ich,wie pan.By�oby bardzo niedobrze, gdyby ka�de podenerwowanie cennego pracownikamia�o.mog�o mnie dotkn��.To by �wiad�czy�o jak najgorzej - po prostu, �enie nadaj� si� na to miejsce! - stukn�� gar�ci� w biurko.- Pan nie wierzy wmoj� serdeczno��.No bo, niby - dlaczego mia�bym pana lubi�? Za co? Nie znamysi� prawie i w ogóle - roz�o�y� r�ce - ale to nie tak.Prosz� tylko zwa�a� nato, co powiem: jestem nie tylko urz�dnikiem, wertuj�cym te nieszcz�sne papiery,biurokrat� zakazanym - wyr�n�� w nie pi�ci�, a� zafalowa�y z szelestem - ale,i to przede wszystkim, ko�cow� stacj�, jestem portem, z którego wychodz� nasinajlepsi ludzie - tam.No, a nie b�d� mówi� panu, wyró�nionemu Misj� Specjaln�,co tam czeka.Wi�c, cho� ja pana naturalnie nie znam, chocia�e�my si�prywatnie nie stykali, to jednak wiem, wierz�, w oparciu o to wyró��nienie(Misja nie jest przecie dla byle kogo), �e pan za�s�uguje na szacunek,zaufanie, na serdeczno��, tym bardziej �e nie dla osobistych wzgl�dów b�dziepan tego przez niewiadomy czas pozbawiony, co tam - nara�ony na srogieniebezpiecze�stwa.To� ja bym ostatni� kanali� by�, gdy�bym w takiej sytuacjinie stara� si�, wedle si�, pomóc panu, nie tylko w zakresie urz�dowych,s�u�bowych obowi�zków, ale w ka�dym wzgl�dzie i w ka�dej sprawie! �e niepa�mi�tam tre�ci tej instrukcji? Pan si� o to gniewa.Mo�e i s�usznie.Jarzeczywi�cie (niezale�nie od masy spraw, które mam na g�owie) marn� posiadampami��.Ale prze�o��eni nie maj� mi tego chyba za z�e - bo w naszym zawodzienie jest dobrze pami�ta� zbyt wiele.Ot, dajmy na to, wyjedzie pan z Misj�, aja, najzupe�niej niechc�cy, przez sen, przez roztargnienie, przez pomy�k�,wypaplam jaki� szczegó�, pozornie drobny, który mo�e doprowadzi�, przekazanytam kana�ami, do pa�skiej zguby.Do zguby, rozumie pan?! Wi�c czy nie lepiej,�ebym, zamiast pilno�wa� si� nieustannie (co i tak robi�), naprawd�, od razu igruntownie wszystko zapomina�?! Przecie� - pan wyba�czy chyba - nie ka�dy wko�cu gubi tak wa�n�, tak zasadnicz� rzecz jak instrukcja, i trudno wymaga�,�ebym by� na to specjalnie przygotowany.Tak wi�c prosz� nie mie� do mnie�alu.Post�powanie wdro�ymy, to swoj� drog�, a pan musi si� przede wszystkimwyzby� nieuzasad�nionych podejrze�.- Dobrze - powiedzia�em - rozumiem pana.Przy�najmniej staram si� rozumie�.Aleco z instrukcj�? Musz� przecie� by� gdzie� orygina�y!- Naturalnie! - odpar�, odrzucaj�c charakterystycz�nym ruchem jasne kosmyki zczo�a.- Naturalnie, �e s�, w sejfie, u g�ównodowodz�cego.Ale �eby do nichdotrze�, trzeba specjalnego zezwolenia, pan chyba rozumie.Od r�ki si� tego nieza�atwi.To nie potrwa d�ugo - dorzuci� po�piesznie, jakby chc�c rozwia� mójniepokój.- A czy b�d� móg� zostawi� to - to znaczy, z�o�y� u pana? - spyta�em, k�ad�c nabiurku teczk�, któr� wy�us�ka�em spo�ród mych papierów.- Co to jest?- Nie mówi�em panu? Teczka, któr� mi pod�o�ono.- Pan znowu swoje! Potrz�sn�� g�ow�.- Kto wie - mrukn�� na po�y do siebie - czy nie powinienem skierowa� pana doWydzia�u Lekarskiego.Z tymi s�owy rozwi�za� tasiemki i rzuci� okiem na oba le��ce z wierzchu, bia��nitk� zeszyte arkusze.Przypatrywa� im si� chwil� ze szczególnym wyrazemtwarzy.- Pi.pi.- mrukn��.Podniós� na mnie jasne oczy.- Pozwoli pan, �e wyjd� na chwil�? Kilkana�cie se�kund, dos�ownie.Nie protestowa�em, tym bardziej �e zabiera� kompro�mituj�cy mnie dokument.Wyszed� do bocznego pokoju, nie zamykaj�c nawet drzwi; s�ysza�em, jak suwakrzes�em, po czym nasta�a cisza, przerywana tylko leciutkim poskrzypy-waniem.Wsta�em i podszed�em wolno do uchylonych drzwi.Erms siedzia� plecami do mnie, przy ma�ym biurku, pod reflektorem, i znajwi�ksz� uwag� wodzi� o�ówkiem po karcie czystego papieru - odrysowuj�c zle��cego pod r�k� mojego arkusza plan Gmachu.Nie wierz�c w�asnym oczom,przest�pi�em próg.Pod�oga trzasn�a.Erms odwróci� si�, dojrza� mnie stoj�cegow drzwiach - i drgnienie, które przeszy�o jego twarz, rozla�o si� w poczciwyu�miech.- Ju� - powiedzia� wstaj�c - nie chcia�em by� nie�grzeczny i robi� co� przypanu - to dlatego.Odrysowany plan odrzuci� z ostentacyjn� jak�� nie-dba�o�ci� na biurko, tak �e,prze�lizn�wszy si� po jego tafli, spocz�� na samym jej kra�cu, zwisaj�c nadpod�og�, i ru�szy� do mnie z orygina�em w r�ku.- Ale� to mia�o zosta� u pana - wyb�ka�em, bo mi go podawa�, wci�� jeszcze niewiedz�c, co mam my�le�0 ca�ej tej scenie.- A có� ja bym z tym robi�? Prosz� z�o�y� to w Sekcji Zdawczej DziennikaPodawczego - i tak musi pan tam pój��, �eby zaprotoko�owa� zgub� instrukcji.Gdyby nie to, �e takie rzeczy musi si� za�atwia� osobi�cie, zrobi�bym tonaturalnie za pana.Wrócili�my do gabinetu i zasiedli, ka�dy po swojej stronie biurka.- Wi�c jak�e b�dzie z orygina�em instrukcji? Czy musz� czeka� na koniecpost�powania dyscyplinarnego? - odezwa�em si� pierwszy, lecz, nie czekaj�c jegoodpo�wiedzi, tym samym tonem, niespodziewanie dla siebie, doda�em:- Czemu pan odrysowa� ten plan?- Odrysowa�? - Erms potrz�sn�� g�ow� z u�mie�chem.- Przywidzia�o si� panu.Pragn��em tylko, porów�nuj�c go z prawdziwym, sprawdzi� jego autentyczno��.Kr��y mnóstwo falsyfikatów, wie pan.Nieprawda! Dobrze widzia�em! Odrysowa� pan! - chcia�em krzykn��, ale zauwa�y�emjedynie:- Ach, tak? I co - czy jest dobry?- W�a�ciwie nie powinienem panu tego powiedzie�, ale niech tam.- przechyli�si� z szelmowskim u�miesz�kiem przez biurko.- Ma miejsca prawdziwe, aledrugie1 trzecie skrzyd�o nie zgadza si�.tylko prosz� zachowa� to dla siebie,dobrze?- Naturalnie! - odpar�em, gotuj�c si� do wyj�cia, gdy przypomnia� sobie, �e madla mnie kartki obiadowe.Zacz�� ich szuka�, poklepuj�c si� szybko pokieszeniach i mrucz�c k��liwe s�ówka pod w�asnym adresem.- Gdzie� ja to, u pioruna.Co za g�owa, co za g�o�wa! - � powtarza� cicho azaciekle, wyrzucaj�c z kieszeni na biurko osobiste drobiazgi: zauwa�y�em, �e ion mia� ma�le�ki, z pla�y pewno, nakrapiany kamyczek.Patrza�em na niego, z d�o�mi na oparciu krzes�a, za którym sta�em.Czypowiedzia� przed chwil� prawd�? Ale widzia�em przecie� na w�asne oczy, �e nieporównywa� pla�nu z innym, lecz kalkowa� go! Mog�em na to przysi�c! Có� mia�emo nim s�dzi�? Dlaczego odrysowa� sobie tajny plan?Szef Wydzia�u Instrukcyjnego, który pracuje zarazem dla [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony